29 มีนาคม 2547 23:39 น.
วนัสนันท์
คืนน้ำค้างพร่างพราว
เมื่อลมหนาวพราวพร่างพัด
ยอดไม้โบกสะบัด
ยิ่งหนาวจัดถึงดวงใจ
ดอกไม้ที่ในมือ
ยังคงถือ ไม่วางไกล
คนให้ ให้ด้วยใจ
หรือให้ไป เพราะเหตุการณ์
ไม่เลย ไม่เคยรัก
แค่ประจักษ์ไม่มองผ่าน
ไม่หรอก บอกใจจารณ์
เพื่อนพบพาน ใช่เพื่อนใจ
ดอกไม้ที่ในมือ
ใช่จะถือ หาสิทธิได้
จำคำย้ำเอาไว้
จงบอกใจ...คิดไกลเกิน
ฝันชื่น ตื่นแล้วจบ
ดุจเพียงพบภาพผิวเผิน
จำพรากก่อนใจเพลิน
จะทำเมิน มิเมียงมอง
29 มีนาคม 2547 23:34 น.
วนัสนันท์
I believe ...were have one true love...somewhere in this world..I do
โลกใบใหญ่ใบกว้างทางนับล้าน
โลกแห่งการ ค้นถามตามความฝัน
โลก..ได้พบเจอะเจอคนนับพัน
โลกใบนี้ โลกของฉัน มากเรื่องราว
คุณก็เพียงหนึ่งคนบนโลกนี้
ใช่จะมีมนต์สรรค์สร้างทางกลางหาว
มิอาจช่วยฉันให้ไปใกล้ดวงดาว
แค่ผู้ชายในเงาของดวงจันทร์
แต่ใจพร้อมยอมเดินทางข้างคนนี้
คุณคนดี..พอเสมอ สำหรับฉัน
แม้นมิสุข ขอแค่ทุกข์ไปด้วยกัน
ด้วยคืนวัน..กับคุณ..มันอุ่นใจ
อยากขอบคุณ คนบนฟ้าพามาพบ
แม้ต้องจบ แม้ต้องจาก พรากวันไหน
ขอรับรู้แค่วันนี้ วันของใจ
ฟ้ารำไรยังส่องแสง..แห่งรักเรา
หน้าส่วนตัว
913
