22 เมษายน 2546 00:23 น.
วัวเพ้อ
คิดถึงคนที่อยู่ ไกลตา
ใจคนึงทุกเพลา ค่ำเช้า
ฝากลมช่วยพัดพา มาสู่ เจ้าเอย
กายห่างแต่ใจเฝ้า เคลียเคล้าเคียงครอง
21 เมษายน 2546 23:26 น.
วัวเพ้อ
ใบแห้งลิดปลิดขั้วทิ้งตัวต่ำ
ละลิบลิ่วพลิ้วคว่ำคะมำหงาย
ละเลียดร่อนย้อนลงตรงเม็ดทราย
จนสุดท้ายหายพลิกกระดิกใบ
วะวับแสงส่องสอดลอดใบพุ่ม
ฝูงมดรุมสุมรังอยู่ยังใต้
เห็นเป็นแถวแนวเดินดำเนินไป
ลากเหยื่อใหญ่หมายมุ่งพุ่งกลับรัง
เสียงขลุ่ยผิวปลิวมากับฟ้าค่ำ
เหมือนตอกย้ำนำใจให้คืนหลัง
ไห้โหยหวนครวญขับขยับฟัง
อุระดังจะพ่างพับกับป่าไพร
คืนนี้จันทร์ไม่งามอร่ามแสง
หมองสิ้นแรงจากงามงดเคยสดใส
เหมือนห่างเจ้าพี่ร้าวรุมอกใน
กลางไม้ใบจะเอาพุ่มมาสุมทรวง
มีเพียงดาวเป็นเพื่อนเหมือนแทนเจ้า
แต่หนาวเร้าเข้าอกเหมือนตกสรวง
ดุจขมิ้นสิ้นหวังสู่รังรวง
ได้แต่ล่วงเลยลับไม่กลับคอน
พระพายโชยโปรยแนวเพียงแผ่วผิว
โบกใบปลิวห่มร่างกลางสิงขร
รื่นรื่นกลิ่นไม้ไพรมาไชชอน
อกพี่ร้อนผะผ่าวเพราะร้าวใน
โอ้ดึกดื่นคืนนี้ฤดีเหงา
คิดถึงเจ้าปองรักยากหักไหว
ใครหนอพรากคนดีจากพี่ไป
เหมือนลากใจพี่กระชากเจียนขาดลม
หนาวน้ำค้างอ้างว้างกลางป่าเปลี่ยว
กอดแสงดาวดายเดียวทั้งเขียวขม
เจ้าแรมร้างห่างไปให้พี่ตรม
สุดระทมจะข่มหาต่ออาลัย
19 เมษายน 2546 03:09 น.
วัวเพ้อ
นิ่มนวนไม่เนิ่นนาน
ก็หย่อนยานห้อยโตงเตง
แข็งขึงก็โทงเทง
มะเขือยาวมาเผาไฟ
รักล้นถึงสุดฟ้า
ก็ร่วงมาซบตีนได้
ดาวเด่นเห็นไกลไกล
ดูใกล้ใกล้ช้ำใต้ตา
ใจรักมีมากล้น
มาเอ่อท้นท่วมแผ่นฟ้า
มากรักไม่โรยรา
เบ่งบานออกดังดอกจาน(ดอกทอง)
หนูหนิงทั้งหญิงชาย
กระเทยไซร้วัยแตกพร่าน
งดงามยามเบ่งบาน
อย่ามัวหลงจงทำดี สาธุ.......
19 เมษายน 2546 00:24 น.
วัวเพ้อ
รับความจริงบางสิ่งยิ่งกว่าปวด
ต้องร้าวรวดกี่คราวคราน้ำตาไหล
ภาพทรงจำคอยย้ำช้ำชอกใจ
เจ็บใช่มั๊ยความจริงสิ่งที่เป็น
รับความจริงวันนี้คงดีกว่า
หยุดเวลาไว้กับสิ่งที่ไม่เห็น
หลอกตัวเองไปทำไมให้ยากเย็น
คอยซ่อนเร้นหลอกใจทำไมกัน
รับความจริงเจ็บปวดคงไม่นาน
อีกหน่อยกาล วันวาน คงผ่านผัน
เวลาเยียวยาได้ในสักวัน
เงินหนึ่งพันโขมยไปอยู่ไหนบอกมา
18 เมษายน 2546 00:43 น.
วัวเพ้อ
คืนนี้มีดวงดาวน้อยคอยส่องแสง
จะจำแลงแปลงเป็นยุงมุ่งไปหา
เกาะแก้มน้อยแล้วจุมพิตก่อนนิทรา
หอมซ้ายขวารับขวัญทุกวันคืน
หน้าส่วนตัว
719
