11 พฤษภาคม 2550 07:41 น.
วิภาวดี
เพื่อนเอ่ยเพื่อน โพเอ็ม ที่น่ารัก
เป็นประจักษ์ คนเก่า มักห่างหาย
เพราะเบื่อการ โพสกลอน มามากมาย
ทำให้หาย หน้าแรก อย่างรวดเร็ว
มาช่วยกัน แก้ไข ดีไหมเอ่ย
ขอเฉลย ลงกลอน เพียงหนึ่งครั้ง
ในหนึ่งหน้า ขอมี เพื่อพลัง
ใครกำลัง อยากโพส จึงนำลง
และอย่างตรง อยากบอก เห็นปัญหา
เห็นกับตา ถ้า โกรธกัน อย่าโพสกลอน
อย่าตำหนิ อย่าว่า อย่าแบ่งตอน
กลอนทุกกลอน คนแต่ง อย่างตั้งใจ
ในหัวใจ คนแต่ง อย่างทำดี
เป็นสิ่งที่ ดีที่สุด ของเขานั่น
อ่านกันแล้ว ต้องเคารพ สิทธิเขานั้น
อย่าว่าพลัน ปล่อยเถอะ ให้สิทธิกัน....
9 พฤษภาคม 2550 06:36 น.
วิภาวดี
ค่ำคืนหนึ่ง ฉันยืน ค้นชีวิต
ทุกกรรมกิจ ชีวิต ของฉันนี้
แอบหลงรัก คนหนึ่ง แต่ไม่กล้า
เหมือนเห็นฟ้า กว้างไกล ใจไร้ทาง
ในท่ามกลาง ความมืด ฉันยืนอยู่
จนฟ้าตรู่ แสงสาด ส่องใส่ฉัน
คงยืนนิ่ง เหมือนสิ้น ชีวิตกัน
ทุกสิ่งพลัน หมุนกลับ เป็นเช่นเดิม
ฉันอยากเติม ความจริง เช่นที่ฝัน
ให้เรากัน กุมมือ พาเดินฝัน
มุ่งเติมใจ รักมั่น มุ่งฝ่าฟัน
ให้เธอฉัน เป็นของ กันและกัน
ในฉับพลัน เธอมา บอกคำฉัน
เธอคือเพื่อน ที่สนิท ยิ่งกว่าเพื่อน
คอยย้ำเตือน เพื่อนกัน อย่าแชเชือน
เราคือเพื่อน เตือนเตือน อย่าได้ลืม
ฉันอยากตื่น จากความฝัน ฉันรักเธอ
ไม่อยากเก้อ เพ้อฝัน อย่างที่เป็น
ให้คงเป็น เพียงคิด ไม่อยากเต้น
ให้เหมือนเป็น ความจริง ที่เก็บไว้
ให้หัวใจ คงรัก อย่างมั่นคง
รักตรงตรง ไม่อ้อม อย่างที่เป็น
รักในใจ เก็บไว้ อย่าให้เห็น
ให้คงเป็น อย่างนี้ ไปพันปี......
6 พฤษภาคม 2550 09:42 น.
วิภาวดี
เมื่อแรกเริ่ม พบเจอ บ้านโพเอ็ม
แสนดีใจ ได้อ่าน กลอนจับจิต
แสนถูกใจ ไพเราะ เป็นมิ่งมิตร
จำไม่ผิด กระต่าย ไร้เงาจันทร์
เพื่อนแต่งกัน ได้อ่าน แล้วอยากฝึก
นั่งตรองตรึก อยากเขียน ลองดูกัน
เลยลองเขียน ลองถูก และลองผิด
มานั่งคิด เลิกเถอะ อย่าเขียนเลย
แต่เหมือนเคย ดวงดี โชคเข้าข้าง
ปรากฏทาง อาจารย์ มาช่วยฉัน
ช่วยกล่อมเกลา แนะนำ ร่วมชั้นพลัน
อาจารย์นั้น กุหลาบขาว แสนงดงาม
เฝ้าเพียรถาม อาจารย์ มาตลอด
ว่าบทกลอน แบบไร เขียนแบบไหน
อาจารย์เล่า เฝ้าสอน ไม่ทิ้งไกล
ตามฝันไฝ่ ถึงวันนี้ ดีกว่าก่อน
ฉันพักผ่อน หายเครียด งานสุมหัว
ยุ่งไปทั่ว มากมาย มหาศาล
ได้โพเอ็ม เพื่อนเพื่อน ช่วยเจือจาน
เหมือนน้ำตาล มอบให้ฉัน หวานจับใจ
หนทางไกล ต้องผ่าน อีกแสนนาน
เหมือนผ่านกาล ที่ยาก แสนสับสน
ห้าเดือนผ่าน โพเอ็ม ได้ชิดชน
เพื่อนทุกคน ในโพเอ็ม น่ารักเอย.......
5 พฤษภาคม 2550 00:35 น.
วิภาวดี
ณ.วันนี้ แสนดีใจ เมื่อได้รู้
เธอมีคู่ มั่นหมาย ได้สมจินต์
สิ้นความห่วง สิ้นความทุกข์ สิ้นทุกสิ่ง
ละเลิกทิ้ง โดดเดี่ยว เที่ยวแท้จริง
ต้องบอกลา ขอลา ไปก่อนนั่น
ลาเธอพลัน ห่างหา อย่าตามฉัน
ขอสันโดด ใฝ่หา เข้าทางธรรม
เพียงตัวฉัน พบธรรม จึงสันโดด......
3 พฤษภาคม 2550 18:51 น.
วิภาวดี
วันนี้น่ะ วันดี ที่ทราบซึ้ง
ดูอื้ออึ้ง วุ่นวาย แสนสับสน
คนนั้นเข้า คนนี้ออก ยอกย้อนตน
หันดูคน หนึ่งนั้น นองน้ำตา
ช่างเถอะหนา น้องแกร่งกล้า สู้ทุกสิ่ง
พรุ่งนี้นิ่ง ยิ้มแป้น ใจสุขสันต์
คราบน้ำตา หายไป สุขใจพลัน
น้องพี่นั้น เป็นคนใหม่ ใจดีเอย....
หน้าส่วนตัว
1002
