7 กรกฎาคม 2550 10:30 น.
วิภาวดี
ต่อจากตอนที่ ๑
พี่ชวนน้อง ชมสวน แสนสดชื่น
งามดาษดื่น พฤกษา สีสดใส
ส่งดอกไม้ ยื่นให้ บอกความนัย
ด้วยหัวใจ เต็มเปี่ยม เรารักกัน
สิ่งใดนั้น ในโลก ล้วนด้อยค่า
หากแม้ว่า มาเปรียบ น้องของพี่
สุดแสนดี อ่อนหวาน มารยาทนี้
มีต่อพี่ สุดยอด งดงามยิ่ง....(มีต่อ ตอนที่๓)
1 กรกฎาคม 2550 09:32 น.
วิภาวดี
ในสังคมเล็กๆแห่งนี้.......
ไม่มีส่วนผลประโยชน์.....
มีแต่ส่วนให้.....
เมื่อทะเลาะกัน....
แล้วใครเศร้า....
มิใช่เพื่อนๆในสังคมเล็กๆนี้หรือ....
หยุดเถอะ...
อย่าตำหนิ...อย่าสั่งสอน...อย่ากระทำการใดๆ.
ที่ท่านคิดว่าเป็นวาจาที่อาจกระทบจิตใจผู้อื่น...
ควรพูดแต่ถ้อยคำที่อ่อนหวาน.....
หยุดเถอะครับ...สงสารเพื่อนๆในโพเอ็มนี้บ้าง...
1 กรกฎาคม 2550 08:25 น.
วิภาวดี
ชายทะเล วันนั้น มีเธอคู่
นำมาสู่ สัญญา ว่ารักกัน
พี่ส่งมือ น้องรับ ร่วมกอดนั้น
แสนตื้นตัน ดีใจ เหมือนครองโลก
วันต่อมา เราสอง ตระครองกอด
แสนพร่ำพรอด ออดอ้อน ผลัดจุมพิต
หอมแกล้มซ้าย แกล้มขวา หน้าผากนิด
นี่เป็นสิทธิ สองเรา ตามประเพณี .....(มีต่อ ตอนที่ ๒)
หน้าส่วนตัว
1712
