26 มิถุนายน 2553 17:07 น.
วิหก หลงลม
แดดอ่อนอ่อนนอนพักพำนักจิต
ให้ครุ่นคิดลอยเด่นเป็นดวงหน้า
ยามจะหลับตานอนสะท้อนมา
ภาพน้องมาปรากฏเด่นเป็นประจำ
ถมตัวเองคิดถึงใยทำไมเล่า
ความรักเราเขามองแต่แค่ขำขำ
เมื่อเรารักแล้วทำไมเขาใจดำ
ความเหลื่อมล้ำคงเป็นเหตุอาเพศใจ
เราเฝ้าสู้อุดส่าบูชารัก
ยังจมปลักยังคิดจะชิดไกล้
คิดแค่ว่าเขาเหนือกว่าลมหายใจ
รักแค่ไหนก็ไร้ค่าอย่าคิดเลย
หันมาดูตัวเราอย่าเศร้านัก
เธอไม่รักก็อย่าคลั่งนั่งเฉยเฉย
ไม่มีเขายังหายได้เสบย
ลืมไปเลยอย่าแคร์แค่คนลวง
5 มิถุนายน 2553 20:37 น.
วิหก หลงลม
ความคิดถึงส่งไปให้สายลมบอก
ลมระลอกต้องหน้าน้องคราไหน
โปรดจงรู้คือรักพี่ที่ส่งไป
พร้อมหัวใจที่ซื่อตรงทุกโมงยาม
หากเป็นได้จะเป็นเช่นวิหก
จะโผผกโบยบินฝ่าถิ่นหนาม
ข้ามเขตคามขอบฟ้าผ่าสีคราม
ข้ามคุ้งน้ำขอบฟ้าหาโฉมตรู
มาขับกล่อมบันเลงเป็นเพลงเพราะ
กลอนเสนาะกล่อมแผ่วเพียงแว่วหู
พอน้องหลับจะบินกลับลับพธู
มาคืนสู่ถิ่นพักพำนักใจ
แม้เป็นได้จะเป็นเช่นเมฆา
จะมุ่งหน้าตามนางอยู่ทางไหน
จะบดบังแสงสุริยาทุกคราไป
ยามพักกายให้น้องสุขทุกทิวา
2 มิถุนายน 2553 10:38 น.
วิหก หลงลม
เก็บหัวใจที่เกือบตายเพราะพ่ายแพ้
ด้วยบาดแผลเจ็บหนักโดนรักหนี
หอบความช้ำทุกเวลาทุกนาที
โดนขยี้กระหน่ำใจให้แหลกราน
น้ำตาตกอกหักเมื่อรักหน่าย
คนที่หมายลืมคำทำร้าวฉาน
ความเจ็บปวดมันคอยล่อทรมาน
ไม่คิดถึงวันวานที่ผ่านมา
เมื่อทนรักต่อไปก็ไร้สิทธิ์
รักเป็นพิษกล่อนใจให้โหยหา
ยอมเจ็บหนักวันนี้ที่อุรา
ยังดีกว่าทนเจ็บไปเป็นรายวัน
หอบรักทิ้งแล้วล้างใจให้สะอาด
ถูปักกวาดห้องใจอย่าไฝ่ฝัน
อย่ามัวคิดเรื่องขมขื่นทุกคืนวัน
ขอจบกันขอจากไม่อยากเจอ
หน้าส่วนตัว
1310
