ความคิดถึงส่งไปให้สายลมบอก
ลมระลอกต้องหน้าน้องคราไหน
โปรดจงรู้คือรักพี่ที่ส่งไป
พร้อมหัวใจที่ซื่อตรงทุกโมงยาม
หากเป็นได้จะเป็นเช่นวิหก
จะโผผกโบยบินฝ่าถิ่นหนาม
ข้ามเขตคามขอบฟ้าผ่าสีคราม
ข้ามคุ้งน้ำขอบฟ้าหาโฉมตรู
มาขับกล่อมบันเลงเป็นเพลงเพราะ
กลอนเสนาะกล่อมแผ่วเพียงแว่วหู
พอน้องหลับจะบินกลับลับพธู
มาคืนสู่ถิ่นพักพำนักใจ
แม้เป็นได้จะเป็นเช่นเมฆา
จะมุ่งหน้าตามนางอยู่ทางไหน
จะบดบังแสงสุริยาทุกคราไป
ยามพักกายให้น้องสุขทุกทิวา
6 มิถุนายน 2553 13:22 น. - comment id 1132987
ในยามที่เราคิดถึงเขา
มันเหงาในใจลึกๆ จริงๆ



7 มิถุนายน 2553 18:59 น. - comment id 1133265
สุขใจในยามคิดถึง ซาบซึ้งในใจจนไหวหวั่น ทุกคราที่คิดถึงกัน ใจฉันดั่งสวรรค์รอคอย

7 มิถุนายน 2553 16:54 น. - comment id 1133367
ทักทายยามเย็น ไอร้อนกำลังคลายความร้อนเลย %11 ความคิดถึงมันห้ามกันไม่ได้ ถึงแม้จะอยู่ห่างไกลกันเช่นไร อ่านแล้วรู้สึกแบบนั้นเลยคะ อีกจุดหนึ่งที่ชอบกลอนนี้ตรงที่เปรียบตัวเองเป็นเมฆา มันเหมือนกับว่าพยายามจะตามหาคนคนนั้นสุดฤทธิ์ ปลิ้ม ๆ

7 มิถุนายน 2553 22:55 น. - comment id 1133612
ช่วงนี้อากาสร้อน...ลมไม่พัด แล้วจะใช้อะไรวัดความรักที่ส่งให้ สายลมเบา-เบา...เราเลยไม่ค่อยสบายใจ ว่าความรักที่พี่ให้...จะยังอยู่ได้อย่างมันคง

8 มิถุนายน 2553 01:47 น. - comment id 1133665
คิดถึงและซาบซึ้งมากค่ะ
