25 เมษายน 2548 19:21 น.
ว่าน
เมฆาลอยลงใกล้
หอมกลิ่นไอละอองฝน
แมกไม้พันธุ์ยืนต้น
แลน่ายลยามมองมา
สายหมอกลงพราวพร่าง
แลสล้างมวลพฤกษา
เย็นชื่นรื่นอุรา
ชมไม้ป่านานาพันธุ์
งามตาบุปผาชาติ
ธรรมชาติช่างเสกสรรค์
พวกเราควรช่วยกัน
รักษามันให้ยืนนาน
25 เมษายน 2548 18:41 น.
ว่าน
เมื่อแสงอาทิตย์ลับยอดเขา
มีเพียงเงาหมู่พฤกษา
เห็นความมืดมืดลงโรยตัวมา
ใจเหว่ว้าดายเดียวมีเพียงตน
ได้ยินได้ฟังคลับคล้ายเสียง
สรรพสำเนียงสัตว์ร้องทุกแห่งหน
อนิจจาพงไพรไร้ผู้คน
ในวังวนความมืดอยู่เดียวดาย
24 เมษายน 2548 19:59 น.
ว่าน
เคยมีคนบอกว่า.....ถ้าคนเราอยู่ใกล้กันตลอดเวลา
คงไม่มีใครเข้าใจความหมายของคำว่าคิดถึง
มันก็จริงของเขานะฟังแล้วซึ้ง
ฉันคิดถึงคุณตลอดเวลาที่ห่างไกล
ทุก ๆ ครั้งที่ห่างกันฉันคอยรอ
และเฝ้าขอเวลาที่จะมีคุณอยู่ใกล้
ให้วันนั้นมาถึงอย่างเร็วไว
เพราะหัวใจวุ่นวายอยากใกล้คุณ
หนาวหัวใจดายเดียวแสนเปลี่ยวเปล่า
หนาวกายเราเพราะห่างหายไกลไออุ่น
หนาวเนื้อไร้คนกอดใจว้าวุ่น
หนาวเพราะคุณเมื่อไรเล่าจะกลับมา
24 เมษายน 2548 19:55 น.
ว่าน
ชีวิตไม่มีอะไร
ทำได้แค่นั่งคิดถึง
เวลาในวันหนึ่ง ๆ
ทำไมผ่านไปช้าจัง
คิดถึงสุดใจ
หัวใจวาดหวัง
คงอีกไม่กี่วันมั๊ง
ก็จะได้เจอหวานใจ
ถ้าเจอหน้ากัน
ขอกระโดดกอดได้ไหม
ขอหอมแก้มให้ชื่นใจ
เพราะได้แค่รอมานาน
11 ธันวาคม 2547 21:03 น.
ว่าน
ไกลกันเกินกว่าจะพบหน้า
ไม่อาจหาเวลามาพบได้
แต่ก็ใช่จะไปมองใครต่อใคร
เพราะยังไงก็รักเธอทุกวินาที
แม้คำพูดอาจจะไม่ค่อยสวย
หากมากด้วยความคิดเสน่หา
ด้วยคิดถึงจึงส่งบทกลอนมา
เพียงบอกว่ารักมากเกินห้ามใจ
ในเมื่อเธอเป็นคนของหัวใจ
นานแค่ไหนก็จะรอเชื่อไหมนี่
วันนี้ก็ตั้งใจเรียนไปนะคนดี
แล้วพรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะหวานใจ
หน้าส่วนตัว
5411
