20 ตุลาคม 2549 10:34 น.
				
												
				
								ศรรกรา
		
					
				
เธอถามฉันว่าลำบากมากแค่ไหน
ลำบากกายไม่เท่าไหร่หรอกเธอเอ๋ย
แต่ว่าใจนั้นลำบากมากมากเลย
ทุกทุกครั้งที่เธอเอ่ยเบื่อหน้ากัน
อุตส่าห์ทำความดีให้ใจอ่อน
อุตส่าห์อ้อนหวังแค่ให้เห็นใจฉัน
อุตส่าห์ตื้อตามเธอไม่เว้นวัน
เธอกลับดันบ่นเหม็นหน้าอย่างไม่แคร์				
			 
			
				18 ตุลาคม 2549 15:58 น.
				
												
				
								ศรรกรา
		
					
				
เธอคิดเอง เออเอง ทำไมเล่า
ที่เธอเศร้า  ใช่ว่าฉัน สุขหนักหนา
ที่เธอให้  บอกหมดรัก  นั้นออกมา
ความจริงหรือ  คือว่าฉัน  รักหมดใจ
เธอคิดมาก  ทำไม ให้ปวดหัว
ไปต้องกลัว  ฉันเหมือนเดิม  ไม่ไปไหน
จะมีห่าง  ก็มีบ้าง  จะเป็นไร
ขอไว้ใจ  ยังไงฉัน  ยังมีเธอ				
			 
			
				18 ตุลาคม 2549 14:42 น.
				
												
				
								ศรรกรา
		
					
				
ยังคิดถึง  ยังห่วงหา ยังอาลัย
ยังมีใจ  คิดถึงกัน  อยู่เสมอ
ถึงแม้กาย  ของเราอาจ ไม่ได้เจอ
แต่ใจสื่อ  อยู่เสมอ  ทุกเวลา
ถึงเราจะ  ห่างกัน  มานานนัก
แต่ความรัก  ก็ยังหนัก  ดั่งภูผา
ความอาลัย ไม่เคยดับ  เลยสักครา
คำว่าเพื่อน ยังมีค่า  ทุกคราไป				
			 
			
				17 ตุลาคม 2549 17:02 น.
				
												
				
								ศรรกรา
		
					
				
หน้าอย่างเรายังหาว่าขี้เหร่ 
หุ่นก็เท่เธอก็ยังจะไม่สน 
หน้าอย่างนี้จะมีซะกี่คน 
ยังไม่สนหยิ่งจริงนะนาตาลี (ล่อนางงามจักรวาลเลยเฟ้ย)				
			 
			
				17 ตุลาคม 2549 15:47 น.
				
												
				
								ศรรกรา
		
					
				
อยากบอกว่ารักเธอช่างลำบาก
ยิ่งแสนยากเธอรักใครไม่ใช่ฉัน
ขอเพียงเธอมองฉันบ้างเป็นรางวัล
ได้แค่ฝันฉันมองเธอเพียงฝ่ายเดียว
นี่คือคำจากใจคนอกหัก
ที่จำพักใจจากไม่อยากเหลียว
เห็นเธอเขายิ่งเจ็บหนักเพียงคนเดียว
ซ้ำใจเหี่ยวให้เจ็บยิ่งทิ้งข้างทาง