20 กันยายน 2550 18:50 น.
ศรรกรา
****คุณบอสขา ศรรกรา ขอลาป่วย
ตามนี้ด้วย ช่วยเซ็นต์ นะบอสขา
ขืนมัวทำ หน้าหยี มีลีลา
ทำชักช้า ศรรกรา จะหน้างอ
เพราะวันรุ่ง พรุ่งนี้ เกือบตีห้า
ฝืนสังขาร์ พาตะลุย ถึงโรงหมอ
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ที่ฉันรอ
แพทย์หนุ่มหล่อ คมขำ จำได้ดี
ต้องรีบปลุก ลุกจากที่ ตอนตีห้า
ศรรกรา จะดักรอ หมอหน้าตี๋
ก็บังเอิญ เดินเจอ เพ้อทันที
แหมหล่อดี สเปกนี้ ที่รอคอย
เช้าวันรุ่ง ตืนขึ้นมา ฟ้าดันรั่ว
เร่งแต่งตัว กลัวช้า จะหน้าจ๋อย
ออกเคหา ฝ่าฝน ที่หล่นปรอย
โอกาสดี มีน้อย คอยมานาน
กว่าจะถึง โรงพยาบาล ก็สายโด่
อพิโธ่ สุดฝืน ขืนสังขาร
รถก็ติด เหมือนเก่า ดั่งเต่าคลาน
ยิ้มหน้าบาน พาลจะเก้อ พลาดเจอกัน
แม้โอกาส พลาดไป ในวันนี้
อังคารหน้า โอกาสดี มีให้ฉัน
จะเร่งรีบ ว่องไว ไปให้ทัน
อย่างฉับพลัน ในวันนั้น ฉันรอคอย
***วันนี้ไปหาหมอ ให้หมอทำร้ายร่างกายหน่อย อ๊ะๆ อย่าเพิ่งตกใจ ไปหาหมอเพื่อไปเจาะเลือดเจ้าค่ะ ฝนตกแต่เช้า รถก็ติด ไปโรงพยาบาลสายเลยค่ะ
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
19 กันยายน 2550 12:13 น.
ศรรกรา
****เพียงแค่พี่ นี้บังเอิญ เดินผ่านมา
ส่งสายตา หวานซึ้ง ถึงอกหญิง
กมลหวั่น หวิวไหว ใคร่แอบอิง
ดั่งถูกสิง นิ่งไป ในภวังค์
เพียงได้ยิน เสียงทุ่ม ยิ่งลุ่มหลง
ให้งวยงง เหมือนน้อง ต้องมนต์ขลัง
กลัวจะ เก้อ เพ้อรักไป ใจอาจพัง
กลัวพี่ชัง แหนงหน่าย ใจหมางเมิน
เพียงสัมผัส กลิ่นอาย จากกายพี่
แค่เท่านี้ ก็มิอยาก จะห่างเหิน
มีกายร้อน นอนอิง ยิ่งสุขเกิน
มัวคิดเพลิน เคอะเขิน สะเทิ้นอาย
หากใจพี่ มิมีใคร ในตอนนี้
น้องยินดี เคียงภิรมย์ ดั่งสมหมาย
คอยเอาใจ ใกล้ชิด แต่พี่ชาย
จะเคียงกาย ปรนติบัติ และพัดวี
แต่หากพี่ มีใคร ใจคงปวด
เจ็บร้าวรวด ปวดแปรบ แสบเต็มที่
ต้องกล้ำกลืน ฝืนยิ้ม อย่างยินดี
ให้รักพี่ นี้สมหวัง นิรันดร์กาล
***กลอนนี้ถูกขอตามใบสั่ง ให้ลองแต่งกลอนหวานแหว๋วปานตาลเชื่อมหน่อย หุหุ แต่งได้แท่านี้ค่ะ ไม่ถนัดเลยขอบอก แต่งไปดื่มชาไป ไล่ความเลี่ยน แต่งแล้วเขินเองวุ้ย
(¯`°.¸♥♥¯`° ศรรกราหน้าทะเล้น °´¯♥♥¸.°´¯)
17 กันยายน 2550 07:43 น.
ศรรกรา
***เธออยู่ไหน ก็มีฉัน นั้นใกล้ชิด
คอยตามติด ทุกย่าง มิห่างหาย
ทุกนาที ที่เธอเหงา เศร้าเดียวดาย
คนข้างกาย ยังมีฉัน นั้นห่วงใย
แววตาเธอ กลับมีเขา เพียงเท่านั้น
ความสำคัญ คนอย่างฉัน มันแค่ไหน
นอกจากคน ถูกมองข้าม ความเห็นใจ
กับคนใกล้ ที่อยู่ไกล ในสายตา
ฉันนั้นพร้อม ยอมเสมอ หากเธอสุข
แม้ซ่อนซุก ทุกข์ระทม ตรมนักหนา
ถึงต้องแบก แลกความเศร้า ร้าวอุรา
เพียงใบหน้า ที่ยิ้มชื่น ต้องฝืนทน
ความหวังดี ที่ถูกเมิน แล้วเดินผ่าน
เหมือนอาหาร ป้อนให้ กลับไม่สน
ทุกทุกที ที่ความเศร้า เข้าปะปน
ที่ร้อนรน ไม่พ้นฉัน เท่านั้นเอง
(¯`°•.¸♥♥¯`°•ศรรกราหน้าทะเล้น•°´¯♥♥¸.•°´¯)
15 กันยายน 2550 17:15 น.
ศรรกรา
****ก่อนตำหนิ ติใคร ให้ดูก่อน
ทวนคิดย้อน มองตัวเอง เป็นบ้างไหม
ตนยังแย่ แต่เที่ยวสอน คนอ่อนใจ
เขาว่าได้ ว่าเราไง ใช่ปูนา
เหมือนนิทาน โบราณ ท่านบอกกล่าว
เป็นเรื่องราว อุทาหรณ์ สอนนักหนา
ครั้นแม่ปู ดูลูกเฉ เซไปมา
จึงต่อว่า อย่าเซซัด หัดเดินตรง
อยากให้เจ้า เยื้องย่าง ตามอย่างแม่
เจ้าจงแล ให้ดี ไม่มีหลง
แปดเท้าเจ้า ยึดพื้น เดินมั่นคง
แล้วก็จง ตรงไป อย่าให้เซ
เมื่อลูกปู ดูแม่ เริ่มสงสัย
เอะทำไม ไยแม่ แกเดินเป๋
ลูกมองดู แม่ปูนา ขายังเก
ก็เดินเฉ เซซัด มิต่างกัน
ก่อนตำหนิ ติใคร ขอให้คิด
ตนยังผิด เที่ยวต่อว่า ช่างน่าขัน
ความผิดโผล่ โชว์หรา ว่าสำคัญ
เค้าโจษจัน เราแน่แท้ แม่ปูนา
(¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
14 กันยายน 2550 01:17 น.
ศรรกรา
(หนุ่มนาข้าว) พี่เป็นหนุ่ม กาฬสินธุ์ ถิ่นนาข้าว
แอบรักสาว ชาวนาเค็ม เข้มคมขำ
ผิวกร้านแดด แผดจ้า หน้าก็ดำ
เพราะตรากตรำ ทำแต่นา แทบทั้งปี
(สาวนาเกลือ) ส่วนน้องสาว ชาวนาเกลือ เมืองสมุทร (สาคร)
มิขาวผุด ดุจไข่ปอก หรอกคุณพี่
ถึงเกลือขาว ผิวสาวดำ ขำสิ้นดี
แต่ใจนี้ สีผ่องแผ้ว ดั่งแก้วงาม
(หนุ่มนาข้าว) โชคชะตา พาให้พี่ นี้เจอเจ้า
จึงรุกเข้า ไปใกล้ แล้วไถ่ถาม
พี่จริงใจ แน่แท้ แม่นงราม
แค่เดินตาม ช่วยถือของ น้องก็พอ
(สาวนาเกลือ) เป็นบุญน้อง ที่บังเอิญ เดินเจอพี่
เข้ามามี น้ำใจ ไม่ร้องขอ
ดูสุภาพ วาจาดี ไม่ชีกอ
มิเคยป้อ ต่อติด ประชิดตัว
(หนุ่มนาข้าว) พี่รักน้อง ด้วยใจ ไม่คิดหลอก
มิได้หยอก ดอกคนซื่อ ถือเหนือหัว
จะมิทำ ให้น้อง ต้องหมองมัว
มิทำชั่ว เหลวไหล ให้ต้องอาย
(สาวนาเกลือ) ถ้ามีใจ รักจริง หญิงไม่ว่า
เจรจา มาสู่ขอ ก็ไม่สาย
จะเป็นเมีย แสนดี ของพี่ชาย
เพียงอย่าหน่าย ให้กลายขืน ดั่งกลืนเกลือ
(¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศรรกรา
หน้าส่วนตัว
799
