9 เมษายน 2546 10:04 น.
สราวดี
วันนี้ชีวิตของฉันยังคงดำเนินต่อไปเหมือนเช่นทุกวัน เปรียบเหมือนละครฉากหนึ่งที่ทุกสิ่งดูเหมือนจะไม่เปลี่ยนแปลงไปจากวันก่อนๆเลยแม้แต่น้อย แต่ความรู้สึกลึกๆในใจกำลังร่ำไห้ด้วยความทุกข์ใจแสนสาหัส เมื่อนึกถึงเค้า เค้าคนที่มอบความรักให้ฉันมากมาย คอยปลอบโยนและห่วงใยฉันเสมอ แต่ในวันนี้ เค้าคนนั้นได้จากไปไม่สามารถหวนกลับมาได้อีก การจากไปเหมือนการทำให้หัวใจดวงน้อยนี้แตกสลายไปพร้อมกับชีวิตซึ่งไร้จิตวิญญาณเบื้องหน้า ฉันแทบไม่อยากจะเห็นภาพของคนที่ฉันรักในตอนนี้เลย เค้าซึ่งก่อนหน้านี้จะยิ้มให้ฉันเสมอเมื่อพบหน้า
แต่บัดนี้รอยยิ้มนั้นได้จากหายไปจากเค้าแล้ว คงเหลือไว้แต่เพียงร่างอันแน่นิ่งของคนที่ฉันรัก
ทำไมนะ..คนที่ฉันรักมักจะจากฉันไปเร็วเสมอ มันรวดเร็วเหลือเกินจนฉันไม่สามารถที่จะยอมรับมันได้ ถึงแม้ว่าฉันรู้ดีว่ามันเป็นกฎแห่งธรรมชาติ แต่มันก็ยากนักที่จะให้ฉันเลิกคิดถึงเค้าได้
ความรักที่มีให้เค้ามันยังคงเต็มเปี่ยมอยู่เสมอ ซึ่งตอนนี้เค้าก็ไม่สามารถที่จะรับรู้อะไรได้อีก
คงมีเพียงหยาดน้ำตาของฉันเท่านั้นที่จะทำให้ความทุกข์ใจนี้เบาบางลงได้
หลับให้สบายนะที่รัก ฉันจะยังคงรักเธอเสมอ เธอจะยังคงตราตรึงในหัวใจของฉันตลอดไป
8 เมษายน 2546 08:48 น.
สราวดี
เราสองคนเริ่มต้นจากความสัมพันธ์ของความเป็นเพื่อน ฉันก็คิดว่ามันคงจะเป็นอย่างนั้นตลอดไป แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ฉันหวังเลย ฉันยอมรับนะว่าฉันมีแต่ความรู้สึกดีๆให้กับเค้าเสมอ
เค้าต่างกับคนอื่นที่ฉันเคยพบเคยใกล้ชิดด้วย เค้าแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนนึงแต่ในตอนนั้นเค้าเป็นคนที่เข้ามานั่งอยู่ในหัวใจฉันมอบความอบอุ่นยามฉันเหงา อยู่เคียงข้างยามฉันร้องไห้ ปลอบใจเมื่อยามทุกข์ใจในเวลานั้นมันทำให้ฉันมีความสุขมาก และไม่อยากให้เวลานั้นจบสิ้นลง เราคบกันแบบนั้นมาเรื่อยๆเป็นเวลาหลายปี หลายปีที่ผ่านมามันทำให้ฉันรู้ว่าฉันรักผู้ชายคนนี้ แต่ฉันก็ไม่กล้าบอกกับเค้า เพราะกลัวว่าความสัมพันธ์ที่ผ่านมาของเราต้องจบลง ฉันก็คงได้แต่เฝ้ามองเค้าอยู่ห่างๆเท่านั้นเอง
แล้ววันหนึ่งความสัมพันธ์ของเราก็ต้องจบลงจริงๆ เมื่อเค้ารู้ความรู้สึกของฉันที่มีต่อเค้า ทั้งที่ความจริงฉันไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย แต่คงไม่มีทางกลับเป็นเหมือนเดิมได้อีก แต่ฉันก็ยังโกหกความรู้สึกของฉันต่อหน้าเค้า เราไม่เคยคิดอะไรกับเบียร์นะ..มันเป็นแค่ข่าวลือบ้าๆ อย่าสนใจเลย ฉันพูดไปได้ยังไงนะมารู้สึกตัวอีกทีก็มานั่งร้องไห้แล้ว คำพูดนั้นสำหรับฉันมันทำให้ฉันรู้สึกหมดสิ้นความหวังอย่างสิ้นเชิง ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้ และตั้งแต่นั้นเราก็ไม่ได้พูดกันเลยแม้ซักคำเดียว ต่างคนต่างหลบหน้ากันเสมอฉันเองก็ไม่กล้ามองหน้าเค้าอีกเลย จนมาถึงวันนึงฉันตัดสินใจที่จะนั่งเขียนจดหมายฉบับหนึ่งถึงเค้า มันจะเป็นจดหมายฉบับเดียวและฉบับสุดท้ายที่ฉันจะมอบให้ก่อนเราสองคนจะต้องจากกันไปตามอนาคตของตนเอง
เบียร์เราก็เป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้วสินะเวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ อีกไม่กี่วันเราก็ต้องจากกันแล้ว
เราเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นมากนะ เราขอโทษจริงๆความจริงเราไม่น่าที่จะหลบหน้ากันเลย แต่ในเมื่อเรื่องของเรามันเป็นแบบนี้แล้ว ยังไงเราก็ยังอยากให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะถึงแม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ขอขอบคุณช่วงเวลาที่มีค่าที่เบียร์มอบให้ คำปลอบใจและให้กำลังใจมากมายที่มีมาเสมอ เราไม่เคยเสียใจเลยนะที่มีความรู้สึกดีๆให้กับเบียร์ ขอให้เบียร์มีความสุขมากๆอย่ากังวลเรื่องของเราเลย เราอาจต้องใช้เวลาซักหน่อย แต่เชื่อแน่เวลาซักวันเราคงจะพบกันอีกและพูดคุยกับแบบเพื่อนคนนึง
มันคงดีที่สุดแล้วสินะที่ทำอย่างนี้ถึงแม้จะเสียใจบ้างแต่มันก็ดีที่สุดสำหรับเราสองคน และแล้ววันจบภาคเรียนก็มาถึง ต่อหน้าคนอื่นนั้นหรือแม้กระทั่งต่อหน้าเค้าคนนั้นฉันยิ้มเสมอ เหมือนกับว่ามันไม่เคยมีอะไรเกิดขั้นเลยระหว่างเรา และแล้วระหว่างที่ฉันนั่งไปหลบที่ซุ้มเพียงลำพังนานขนาดไหนก็ไม่รู้ แต่ก็มารู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีเค้ามานั่งลงเคียงข้างฉัน แล้วบอกับฉันว่าเราต้องไปแล้วนะ
อื้อแล้วยิ้มให้เค้าเหมือนเคย ลาก่อนนะมิ้น ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะ
โชคดีนะ ขอหั้ยมีความสุขมากๆล่ะ ก่อนไปเรามีอย่างนึงจะให้มิ้น อะไรเหรอฉันถามแบบงงๆ
เค้าส่งไดอารี่เล่มนึงมาให้ฉัน เราให้ หวังว่ามิ้นคงชอบนะบายครับ และแล้วเค้าก็เดินจากไป
ฉันเปิดดูหน้าปกของไดอารี่มีประโยคเขียนไว้หน้าแรกของไดอารี่ว่า สำหรับ.เพื่อนที่แสนดี
ทุกวันนี้ฉันยังคงเก็บไดอารี่เล่มนั้น มันเป็นสิ่งที่ยืนยันการพบกันของฉันกับเค้า ลาก่อนความรักในวันวาน คงเหลือไว้แต่ความรู้สึกดีๆที่มีให้เธอตลอดไปเพื่อนที่แสนดีของฉัน
8 เมษายน 2546 08:42 น.
สราวดี
วันนี้ฉันยังคงรอเค้า เค้าคนนั้นที่เดิมที่เราเคยได้พบกัน แต่วันนี้อะไรหลายๆอย่างมันเปลี่ยนไป เค้าไม่มานั่งรอฉันเหมือนทุกครั้ง เมื่อฉันมองไปที่เก้าอี้ตัวนั้นก็ยังคงแอบหวังเล็กๆว่าจะพบเค้าคนเดิมนั่งอยู่และส่งยิ้มให้ฉันเหมือนทุกที แต่ดูแล้วมันช่างเป็นสิ่งที่ห่างไกลความจริงเหลือเกิน เมื่อวันนี้เค้าคนที่ฉันไม่เคยเอ่ยคำว่ารักเลยซักครั้ง ทุกครั้งที่เค้าเฝ้าถาม ชอบผมบ้างรึเปล่าครับ ฉันก็จะเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นทุกที ทั้งๆที่ความจริงอยากจะบอกนานแล้วว่า ฉันรักคุณ แต่วันนี้เค้าคนนั้น เค้าคนที่เคยรักฉันเค้าเลือกที่จะไปกับใครคนอื่น เค้าไม่คิดที่จะเฝ้ารอคำตอบจากปากฉันอีกต่อไป ฉันได้แต่เพียงนั่งเสียใจกับตัวเองทุกครั้งว่า ทำไมนะวันนั้นฉันไม่บอกเค้าไปว่า ฉันรักเธอ ความรักของฉันในวันนี้คงเหลือไว้เป็นเพียงความทรงจำที่เจ็บปวดเท่านั้นเอง....
7 เมษายน 2546 06:39 น.
สราวดี
ความรักเป็นสิ่งที่มีทั้งความสุข เสียหัวเราะ และในเวลาเดียวกันมันก็นำมาซึ่งความเจ็บปวดได้เหมือนกัน ก็เปรียบเหมือนความรักที่ในบางคราวมันหอมหวานละมุนละมัยน่าลิ้มลองแต่ก็อาจมีบางครั้งในความหวานหอมของมันก็อาจแปลเปลี่ยนเป็นความขมขื่นเมื่อได้ลิ้มลอง กับฤดูกาลก็เช่นกันเจ้าฤดูกาลมันจะเปลี่ยนผันไปตามกาลเวลาไม่หยุดนิ่งเสมอ
คราวลมหนาวพัดโชยมาก็เหมือนความรักที่มีแต่ความเยือกเย็น แต่เจ้าความเยือกเย็นที่ว่านี้แหละมันก็เต็มไปด้วยความสวยงาม บางคราวเค้าหรือเธออาจดูเย็นชาต่อคุณแต่รู้ไว้อย่างเถอะว่าอย่างไรก็ตามในใจของเค้าคงมีคุณอยู่เต็มหัวใจอย่างแน่นอน
ความรักที่อบอุ่นก็เปรียบเหมือนฤดูร้อนที่บางครั้งอาจจะอบอ้าวมากเกินจนทำให้คุณรู้สึกไม่สบายตัว แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอที่อย่างน้อยคุณก็ยังรู้ยังคงมีเค้าคนนั้นคอยห่วงใยคุณอยู่เสมอ ถ้าเราสามรถปรับตัวให้เข้ากับมันได้แล้วละก็มันก็จะทำให้คุณมีความสุขและอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกเชียวหละ
ฤดูฝนก็คล้ายกับเวลาที่คุณกับคนรักจะมอบความรักหรือแม้แต่ถ้อยคำซึ้งกินใจให้แก่กัน ฝนซึ่งนำความสดชื่นชุ่มช่ำก็เหมือนคำบอกรักของเค้าที่มอบให้คุณ มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะจะเป็นน้ำหล่อเลี้ยงหัวใจของคุณให้สดชื่นชุ่มช่ำอยู่เสมอ
7 เมษายน 2546 06:31 น.
สราวดี
ถ้าโชคดีเราอาจมีความรักที่ดีๆ ทำให้เรามีความสุข
แต่ถ้าโชคร้ายคนที่เคยสูญเสียความรักไปแล้วเท่านั้น
ถึงจะรู้ว่า เราอาจต้องชดใช้ความผิดพลาดด้วยความเจ็บปวด
อย่างอาจที่ไม่มีใครเข้าใจ
ในวันที่ทุกอย่างเสียไป เราอาจเสียใจในสิ่งที่ไม่อาจหวนคืนมา
แต่ในวันนึงข้างหน้า เราจะขอบคุณความเจ็บปวดเหล่านั้น
เราจะขอบคุณวันที่ไม่มีใคร
และไม่ว่าคืนและวันที่ผ่านพ้นไปจะเจ็บช้ำเพียงไหน
โอบกอดตัวเองบ้างในวันที่ไม่มีใคร
ปอบใจตัวเองบ้างในวันที่ความรักไม่หวนคืน
โชคชะตาจะนำพาเราไปพบเจอใครอีกมากมาย
ในวันที่เรามองย้อนกลับมา
หัวใจจะบอกกับเราเสมอว่า
ความรัก.มีค่าเพียงใด
หน้าส่วนตัว
880
