ฟ้าลืม…

สราวดี

       วันนี้ชีวิตของฉันยังคงดำเนินต่อไปเหมือนเช่นทุกวัน เปรียบเหมือนละครฉากหนึ่งที่ทุกสิ่งดูเหมือนจะไม่เปลี่ยนแปลงไปจากวันก่อนๆเลยแม้แต่น้อย แต่ความรู้สึกลึกๆในใจกำลังร่ำไห้ด้วยความทุกข์ใจแสนสาหัส เมื่อนึกถึงเค้า เค้าคนที่มอบความรักให้ฉันมากมาย คอยปลอบโยนและห่วงใยฉันเสมอ แต่ในวันนี้ เค้าคนนั้นได้จากไปไม่สามารถหวนกลับมาได้อีก การจากไปเหมือนการทำให้หัวใจดวงน้อยนี้แตกสลายไปพร้อมกับชีวิตซึ่งไร้จิตวิญญาณเบื้องหน้า ฉันแทบไม่อยากจะเห็นภาพของคนที่ฉันรักในตอนนี้เลย เค้าซึ่งก่อนหน้านี้จะยิ้มให้ฉันเสมอเมื่อพบหน้า
แต่บัดนี้รอยยิ้มนั้นได้จากหายไปจากเค้าแล้ว คงเหลือไว้แต่เพียงร่างอันแน่นิ่งของคนที่ฉันรัก
       ทำไมนะ..คนที่ฉันรักมักจะจากฉันไปเร็วเสมอ มันรวดเร็วเหลือเกินจนฉันไม่สามารถที่จะยอมรับมันได้  ถึงแม้ว่าฉันรู้ดีว่ามันเป็นกฎแห่งธรรมชาติ แต่มันก็ยากนักที่จะให้ฉันเลิกคิดถึงเค้าได้
ความรักที่มีให้เค้ามันยังคงเต็มเปี่ยมอยู่เสมอ ซึ่งตอนนี้เค้าก็ไม่สามารถที่จะรับรู้อะไรได้อีก 
       คงมีเพียงหยาดน้ำตาของฉันเท่านั้นที่จะทำให้ความทุกข์ใจนี้เบาบางลงได้
หลับให้สบายนะที่รัก ฉันจะยังคงรักเธอเสมอ เธอจะยังคงตราตรึงในหัวใจของฉันตลอดไป