16 กุมภาพันธ์ 2553 01:13 น.
สาบนรสิงห์
อยู่กับความเหงา
อยู่กับวันเวลาเปลี่ยวเปล่าของความหลัง
อยู่อย่างไร้หัวใจ ไร้ซึ่งแรงกำลัง
อยู่กับความหวังที่จากไป
วันเวลาล่วงเลยผ่าน
ไม่ว่าจะเนิ่นนานสักแค่ไหน
ฉันยังอยู่ตรงนี้ อยู่ที่เดิม ที่ปวดใจ
อยากซบหน้าร้องไห้...แต่น้ำตากลับไม่ไหล...ออกมา
หัวใจจากไปแล้ว
ลมหายใจยังแผ่วเพ้อละเมอหา
ภาพทรงจำวันวานที่ผ่านมา
ยังคงตรึงตราปวดปร่า...น้ำตาตกใน
ยังจมในความคิด
อยู่กับอดีต สีซีด ยังสงสัย
อยากเจ็บอย่างนี้ หรือพร้อมที่ให้เธอจากไป
ไม่เหลือความทรงจำในใจ..ไม่เหลือไว้คำว่าเรา
คงใช้เวลาทั้งชีวิต
หากให้ใจเลิกคิด เลิกขลาดเขลา
ลบเธอออกจากใจ ไม่เหลือไว้แม้เงา
เธอจะรู้หรือเปล่า...ฉันปวดร้าว...ลืมเธอไม่ลง
24 พฤษภาคม 2552 02:00 น.
สาบนรสิงห์
ได้ยินเสียงลมหายใจ
ได้ยินเสียงไฟส่องแสง
ได้ยินเสียงลมพัดแรง
ได้ยินถึงแมลงคุยกัน
คืนนี้เงียบเหงายิ่งนัก
หรือคิดหนักไปตัวฉัน
คืนที่ฟ้าลับอับจันทร์
ใจหวั่นสั่นไหวระรัว
อาจจะคิดถึงคนไกล
หรือคิดอะไรไปทั่ว
สิ่งหนึ่งในคืนมืดมัว
น่ากลัวคือความเปลี่ยวใจ
ขอเพียงสักคนเท่านั้น
คุยกันสักครู่ได้ไหม
จนกว่าอรุโณทัย
จะส่องแสงใสกลับมา
--------------------
พอละยิ่งแต่งยิ่งเลอะ เดี๋ยวจะออกทะเลไปซะก่อน
ตอนแรกกะว่า หลังจากวรรคได้ยินเสียงไฟส่องแสง
จะต่อด้วย ได้ยินเสียงขนสะบัดแรง ~~ ฟังแล้วไม่ไหวครับเปลี่ยนดีกว่า ^^
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาครับ
2 พฤษภาคม 2552 01:29 น.
สาบนรสิงห์
เนิ่นนาน เวลาวัน ก็ผันผ่าน
แต่ทำไม ความร้าวราน ผลาญใจฉัน
ยังคงอยู่ ไม่ลบหาย คลายตามวัน
ที่ผ่านผัน เวียนเปลี่ยน ไม่หยุดลง
ยังเห็นเธอ ในที่ เราเคยผ่าน
ยังพบเธอ ในการณ์ น่าลุ่มหลง
ยังเห็นภาพ เคลียเจ้า เคล้าอนงค์
ทำไมใจ ยังคง เฝ้าเว้าวอน
รอยน้ำตา ยังรื้น บนใบหน้า
ในอุรา ยังฝัง คำสมร
จักษุข้า ยังเจอะเจ้า แม้ยามนอน
อยากจะถอน หนามรัก ที่ปักทรวง
21 กุมภาพันธ์ 2552 00:41 น.
สาบนรสิงห์
ถึง แม้วันเวลาจะเลยผ่าน
จาก กันแสนเนิ่นนานเดินตามฝัน
ไป หมายเด็ดดอกฟ้า ดารา จันทร์
ไกล จากกันตามทางแห่งฝันตน
จะ จำกันได้ไหมฉันไม่รู้
ไม่ เจอหน้าสัมพันธ์อยู่ยังมีผล
ลืม หรือเปล่ามิตรภาพจากบางคน
เธอ จงรู้ทุกหน.."เพื่อน".. พร้อมเคียง
6 ธันวาคม 2551 00:10 น.
สาบนรสิงห์
จากไปแล้ว ความรัก เคยเคียงคู่
จากไปแล้ว โฉมตรู เคยห่วงหา
จากไปแล้ว ความหลัง ฝังอุรา
จากไปแล้ว ชีวา ข้าเลื่อนลอย
เจ้าทิ้งไว้ ความเหงา เศร้าดวงจิต
เจ้าทิ้งไว้ ชีวิต คนเหงาหงอย
เจ้าทิ้งไว้ คราบน้ำตา ของคนคอย
ใจดวงน้อย แทบแตก แหลกลาญลง
ยังเหลืออยู่ ชีวิต ที่ต้องก้าว
ยังเหลืออยู่ ปวดร้าว เศร้าลุ่มหลง
ยังเหลืออยู่ ทรงจำ ยากปลดปลง
แต่ไม่เหลือ อนงค์ เคยหลงเคียง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสาบนรสิงห์
หน้าส่วนตัว
1838
