7 พฤษภาคม 2550 20:38 น.

คนที่ใช่

ใช้ชีวิตคิดคนเดียวยังเปลี่ยวจิต
เธอมาชิดหัวใจให้ไหวหวั่น
เป็นคนเติมส่วนที่หายถ่ายชีวัน
ให้ใจฉันเติมเต็มเอมอุรา
ผ่านเวลามานานสะท้านจิต
กับชีวิตไม่คิดเสน่หา
แม้จะอยู่คนเดียวเปลี่ยวเอกา
คิดไว้ว่ไม่มีใครให้ใยดี
แต่วันนี้มีเธอเจอกันแล้ว
คงไม่แคล้วแม้อยากจะหลบหนี
พระเจ้าสร้างให้เป็นคู่บารมี
เธอคนนี้ต้องใช่ไม่เปลี่ยนแปลง