15 ธันวาคม 2554 02:24 น.

ไม่เห็นว่ามันจะตาย

เมื่อแรกเจอเธอนั้นฉันสุขนัก มีความรักทายทักชักสดใส
ไม่ว่าจะก้าวย่างหนทางใด ชุ่มชื่นใจไออุ่นคุ้นเคยกัน
หากไม่เห็นเพียงวันพลันคิดถึง นาทีหนึ่งก็นานเกินผ่านผัน
แม้ยามไกลสายตาว้าเหว่พลัน จนข้ามวันทรมานหักหาญใจ
แต่พอวันเวลามันหมุนเปลี่ยน รักก็เจียนจวนหมดไม่สดใส
ถึงพบหน้าวันละครั้งยังหม่นใจ อยากห่างไกลไม่เจอหน้าให้อาทร
ถึงวันนี้เดินทางไกลใจโดดเดี่ยว เราคนเดียวมุ่งไปไม่ไถ่ถอน
ไม่อาลัยกับใครไม่แน่นอน ต้องคอยสอนตนไว้ไม่เห็นตาย