30 กรกฎาคม 2547 11:08 น.
สุชาดา โมรา
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่เหนือใดในหล้า
เลี้ยงลูกมาเฝ้าถนอมด้วยรักและเหตุผล
แม่ของฉันดีเลิศกว่าใครทุก ๆ คน
( ถ้าไม่ชมแม่เราใครจะมอง... )
รักที่แม่ให้ลูกสุขล้นเกินคำจะบรรยาย
แม่ฟูมฟักเลี้ยงลูกดังไข่ในหิน
อุ้มชูยิ่งกว่ารักที่มอบให้
รัก รัก รัก รักแม่มากกว่าใคร
เพราะรักที่แม่ให้เปี่ยมล้นเกินคำจะบรรยาย
( ถึงจะเอานภามาแทนกระดาษ
เอาน้ำหมึกมหาสมุทรมาแทนหมึกวาด
แต่ก็ไม่อาจจะเปรียบเทียบพระคุณของท่านได้เลย )
จากเล็ก ๆ แม่คอยเลี้ยงดูลูกลูก
รักพันธ์ผูกแน่นแฟ้นโอ้แม่จ๋า
จวบจนโตมาได้เพราะหยาดน้ำนมและน้ำตา
ที่แม่ให้มาคือรักลูกไม่เสื่อมคราย
ลูกไม่มีอะไรตอบแทนพระคุณท่าน
แต่ลูกขอตั้งใจเรียนทุก ๆ วันเพื่อแม่นะแม่จ๋า
เรียนจนใกล้ถึงวันจบปริญญา...
ลูกขอมอบความตั้งใจให้แม่ได้ชื่นใจ...
ลูกก็รู้ว่าแม่รักลูกมาก
ทนลำบากเพื่อลูกหลายครั้งและหลายหน
ลูกขอทำวันนี้เพื่อแม่ด้วยความอดทน
เกรดเฉลี่ยของลูกที่ดื้อซนมอบให้แม่ด้วยใจจริง
วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรลูกไม่รู้
แต่ลูกขอสู้เผชิญชีวิตเลี้ยงดูตอบแทนแม่
ความกตัญญูไม่เท่าความรักแท้
แต่ลูกขอแค่เป็นลูกที่ดีเท่านี้พอ
( ถึงจะตอบแทนไม่เท่ากับการที่ท่านเลี้ยง แต่ลูกของเพียงเลี้ยงดูยามแก่เฒ่า แม่ชราลงไปทุก ๆ วัน ลูกจะทำความฝันให้เป็นจริงเพื่อตอบแทนคุณแม่ของลูกยา...รักแม่ที่สุดในโลกเลย )
30 กรกฎาคม 2547 10:34 น.
สุชาดา โมรา
แด่...กำลังใจ...คุณปีกฟ้า
ปรารถนาให้งานนั้นสร้างสรรค์
คุณช่วยสร้างความฝันแด่เราทุก ๆ วัน
ให้พวกเราได้ร่วมกันสร้างสรรค์งานแด่คุณ
..............................................
ขอมอบกำลังใจให้แด่ฮีโร่
ฉันคนขี้โม้ขอให้คุณสำเร็จและมีสุข
ไม่ว่าเดินทางไปทางใดขอให้คุณปลอดภัย....
มอบพรและกำลังใจให้แด่คุณปีกฟ้าผู้สร้างฝัน
30 กรกฎาคม 2547 10:22 น.
สุชาดา โมรา
รักใด ๆ ก็ไม่เท่ารักของแม่
อุ่นแน่แท้แม่เราเฝ้าถนอม
ท่านกล่อมเกลี้ยเลี้ยงเราคอยประคอง
แม่ถนอมอุ้มชูเลี้ยงลูกมา
อุ่นไอรักจากอกของคุณแม่
ยามป่วยแย่แม่เราคอยรักษา
กว่าจะเลี้ยงลูกแม่ลำบากใจและกายา
รักของแม่นี้หนายิ่งใหญ่กว่าสิ่งใด
30 กรกฎาคม 2547 10:12 น.
สุชาดา โมรา
วินาทีแห่งรักชักนำชีวิต
ขีดลิขิตเส้นทางตามความฝัน
จุดประกายสร้างเสริมเติมพลัง
รักชักนำจุดกำเนิดแห่งความดี
เปรียบสายรุ้งโค้งยาวบนฟากฟ้า
ชักนำพาสองเราแต้มแสงสี
ขีดสายใยผูกผูกพันสร้างไมตรี
คูณทวีต้นรักตราตรึงใจ
แม้นกายไกลสุดฟ้ายังคิดถึง
เฝ้ารำพึงห่วงหาและฝันใฝ่
ถึงกาลเวลาจะผันแปลไปอย่างไร
แต่หัวใจยังมั่นคงเสมอมา
ดุจดวงใจที่แข็งแก่งดั่งภูผา
ให้สัญญาผูกพันธ์เสมอหมั้น
เป็นแรงใจให้กันทุกคืนวัน
เธอและฉันรักกันนิรันดร
19 กรกฎาคม 2547 12:43 น.
สุชาดา โมรา
ฉันนั่งอยู่บนหาดทรายขาวสะอาด
ดาระดาษหาดทรายแลเปลือกหอย
ฉันนั่งมองความหวังของใจดวงน้อย
แล้วค่อย ๆ เรียงร้อยหอยบนหาดทราย
ฉันนั่งคิดติดตรึงตราตรึงจิต
ใจเฝ้าคิดพะวงและสงสัย
ใครคนนั้นควงกับเธอที่ตรงนั้น
ริมหาดทรายที่ฉันนั่งนึกถึงเธอ
กระแสน้ำสาดซัดซู่ซู่ซ่า
ครื่นสัดฝ่าแสงแดดที่อับเฉา
ใครคนนี้ทนดูเธอเพียงภาพเงา
แล้วจึงนั่งทอดกายาบนหาดทราย
ถึงเธอจะมีใครฉันไม่สน
ใครคนนั้นจะ...ทำให้เธอมีสุขสักแค่ไหน
แต่ฉันขอแบ่งเบาความเจ็บช้ำของเธอไว้
ขอแค่ฉันได้อยู่ใกล้เธอก็พอ
.............................................................
ฉันขอเป็นคนที่คอยช่วยเหลือ
และจะไม่ขอเป็นคนเคียงข้าง
ฉันขอเพียงความฝันที่เลือนลาง
และรอคอยเธอนั้นมองเห็นกัน...
หน้าส่วนตัว
1423
Lovers
0 คน เลิฟสุชาดา โมรา
