วิชาแรก..แบกหาม

ส่องหล้า

แบกตำราหนักหนักจนหลังโก่ง
ใจดวงน้อยผูกโยงด้วยความหวัง
ไปเล่าเรียนตำราพะรุงพะรัง
สามสี่ขวบเริ่มปลูกฝังเรื่องการเรียน

เสื้อผ้าใหม่สีสวยเป็นแบบสม
รองเท้าใหม่แบบนิยมทั้งเครื่องเขียน
พี่ให้น้องรับของพี่แบบวนเวียน
หมดสมัยแปรเปลี่ยนไม่ปะปน

มีรถรับรอคอยคุมบังคับ
มีคนขับคนส่งไม่สับสน
ตื่นให้ทันก่อนไก่ร่ายเวทมนตร์
รีบไปหลับกลางหนบนเส้นทาง

กินอาหารแบบฝรั่ง- ดั้งสยาม
ทิ้งข้าวสวยคาชามแห้งเกรอะค้าง
ขนมปังไส้กรอกอุ่นอิ่มจาง
เร่งรีบกิน-ดื่มอ้างแข่งเวลา

เรียนแต่เช้ายันเย็นเข็ญปรุงเคี่ยว
เสริมพิเศษรวดเดียวเก็บเกี่ยวคว้า
หมดวิถีวิ่งเล่นเช่นธรรมดา
สู่วงจรไขว่คว้าของสังคม

แบกชีวิตหนักหนักจนหลังโก่ง
หัวใจหนึ่งเชื่อมโยงเข้าห่อห่ม
แบกภาระการศึกษาแบกทุนนิยม
แบกค่าเทอมแบกเพาะบ่มจนบ่าบวม....