....และแล้ว......

หนอนสายตายาว

เมื่อเริ่มแรกรักร้อนผ่อนไม่ไหว
สุดหักใจในจริตจิตหักหาย
อยากอยู่เคียงเว้าวอนมิคลอนคลาย
ชม้อยชายชม้ายมองจ้องมิวาง

เสียงนกร้องพ้องคู่อยู่แต่เช้า
ฤานกเหงาเฉาฤดีชีวีหมาง
เช้าแล้วคู่อยู่ไหน...ไยจืดจาง
ต้องแรมร้างรารักสักกี่วัน

แต่รุ่งรางสางฟ้าอุษาส่อง
เราตระกองกอดซับเพื่อรับขวัญ
กระซิบเพียง...เราสอง...ครองต่อกัน
สู่ทางฝันมั่นใจในสองเรา

ครั้นวารวันผันเวียนเปลี่ยนดิถี
แปรชีวีรักคู่ดูอับเฉา
ไร้อ้อมกอดออดอ้อนซ่อนแม้เงา
เหลือใจเหงาเปล่าเปลี่ยวเหลียวหาเธอ

จะร่ำเรียกเพรียกหา....ว่าเคยรัก
เพียงท้วงทักว่าใย...ใจจึงเผลอ
ทอดทิ้งเราซึมเซาเศร้าละเมอ
ได้แต่เพ้อพร่ำพ้อรออยู่เดียว

เสียงนกแว่วขันคูกับคู่เคล้า
เหมือนเย้ยเย้าไยไพใจเปล่าเปลี่ยว
กระซิบสั่งฝากลม...ให้กลมเกลียว
อย่าโดดเดี่ยวเดียวดาย...คล้ายกับเรา...