27 มีนาคม 2547 14:58 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
อยากรั้งเธอไว้ได้นานกว่าวันนี้...
แต่คงฝืนใจเธอเต็มที กับการพบหน้า
ปล่อยมือเธอไป แล้วก็ใช้มือตัวเองปาดนํ้าตา
รู้ไหม การพูดคำว่าลา..มันยากมากกว่า การหายใจ
มันก็จริง ที่ฉันยังอยู่ได้แม้ไม่มีเรา...
แต่ความเชื่อมั่นมันก็จางเบา หวาดไหว
ยังมีแรงเดิน แต่มันล้าเกินไม่รู้จะเดินต่อไปทำไม
ชีวิตยังอยู่ได้ แต่ก็เหมือนไร้หัวใจเต็มที
ไม่อยากตื่นขึ้นมาพบความทรงจำที่เจ็บ....
ไม่อยากซ่อนเก็บ ความรู้สึกที่อยากหนี
มันอยู่ที่ฉันทั้งหมด รู้ไหมคนดี...
เรื่องราวของเราทุกนาที ยังอยู่ตรงนี้ที่หัวใจ
บทบาทของคนเข้มแข็งฉันเล่นไม่เก่ง...
กำกับหัวใจตัวเอง ก็ยังฝืนเกร็ง รอนอ่อนไหว
ฉันเหนื่อย ฉันแพ้ ฉันอ่อนแอ เกินใคร
รู้ว่าต้องมีชีวิตใหม่ แต่จะอยู่ไปเพื่อใคร...ไม่รู้เลย....
...............................
อ่ อ น แ อ . . . . แ ม้ เ พี ย ง แ ค่ จ ะ ห า ย ใ จ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
26 มีนาคม 2547 12:04 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
รอนแรม มีแค่ตัวเองที่หนุนแก้มอยู่กับคืนวัน
เหงาคนเดียวจนใจสั่น อยู่ใต้แสงพระจันทร์ที่หวั่นไหว
ฟังเพลงคนเดียว กินข้าวลำพัง ไม่มีใคร...
ไม่มีคนกินจุมาแย่งกินลูกชิ้นนํ้าใส ไม่มีใครคอยจับมือ
สารภาพว่าอยู่คนเดียวไม่ชินแล้ว...
อยากได้ยินเสียงเจื้อยแจ้ว ชอบเถียงชอบดื้อ
อยากบีบจมูกรั้นๆ เวลาฉันขัดใจ ไม่หือไม่อือ
อยากกลับไปเรียกชื่อ...คนคุ้นเคย
คอยฉันนะ...วันพรุ่งนี้
จะเอาความเหงาหอบใหญ่จากที่นี่ ไปพรํ่าเอ่ย
ให้เธอช่วยปลอบ ช่วยโอบกอดเหมือนที่เคย
จะเอาความในใจกลับไปเปิดเผย...คิดถึงแต่เธอ...
..................
มาถึงตอนจบ ของกลอน ชุด เชียงใหม่ แล้ว
หวังว่าเพื่อนๆ คงจะชอบ
ช่วงนี้ทำงานหนักน่าดู ไม่ค่อยได้ไปทักทายใครเท่าไหร่
แอบอู้งานมาโพสกลอน แก้คิดถึงกันไปก่อนนะครับ
....
อยู่เชียงใหม่มาหลายวัน
ก็คงต้องกลับแล้ว กลับไปสู่ความเป็นจริงของชีวิต..เฮ้อออออ
แล้วฉันจะคิดถึงเธอนะ.....เชียงใหม่....
หวังว่าคราวหน้า คงไม่ต้องมาคนเดียว
^____^
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
25 มีนาคม 2547 16:29 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
นั่งกินไอติมอยู่ข้างทาง...
ผู้คนคิดต่าง ใจต่าง เดินขวักไขว่
แอบเห็นใครอื่นเขา จับมือกันเบาๆ เป็นหวานใจ
แววตาก็เริ่มร้อนเป็นไฟ ก็น้อยใจเธอคนดี
ปล่อยให้ฉันมาเดินไกลบ้านอยู่คนเดียว
แปลกที่ไม่เป็นไรแต่ใจมันเปลี่ยว ฉันเดือดร้อนเรื่องนี้
ไม่มีเวลาให้กันบ้าง อยากชวนเดินทางก็ไม่ว่างซักที
นั่งซึมคนเดียวอยู่ตรงนี้ รู้ไหมคนดีว่าเหงาจัง...
ไอติมมะนาว รสหวานแต่ใจมันกร่อย
ก็เธอเล่นลืมกันบ่อยๆ คงไม่ไหวมั้ง
อุตส่าห์ประชดเธอมาเที่ยวคนเดียว งอนจริงโกรธจัง
แค่เสียงเธอก็ไม่คิดจะโทรมาให้ได้ฟัง ใจดำจริงๆ
เดินคนเดียว คนกินเดียวมาหลายวัน
ได้ทบทวนอะไรในใจฉัน เมื่อยามที่มันหยุดนิ่ง
ไม่มีเธอก็อยู่ได้ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายคงต้องยอมรับความจริง
กลับไปคราวนี้หัวใจฉันมันมีบางสิ่ง อยากสารภาพกับเธอ
...............
เคยมั้ย
งอนใคร แล้วเขาก็ไม่รู้ตัวสักที
ก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง
คิดว่าเราไม่ได้สำคัญ จนละความใส่ใจวางไว้
หรือทำใจยอมรับสิ่งที่เราเป็นได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
แล้วถ้าความคิดของคนนั้นเราก็ไม่รู้
แล้วเราจะทำยังไงดี
แยกกันไป โดยที่ยังไม่มีอะไรกระจ่าง
เพื่อหลีกหนีความเจ็บปวด ที่เราสร้างขึ้นมาเอง
หรือหันมาจับเขาคุยกันว่า
..ยังแคร์กันอยู่บ้างไหม....
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
24 มีนาคม 2547 16:47 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
คิดถึงคนที่อยู่ไกล คนนั้น
ไม่รู้ว่าจะใจเดียวกันกับฉันไหม
ฟ้าร้อน กลัวว่าจะทำคนอาทร ลืมกันไป
ลืมเป็นห่วงเป็นใย อีกหนึ่งหัวใจแสนบาง
หลับฝันดีนะ..ที่เธอบอกก่อนนอน
ทุกคืนฉันจะเก็บไว้ใต้หมอน ไม่ให้ห่าง
เก็บไว้เป็นต้นทุนฝันดี ในคืนพระจันทร์แรมสีเจือจาง
แค่อยากรู้ไว้บ้าง คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ของเราอยู่ใช่มั้ย
เพราะฉันคนนี้คิดถึงทุกเวลา
และฉันคิดหา ทุกครั้งที่สายตาอ่อนไหว
เธอเป็นเหมือนกันหรือเปล่า ยังเก็บรักเราในใจ
ส่วนฉันยังฝันถึงวันที่เราจะกลับมาใกล้ อีกครั้งนึง
.........
เขียนไว้นานแล้ว
เมื่อคราวที่พลัดถิ่นไปอยู่เชียงใหม่
ช่วงเดือน กุมภา มีนา อย่างนี้
เขาเกือบทุกลูกที่เชียงใหม่ถูกระบายด้วยสีสันจัดจ้าน
นอกจากเขียวเข้มที่เจนตา
ยังแต้มด้วยสีแดง เหลือง ส้ม
ดูแปลกในความทรงจำไปอีกแบบ
ให้ความรู้สึกทั้ง ร้อน อบอุ่น
และ...เหงา
โดยเฉพาะเวลาที่อยู่ไกลกับใครบางคน...
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
21 มีนาคม 2547 14:11 น.
หนึ่งนะ
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
อยู่กับหัวใจอบอุ่นตรงนี้...
อยู่กับความรู้ดีดี อ่อนหวาน
อยู่เพื่อเป็นลมหายใจให้กันนานและนาน
อยู่เพื่อผูกและสาน ความห่วงใย
โลกหนึ่งใบในสายตาแคบๆ
วางความอ่อนล้าไว้ชิดแนบ ความอ่อนไหว
เธอคือคนเดียวที่นำความฝันมาสู่ใจ
เปิดโลกกว้างๆ ใบใหม่ ให้ฉันเจอ
โลกที่มีแต่ความรักแสนดี...
โลกใบหนึ่งที่ฉันจะมี เธอคนนี้อยู่เสมอ
อยู่ข้างๆ ให้พิงพัก มีความรักมาให้เจอ
รู้ไหมว่าเป็นเพราะเธอ ฉันจึงค้นเจอว่าตัวเองมีหัวใจ
มีหัวใจไว้เพื่อความรัก...
มีสองมือเพื่อรู้จักที่จะโอบกอดเธอเอาไว้
เธอคนดีที่ฉันรัก และจะรักให้ดีที่สุดตลอดไป
ขอมีเธอได้ไหม อยู่เป็นคนของใจ ที่ฉันห่วงใยเหลือเกิน...
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
เคยมั้ยที่รู้สึกว่า
การที่ใครคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต
ทำให้โลกใบเดิมที่เราเคยอยู่
ช่างเป็นโลกที่สวยงามมากกว่าที่เคย
เป็นโลกกว้างที่น่าค้นหา
และอยากเดินทางไปกับเขาคนนั้น
ในทุกหนทุกแห่ง
*** แด่ คนคนนั้น ***
หน้าส่วนตัว
1291
