12 กรกฎาคม 2546 09:01 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ก้อเพียงเชิดหน้า...ท้าทาย
เธอคงเข้าใจ...ว่าไม่แคร์
ไม่รู้ความรู้สึกข้างในแท้ ๆ
ว่าเพียงแค่เงยหน้า...
...ให้น้ำตาย้อนกลับไป
12 กรกฎาคม 2546 08:59 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ไม่มีใครอยากเลวหรอก..รับรอง..
แต่จะไปร่ำร้องอะไรได้
เป็นคนดี...เป็นไปทำไม
ถูกทอดทิ้งไม่ใส่ใจนี่ไงคนดี
ยืนยันมั่นคงกับคนอื่น ๆ
ทำอย่างไม่ฝืนเพราะเป็นคนแบบนี้
แต่ผลตอบแทนไม่เคยได้ดี
เป็นอย่างนี้ทุกทีมันกดดัน
ก็เลยไม่เป็นแล้วคนดี
หลอกคนโน้น..คนนี้..นี่ไงฉัน
ไม่เหลือหรอกความจริงใจหากคบกัน
ปัจจุบันฉันแบบนี้...สิสะใจ!
12 กรกฎาคม 2546 08:56 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
จะยอมเชื่อว่าเธอเสียใจ
เพราะหยดน้ำใสใสจากตาคู่นั้น
จะยอมให้ไปจากกัน
เพราะเธอมาบอกลาฉันพร้อมน้ำตา
ไม่อยากเห็นเธอร้องไห้
แม้จะต้องเป็นฝ่ายที่ปวดปร่า
รับฟังด้วยเหตุผลที่พูดมา
แม้ใจด้านชาอยากจะบอกกับเธอว่า...
..............ไม่ให้ไป.............
12 กรกฎาคม 2546 08:54 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เราเพียงแค่มา
พบกันในระยะเวลาสั้น
เธออาจไม่เกิดความผูกพัน
ไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งใด
แต่สำหรับฉันแล้วล่ะก็...
การได้พบคนที่เฝ้ารอมันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่
แม้จะรู้ว่าเธอเพียงผ่านมาและผ่านไป
แต่ก็เผลอผูกพันเธอทั้งใจไปแล้วล่ะ
12 กรกฎาคม 2546 08:51 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ไม่ได้ให้เธอมาชอบ
ไม่ได้ให้ตอบว่ารักฉัน
ไม่บังคับให้มาผูกพัน
เพราะไม่อยากให้เธอนั้นลำบากใจ
เธอให้คำว่าเพื่อน
ก็ยอมรับว่าดูเหมือนจะทำใจไม่ได้
เพราะรักเธอมากกว่าใคร
แต่ถ้าเธอไม่มีใจก็ไม่จำเป็น
ก็จะพยายามทำใจ
ทำความรู้สึกให้ลึกเล้น
จะซ่อนความรู้สึกให้เป็นความชาเย็น
จะไม่เน้นถึงความผูกพันธ์
หน้าส่วนตัว
517
