25 กรกฎาคม 2546 16:59 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เธอว่าฉันอ่อนไหว...เกินเหตุ
แต่ฉันว่าเธอ ทุเรศ กว่าหลายเท่า
เธอว่าผู้หญิงอะไ รขี้เมา
ก็ยังดีกว่าผู้ชายเฉยเอา ไม่จริงใจ
เธอมันหน้าไหว้หลังหรอก
ไอ้ฉันมัน กระจอก ไม่เอาไหน
แล้วจะคบกันทำไม
คบแล้วด่ากันอยู่ได้ เสียอารมณ์
23 กรกฎาคม 2546 14:49 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
เวลายังคงผ่านเลย
เธอก็ยังเฉยไม่สะทกสะท้าน
ฉันก็ได้แต่นั่งมองเหตุการณ์
เราต่างทรมานฉันรู้ดี
แต่ไม่มีใครผิด
ไม่มีใครมองตัวเองผิดเลยนี่
อยู่ในสภาพผู้ชนะอย่างยินดี
แต่ภายในที่มีคือร้อนรน
เวลายังคงผันผ่าน
แต่เหตุการณ์ไม่หวนกลับเลยซักหน
ตัดขาดจากกันอย่างอดทน
แสร้งทำไม่สนไม่เคยแคร์
ฉันยังคงสนุกกับเพื่อนพ้อง
เธอเปรยตามองไม่แยแส
ใครจะรู้ว่าต่างคนต่างอ่อนแอ
ไม่มีใครยอมแพ้เลยซักที
แล้วก็อยู่ร่วมกันไม่ได้
ชีวิตใครก็ใครสิ้นศักดิ์ศรี
เก็บทิฐิเชิดหน้าว่าข้าดี
กินศักดิ์ศรีต่างข้าว
ปากยิ้มใจร้าวทั้งสองคน
23 กรกฎาคม 2546 14:47 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
แล้วจะลืมเธอไปนะคนดี
ลืมความรู้สึกที่เคยมีว่าลึกซึ้งเพียงไหน
เราสองคนพบกัน
ก็เมื่อฉันมีใครอีกคนผูกพันมันสายเกินไป
ฉันไม่อาจทำร้ายหัวใจเขาได้
ไม่อาจทำร้ายคนที่ไม่มีความผิดใดสักนิดเดียว
23 กรกฎาคม 2546 14:44 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ถึงจะรู้ว่าเธอโลเลก็ตาม
ไม่เคยคิดจะทวงถามว่าจะเลือกคนไหน
อยากจะรักซะอย่างแค่นี้ก็พอใจ
พร้อมจะเป็นผู้ให้แม้ว่าจะได้ไม่คุ้มกัน
รู้ว่าต่อไปนี้จะต้องแพ้
เกิดอะไรก็ตามแต่จะไม่คิดถึงวันนั้น
รักเธอมากที่สุดเพียงปัจจุบัน
เสียน้ำตาเป็นเรื่องสามัญช่างปะไร
ในเมื่อรักเธอขนาดนั้น
ประโยชน์อะไรที่จะเก็บกลั้นความรู้สึกไว้
ต่อให้ผิดหวังยังเจ็บน้อยกว่าการห้ามใจ
แม้จะรู้ว่าจุดสิ้นสุดเป็นแบบไหนก็เต็มใจทำ
23 กรกฎาคม 2546 14:42 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
ทะเลาะกับแฟนอีกแล้วซินะ
ถึงได้มาทำเอะอะร้องห่มร้องไห้
ทีนี้ล่ะมาบอกว่าเป็นคนเดียวที่เข้าใจ
พอดีกันแล้วก็จากไปปล่อยฉันเอาไว้ลำพัง
แต่ยอมเธอได้ทุกทีซิน่า
ทำอย่างนี้ไม่ใช่เพราะว่าเคยมีเบื้องหลัง
เพื่อนกันใช่ไหมถ้าช่วยได้ก็สุดกำลัง
ก็เคยนะที่คิดจะเหนี่ยวรั้งในบางที
.............แต่ไม่ล่ะ...ไม่อยู่แล้ว.............
ความบริสุทธ์ใจวาวแววจะมอบให้อยู่ตรงนี้
ขอเพียงแค่เพื่อนยังมองเห็นความดี
พร้อมให้คำปรึกษาเต็มที่
เมื่อไหร่ปัญหามีจะปลอบโยน
หน้าส่วนตัว
1420
