30 พฤษภาคม 2551 09:52 น.
หนุ่มดอยหงอยเหงา
เพียงมองตาก็รู้ว่าเธอสับสน
ยังกังวลจะเลือกใครคนไหน
ชายสองชายเจ้ามีเพียงหนึ่งใจ
ทิ้งพี่เถิดทรามวัยอย่าได้ช้า
หากใครไหนเอ่ยคำถามถึงพี่
บอกเขาเถิดพี่ไม่ดีไม่มีค่า
บอกเขาเถิดพี่ทำเจ้าเสียน้ำตา
แล้วคนนั้นเขามาพาเธอไป
เขาพาเธอสู่ชีวิตที่ดีกว่า
เขานำพาเธอสู่โลกที่สดใส
อย่าให้คนเขามองเธอหลายใจ
พี่ห่วงเธอถูกใครเขานินทา
พี่ยอมเสียชื่อเสียงแทนตัวเจ้า
ขอนงเยาว์โชคดีทั้งปีหนา
พี่ไม่ขอกินขันโตกงานวิวาห์
พี่กลัวเอาน้ำตาไปนองงาน
ลืมเสียเถิดอดีตรักเราสอง
ขอให้น้องสุขสมอารมณ์หวาน
พี่ขอยอมทนเจ็บทนร้าวราน
เวลาผ่าไม่นานคงลืมเธอ
30 พฤษภาคม 2551 09:41 น.
หนุ่มดอยหงอยเหงา
เจ้าทิ้งพี่ไปทำงานในบางกอก
ถูกแมงดาลวงหลอกให้ไปขาย
พลีกายามอบสุขหมื่นพันชาย
ตั้งแต่นายร้อยพันรัฐมนตรี
ถูกกักขังมิเห็นเดือนเห็นตะวัน
คนเหยียดหยันว่าชั้นต่ำย่ำศักดิ์ศรี
เงินทุกบาทส่งพ่อแม่ให้อยู่ดี
ถูกด่าทอตบตีช้ำวิญญา
บ้านป่าดอยเสียงประทัดกังวานลั่น
พี่คอยรอเจ้านั้นกลับมาหา
หลายปีแล้วไม่เห็นคืนย้อยมา
พี่รอคอยยอดชีวาแทบสิ้นใจ
นี่หรือหญิงชั้นต่ำไร้ศักดิ์ศรี
แม้ชีวีอุทิศให้พ่อแม่ได้
ใช่เหมือนคนร่ำรวยเงินไร้น้ำใจ
เห้นแก่ตัวทิ้งพ่อแม่ได้เลือดเย็น
หนึ่งเดือนแล้วสงกราณต์ผ่านเลยไป
แมงดาจากเมืองไกลมาให้เห็น
ถุงผ้าขาวห่อกระดูกแม่เนื้อเย็น
พี่ได้เห็นหัวใจแทบวายปราณ
ไปดีเถิดขวัญชีวาแก้วตาพี่
หมดเวรกรรมเสียทีแม่ตาหวาน
ขอวิญญานสู่สวรรค์ชั้นวิมาณ
อีกไม่นานพี่คงตามเจ้าไป
หน้าส่วนตัว
1155
