หน้าส่วนตัว
ชีวิตในบางครั้งช่างสับสน
ดูวกวนปั่นป่วนเหมือนคลื่นโถม
ทั่วนภาฟ้าอากาศพายุลม
ร่วมระดมโหมกระพือฤทธิ์รุนแรง
ความรู้สึกซึมเศร้าและโหยหา
คราบน้ำตาคราที่แล้วยังไม่แห้ง
ชีวิตนี้คลายดังว่าหมดเรี่ยวแรง
ไม่อยากแข่งแสงเทียนกับตะวัน
แล้วเฝ้าครวญคร่ำคิดพินิจว่า
ฉันเกิดมาชาตินี้ช่างน่าขัน
ทุกข์ระทมขมขื่นในชีวัน
พร่ำรำพันอยู่คนเดียวเปลี่ยวเอกา
ใครจะรู้ใครจะฟังใครจะเห็น
ใครจะเป็นดังฉันบ้างไหมหนา
ใครจะเศร้าเฉกฉันทุกเวลา
ในทุกที่ทุกคราและนิรันดร์
837
