19 ธันวาคม 2547 15:20 น.
หลักไม้เลื้อย
มองสิมอง....
ท้องฟ้าหมอง....
ทะเลเศร้า.....
คลื่นซัดสาดชายหาดเบา..เบา
ฟ้าเศร้า..เศร้า
เริ่มหลั่งน้ำตา
น้ำฝนหลั่ง....น้ำตาริน..
หัวใจโบยบินไปหา
ใครคนหนึ่ง..ซึ้งร้างลา
เนิ่นนานนักหนาแล้วหนอใจ
19 ธันวาคม 2547 15:06 น.
หลักไม้เลื้อย
................................
คนดี...
อย่าเหว่ว้า...
เช็ดน้ำตาสิจ๊ะ..อย่าร้องไห้
เธอเหงา....
เหว่ว้า..หรือดวงใจ
อย่าร้องไห้..
อย่าอ่อนไหว..อย่าอ่อนแอ
มีอยู่สองทาง...
เธอจะอยู่อย่าง...ผู้ชนะ
หรือจะอยู่อย่าง...ผู้แพ้
เข้มแข็งเอาไว้..อย่าอ่อนแอ
เธอชนะได้แน่
เพียงไม่แพ้ใจตน
..........................................
ก็อยากทำใจให้เข้มแข็งอยู่หรอกนะ
ทำไม่ได้สักที
5 ธันวาคม 2547 16:38 น.
หลักไม้เลื้อย
ด้วยรักที่มีอยู่...
จึงทนสู้มาพบหน้า...
ต่อให้..เธอเอ่ยลา
ก็จะทนปวดปร่าอย่างมั่นใจ...
ไม่มีของขวัญ...วันมาพบ
แต่มีตาที่สบตาเธอได้
เธอสามารถมองลึกถึงข้างใน
ฉันไม่เคยมีใคร...นอกจากเธอ...
ที่พบพานผ่านหน้าก็ใช่รัก.....
แค่เป็นที่พึ่งพักให้เสมอ....
แต่ในใจตราตรึงเพียงแค่เธอ....
รักเสมอ...รักเธอ..ชั่วนิรันดร์...
กับความรู้สึกหนึ่งที่มีให้ใครอีกคน
หน้าส่วนตัว
790
