ลำนำวิปัสสนา

หลี่เหม่ยจิน

เดี๋ยวฟุ้งซ่านงุ่นง่านเดี๋ยวง่วงเหงา
เดี๋ยวซึมเซาสงบเดี๋ยวสงสัย
เดี๋ยวโกรธเกลียดเดือดดาลรำคาญใจ
เดี๋ยวยึดไว้ท้อถอยเดี๋ยวปล่อยวาง

เดี๋ยวปวดหัวตัวร้อนนอนเป็นไข้
เดี๋ยวห่วงใยคิดถึงเดี๋ยวอ้างว้าง
เดี๋ยวอวดดีมีมานะไม่ละวาง
เดี๋ยวยิ้มกว้างร้องไห้ไม่พูดจา

เดี๋ยวปวดเข่าคันขาชาไปทั่ว
เดี๋ยวเบาตัวท้องจุกทุกข์หนักหนา
เดี๋ยวซู๊กสุข..เฉ๊ยเฉยเดี๋ยวเย็นชา
นี่กูบ้า..หรือเปล่า..ไม่เข้าใจ

..คืออารมณ์วิปัสสนาปรากฏแจ้ง
" ทุกข์ " แสดงให้กำหนดเป็นบทใหญ่
" อนิจจา" เกิดขึ้นแล้วดับไป
" อนัตตา " มิใช่ใครบันดาล

ยืน..เดิน..นั่ง..กิน..ถ่าย ฯลฯ...ให้รู้เห็น
ความเพียรเด่น,สติมา,ปัญญาผสาน
ไม่เผลอ,เพ่ง..เร่งศึกษาอานาปานฯ
" วิปัสสนาญาณ" เกิดที่นี่..เดี๋ยวนี้เอย ฯ 

จากหนังสือ...สุขง่ายๆ แค่ปลายจมูก (ฉบับขยายความ)
โดยพระมหาวิเชียร ชินวังโส