24 กรกฎาคม 2550 04:21 น.

ต้องลองรัก......สักกี่ครั้ง

หัวใจอ่อนหวาน

 เหนื่อยเหลือแสนกับหัวใจอันบอบช้ำ
ถูกเหยียบซ้ำเพราะคิดพลาดมาหลายหน
เขาไม่คิดรักเราจริงยังอยู่ทน
คล้ายกับคนด้านชา..ในหัวใจ

อยากจะลืมอยากจะล้างความหมองเศร้า
เลือนความคิดเก่าเก่าที่ติดฝัง
เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจเพียงลำพัง
หาคนนั่งเคียงข้างยังไม่มี

โอ้ยยยยยย....จะทนไม่ไหวแล้ว
ทำไม.......จึงไม่แคล้วความเศร้าหมอง
หรือชีวิตถูกลิขิตให้จำจอง
กับความช้ำซ้ำสองที่ต้องทน

จะต้องลองรักครั้งใหม่....สักกี่ครั้ง
เจ็บจนใจนี้พังและหม่นไหม้
และสุดท้ายคงไม่มี...ไม่เหลืออะไร
นอกจากใจที่ถูกวางเอาไว้.....ไม่มีใครเหลียวแล


ไม่อยากลอง ไม่อยากรู้...อะไรแล้ว
เพราะสุดท้าย.........คงไม่พ้นต้องเจ็บอีก...ใช่ไหม    				
7 กรกฎาคม 2550 23:14 น.

เธอคือ......ใคร

หัวใจอ่อนหวาน

เธอเดินเข้ามาในวันที่เหน็บหนาว
บอกเล่าเรื่องราวที่ทำให้หนาวสั่น
โอ้หนอ หัวใจ ไม่เคยเต้นไหวเร็วพลัน
เท่าครั้งนี้ที่ฉันได้อยู่กับเธอ

เธอบอกว่าฉันเป็นคนดียวที่รู้
อ่ะดูดูว่าเราเป็นคนสำคัญขนาดไหน
บอกความลับขนาดนี้มาทำไม
ทำให้ฉันนั่งสั่นในใจทุกยาม

เธอมาบอกตอนฉันอยู่ตัวคนเดียว
แปลกแปลกเปลี่ยวเปลี่ยวตรงนี้ที่บ้านฉัน
ไม่เอาแล้วไม่อยากรับรู้ช่างมัน
กลัวสิ่งที่คิดไว้นั้นจะเป็นจริง

แล้วสิ่งที่เธอพูดก็ตอกย้ำ
ต่อให้ฟังซ้ำ ๆ ก็ยังเป็นคำเก่า
ใจลอยหายไปในอากาศบางเบา
ก็เธอเล่าว่าบ้านเรามีผีเอย......บรื๋อออออ     				
30 มิถุนายน 2550 01:46 น.

พิษเหล้า.....พิษรัก

หัวใจอ่อนหวาน

อยากจะได้แสงโสมสักสองขวด
เอามาดวดแก้ช้ำอกกลัดหนอง
อยากจะได้ชีวาสมาลิ้มลอง
ทั้งหงษ์ทองสเปรย์เทลงใจ

ดื่มให้ลืมความรักที่แสนเศร้า
อยากจะเอารีเจนซี่มาเขกหัว
เผื่อจะลืมรักเธอที่มืนมัว
เอาโซดาดื่มกลั้วให้สาใจ

เหล้าร้อยhundredก็น่าสน
จะกินจนสิ้นสติให้ลืมหลง
จะฟั่นเฟือนเพราะพิษเหล้าก็เศร้าตรม
แต่พิษรักยิ่งขมกว่าเหล้าเอย

  โอ้ เหล้าจ๋า  ไหนลองหันมายิ้มหน่อยซิ    				
30 มิถุนายน 2550 00:51 น.

ยอมตัดใจ...เพื่อเธอนะ

หัวใจอ่อนหวาน

 ไม่อยากให้เธอเหนื่อยที่ต้องมาตามฉัน
ไม่อยากให้เธอรำคาญกันที่ต้องเห็นฉันตลอดเวลา
ไม่อยากให้เธอรักเพราะฉันมันแค่คนธรรมดา
ไม่อยากอยู่ในสายตาเพราะเธอช่างสูงค่ากว่าหัวใจ

ไม่อยากจะยืนเคียงข้างกลัวใครจะเห็น
ไม่อยากให้เธอเป็นตัวตลกสำหรับใคร
ไม่อยากจะยิ้มให้เธอเพราะกลัวจะเผลอใจ
ไม่อยากจะรักเธอเลย...รู้ไหม  แต่ใจมันไม่ฟัง

เพราะฉันมันแค่คนเดินดิน
ไม่มีอะไรทั้งสิ้นที่เหมาะสม
ไม่อยากให้ตัวเองเพ้อฝันพกลม
สักวันก็ต้องตรมเพราะเราต้องจากกัน

แค่อยากเก็บช่วงเวลานี้
ได้มีเธอสักทีที่ร่วมฝัน
ช่วงเวลาที่สำคัญในตอนนั้น
เชื่อเถอะ.งว่าคนอย่างฉันจะไม่ลืม

จากกันที่ตรงนี้    เจ็บสิ้นดีกับใจฉัน
กัดฟันทนอดกลั้น   ยิ้มหยันหยันกับตัวเอง

เหนื่อยนะคะ  ที่ต้องตัดใจทั้งที่รักใครคนนั้นมากมาย   				
29 มิถุนายน 2550 00:48 น.

ฉันลืมเธอ....ไม่ได้จริงจริง

หัวใจอ่อนหวาน

ฉันทำไม่ได้หรอกนะ  กับการที่จะลืมรักเธอ
กับสิ่งที่เคยพร่ำเพ้อ  แม้มันจะห่างหาย
ยากนะ หากจะให้ลืมรักเธอจนหมดใจ
เพราะเธอเป็นใคร..ใครที่ใจอยากจำ

รักเธอเพราะวันดีดีที่ผันผ่าน
อ่อนหวานเพราะเธอช่วยเติมฝัน
รักนะแม้ว่าเธอคงไม่อยากได้ยินมัน
คิดถึงกันในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เหงาใจ

เธอบอกให้ลืมความหลังที่ผันผ่าน
ลืมสิ่งที่มีในวันวานให้จางหาย
ความฝันที่เคยมีกันมิเสื่อมคลาย
ง่ายง่ายเลยใช่ไหม....ที่เธอทำ 

กับฉัน..มันไม่ใช่     ยิ่งผ่านไปยิ่งไหวหวั่น
เธอให้ลืมรักกัน       ไม่ใช่ฉัน...ที่จะทำ      				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหัวใจอ่อนหวาน
Lovings  หัวใจอ่อนหวาน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหัวใจอ่อนหวาน
Lovings  หัวใจอ่อนหวาน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหัวใจอ่อนหวาน
Lovings  หัวใจอ่อนหวาน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงหัวใจอ่อนหวาน