เปรียบชีวิต..คือบทเพลงผู้บรรเลง..คือตัวฉันเพลงของใคร..เพลงของมันผู้สร้างสรรค์..คือตัวเราจังหวะเร็ว..จังหวะช้าทั้งเริงร่า..ทั้งหม่นเศร้าหนึ่งบทเพลง..ของตัวเราล้วนคลุกเคล้า..ท่วงทำนอง
สังขารร่วงโรยไปไม่เที่ยงแท้ความผันแปรมิพ้นคนทังหลายความทรุดโทรมนั้นจริงทั้งหญิงชายธรรมดาร่างกายไม่จีรังอันชีวิตเปรียบเป็นเช่นเดินทางทุกก้าวย่างเข้าใกล้ไปหาฝั่งทุกชีวีโลกนั้อนิจจังพึงระวังสติตั้งสร้างผลบุญ
เลือกเกิดไม่ได้...ฃีวิตแต่ทิศทางเดิน...เลือกได้ไปตรงไปขวา...ไปซ้ายดีร้ายเลือกให้...ตนเองวัยเยาว์อาจเขลา...อาจพลาดประมาทอวดดี...อวดเก่งชีวิตวอดาย...วังเวงคว้างเคว้งเวียนว่าย...ใช้กรรมเลือกเกิดไม่ได้...ชีวิตเลือกได้ทางทิศ...สูงต่ำดีชั่วด้วยตัว...เราทำสูงต่ำด้วยเรา...ทำตัว
เปรียบชีวิต..คือเดินทางเพื่อก้าวย่าง..สู่จุดหมายการพาตน..พ้นอันตรายจำต้องใช้..ซึ่งปัญญาอีกทั้งใช้..คุณธรรมช่วยจุนค้ำ..และนำหน้าเพราะทำดี..ดีรักษาพาชีวา..รอดปลอดภัย
กี่ก้าว...ที่เดินมาไม่รู้ว่า...เท่าไรกี่ก้าว...เดินต่อไปใครเล่าใคร...จะรู้ชีวิต...ผ่านชั่วดีทุกชีวี...เป็นอยู่ใช้อดีต...เป็นครูตระหนักรู้...จึงดี