14 พฤศจิกายน 2561 14:42 น.

ศีลข้อที่ 5

อ.วรศิลป์

คดีมีมากมาย
การทำร้ายและเข่นฆ่า
สาเหตุจากสุรา
ที่ชักพาให้เป็นไป
คดีความทุกวันนี้
ยิ่งทวีทั้งเล็กใหญ่
ตั้งใจไม่ตั้งใจ
สืบค้นไปเพราะสุรา
สุราก็คือเหล้า
ดื่มแล้วเมาเมาแล้วบ้า
พิษภัยของสุรา
มากจริงหนาช่างน่ากลัว
พิษร้ายของสุรา
เหมือนไฟป่าลามไปทั่ว
ในชุมชนในครอบครัว
รอบรอบตัวควรระวัง
สุรายาเสพติด
ไปหลงติดคงผิดพลั้ง
นำพาชีวิตพัง
ทั้งที่ยังคงหายใจ
ป.ล. พึงละเว้นจากการดื่มสุรา  ศีลข้อที่ห้าที่เราท่านคุ้นเคย
(14.11.61)
10 พฤศจิกายน 2561 11:59 น.

บททดสอบชีวิต

อ.วรศิลป์

ชีวิตเต็มไปด้วยบททดสอบ
มีหลายคำตอบรออยู่เบื้องหน้า
บางครั้งต้องเลือกซ้ายเลือกขวา
บางคราเลือกเดินหน้าหรือถอยหลัง
ชีวิตเต็มไปด้วยบททดสอบ
บ้างด่วนตอบบ้างละล้าละลัง
บ้างตอบอย่างมีหวังบ้างสิ้นหวัง
ยากบ้างง่ายบ้างแตกต่างกันไป
ชีวิตเต็มไปด้วยบททดสอบ
หลากหลายคำตอบดูน่าจะใช่
ครั้นตอบโดยไม่ยังยั้งชั่งใจ
คำตอบที่ได้หาใช่คำตอบที่ดี
ทุกชีวิตต้องผ่านบททดสอบ
ชอบไม่ชอบมิอาจจะหลีกหนี
เตือนตนทุกครั้งตั้งใจให้ดี
บททดสอบชีวีมักมีข้อลวง
ป.ล. ชีวิตมีบททดสอบไม่เว้นแต่ละวัน.....จริงไหม ?
(10.11.61)
8 พฤศจิกายน 2561 15:34 น.

ให้ไปจึงได้มา

อ.วรศิลป์

เพราะสิ่งดีที่หยิบยื่น
จึงได้คืนสิ่งดีมา
เพราะปันรักปันเมตตา
ได้กลับมาคือปรานี
เพราะช่วยเหลือเกื้อกูลเขา
ยามเขาเศร้าหม่นหมองศรี
ได้คืนมาคืออารี
เพิ่มทวีที่คืนมา
มิตรภาพที่ให้ไป
ความจริงใจเสมอหน้า
มิตรภาพจึงกลับมา
เกิดศรัทธากันและกัน
เพราะให้ไปจึงได้รับ
สะท้อนกลับเป็นแม่นมั่น
ยิ่งการให้อย่างสร้างสรรค์
กลับมานั้นสร้างสรรค์คืน
ป.ล. ยิ่งให้ ยิ่งได้รับ
(8.11.61)
7 พฤศจิกายน 2561 11:33 น.

ถิ่นใครถิ่นมัน

อ.วรศิลป์

ฝูงปลาแหวกว่ายในสายน้ำ
เช้าค่ำยำ่รุ่งหรือพรุ่งนี้
โลกของมัจฉาคือวารี
ท้องนทีถิ่นที่พำนักกาย
โลกของมนุษย์อยู่บนดิน
ผินดินคือถิ่นที่อาศัย
ชีวิตปลาชีวิตคนชีวิตใคร
ถิ่นอาศัยแตกต่างระหว่างกัน
ในสายน้ำคนหรือจะสู้ปลา
ท้องธาราสำหรับปลาคือสวรรค์
โลกบนบกคนนั้นหนาเปรียบราชันย์
ปลาต่างหวั่นมิกล้ามาต่อกร
โลกของใครโลกของมัน
ถ้อยจำนรรสารสื่อคือบทสอน
จะอวดเก่งอวดใหญ่ให้สังวร
อาจม้วยมรณ์เบ่งผิดที่ซี้ลูกเดียว
ป.ล. ทีใครทีมัน  ที่ใครที่มัน  (ประมาณนั้น)
(7.11.61)
4 พฤศจิกายน 2561 11:26 น.

เท่านี้ก็พอ

อ.วรศิลป์

ชีวิตไม่อัพเดท
ไม่ได้เกรดเกียรตินิยม
บุคลิกไม่น่าชม
หน้าและผมธรรมดา
เสื้อผ้าไม่ทันสมัย
ของที่ใช้ไม่หรูหรา
มือถือ นาฬิกา
ที่ใช้มาไม่กี่สตางค์
รายได้แค่ขั้นต่ำ
เช้าจนค่ำทำทุกอย่าง
ชีวิตแค่ลูกจ้าง
พอประทังเลี้ยงชีวี
ชีวิตไม่มีเกรด
แต่กิเลสยังพอมี
ฝึกใจให้สุขี
เท่าที่มีจึงสุขพอ
ป.ล. บางคนกายสุข...ใจจึงสุข   บางคนใจสุข...กายจึงสุข
(4.11.61)
Lovers  0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings  อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
Lovers  0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings  อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings  อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอ.วรศิลป์