23 กรกฎาคม 2555 17:54 น.
อนงค์...นาง
สถาบันครอบครัวหัวใจมนุษย์
คงจะหยุดเติบโตโอ้อนาถ
ความรักใช่ครองคู่อยู่วิวาท
หากพลั้งพลาดสาดโคลนโยนทันที
มีคู่ครองไม่รักมักไม่รอด
ขาดรักจอดจบกันหันหน้าหนี
สร้างปัญหาสังคมทับถมทวี
ลูกไม่มีพ่อแม่ดูแลใจ
ใครขวางเขาว่าบ้าน่าสมเพช
แสนสังเวชตามกันฝันสดใส
ไร้ศีลธรรมมีภูมิต้านทานใจ
ตามกันไปสังคมล้มละลาย
คล้ายมนุษย์คงใกล้อวสาน
เพราะลูกหลานทำตนจนใกล้สาย
รักสนุกสูญพันธ์กันวอดวาย
ครอบครัวรุ่นสุดท้ายชายหญิงไทย
23 กรกฎาคม 2555 00:59 น.
อนงค์...นาง
วางตนไว้เหนือชายว่าร้ายหนอ
สูงส่งรอเนิ่นนานพาลหงอยเหงา
เพราะเหตุใดชายเมินเกินตามเงา
องุ่นเดาว่าเปรี้ยวเข็ดเขี้ยวเกิน
เมินศรัทธาต่อชายอย่าหมายสูง
ดั่งนกยูงรำแพนแดนหงส์เหิร
มองหญิงอื่นว่าด้อยน้อยประเมิน
สามีเพลินตัณหาน่าเวทนา
อย่าเหมาว่าชายชั่วมั่วไปหมด
เป็นตามกฏแห่งกรรมทำไว้หนา
อันหญิงดีมีคู่ดูงามตา
ลูกผัวพามีสุขทุกข์ผ่อนคลาย
กายใจมีเพื่อนแท้ยามแก่เฒ่า
เจ็บป่วยเฝ้าดูแลหวังแม่หาย
ไม่ลำบากหาเพื่อนเยือนมากมาย
ญาติเหนื่อยหน่ายออกปากลำบากใจ
ใครยังโสดอย่าโกรธคนมีคู่
ซ้ำเติมดูเขาแย่แก่ผลักไส
อยากเห็นเขาตกต่ำให้ทำใจ
ผัวมีใหม่สักวันฉันยินดี
มีจิตใจแบบไหนถ้าไร้คู่
องุ่นดูเปรี้ยวไปใคร่หลีกหนี
มะนาวหวานถูกใจขอชิมที
โสดไม่มีใครเลือกเปลือกนอกงาม
สมมุติว่าถ้ายังโสดแล้วคิดแบบนี้ เขาเรียกว่า องุ่นเปรี้ยวมะนาวหวาน
มีคนโสดอีกมากที่เห็นคุณค่าของความรัก ไม่่่่ประเมินความรักของหญิงชายให้ต่ำเกินไป
มองดูคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตคู่ด้วยความศรัทธา เชื่อว่ารักแท้มีจริง
อยู่ครองคู่กันจนแก่เฒ่า เชื่อว่าสักวันเขาจะได้พบความสุขแบบนั้นแน่นอน
คนที่มีอคติ ยกเอาคู่ที่หย่าร้าง มีปัญหามาเป็นแนวทางว่าชายหญิงต่างเลว
เหมือนกันไปหมด ยกตนว่ามีบุญกว่าเขา เชื่อว่าเขาจะไม่มีวันได้พบรักแท้จากใคร เพราะจิตใจไม่ศรัทธาในความรัก คิดอย่างไรก็มักได้พบอย่างนั้น
เป็นสัจธรรมที่แท้จริงค่ะ
20 กรกฎาคม 2555 20:24 น.
อนงค์...นาง
ท้องนางามยามอุษาฟ้าเริ่มสาง
สายฝนพร่างพรมดินรินชุ่มฉ่ำ
วสันต์เยือนชาวนามาปักดำ
หว่านกล้าทำนากินไม่สิ้นใจ
ไล่วัวควายจากคอกออกไปด้วย
ไถนาช่วยทุกวันฝันสดใส
ได้หญ้าฟางเคี้ยวเอื้องประเทืองใจ
คอยรับใช้ชาวนาน่าชื่นชม
ลมแดดฝนบนฟ้าอย่าทำร้าย
ท้องนาได้พึ่งพาคราหว่านสม
ข้าวออกรวงเต็มทุ่งรุ่งภิรมย์
เคียวเกี่ยวคมสมหวังพลังใจ
ในหมู่บ้านแม่ฉันนั้นพอเพียง
ชาวนาเลี้ยงตนได้ให้สดใส
ลูกหลานรับราชการงานภูมิใจ
ทำนาในยามว่างสร้างครอบครัว
กลัวนาร้างทำกินไม่สิ้นหวัง
เลิกงานยังลงนาฟ้าสลัว
ตื่นแต่เช้าทำนาไม่น่ากลัว
ขยันกลัวไปไยคงไม่ตาย
ขายข้าวได้เงินพอไม่ท้อจิต
ไม่ทำผิดกติกาไม่มาสาย
เลิกงานตรงเวลาไม่น่าอาย
ทำนาได้ด้วยแรงแห่งพลัง
ชีวิตจริงของชาวนาที่บ้านเกิด แต่ละครอบครัวมีนาไม่มากมายแค่พอทำกิน
การให้การศึกษาแก่ลูกหลาน จนจบตามที่ถนัด สอบบรรจุได้เป็นครู ตำรวจ ��
แพทย์ พยาบาล มีอาชีพตามความถนัด แต่ยังรักษาที่นาของครอบครัวไว้เหมือนเดิม เป็นชาวนาที่ทำนาเป็นอาชีพที่ทำไปกับงานประจำ บางคนกว่าจะได้ย้ายกลับบ้านเกิดต้องไปทำงานต่างจังหวัด โยกย้ายไปมาจนเมื่อมีตำแหน่งว่างจึงได้ย้ายกลับบ้านเกิด รุ่นหลานของแม่มีหลายคนค่ะที่มีชีวิตแบบนี้ ถ้าอดทนรู้จักรอคอยแล้ว สักวันฝันเป็นจริง ทำนาอย่างเดียวไม่ใคร่มีแล้วค่ะ ส่วนมากลูกหลานมีการศึกษาได้ช่วยสังคมตามหน้าที่ แต่ขยันเพิ่ม ฤดูทำนาก็ลงนากันแต่เช้ามืด เลิกงานก็ลงนา มีเงินเดือนรองรับ
ข้าวไม่ต้องซื้อ ขายข้าวได้เงินเพิ่ม หลานสาวคนหนึ่ง ยายเป็นพี่สาวของแม่อนงค์นางคือเป็นป้า แต่งงานกับนายร้อยตำรวจหนุ่ม ตัวเองสอบบรรจุครูได้ที่ปราจีนบุรี สามีอยู่ภูเก็ต ย้ายไปโคราช ตัวเองขอย้ายมาลงที่ยโสธร
ใกล้บ้านเกิดที่สุวรรณภูมิ ร้อยเอ็ด สามีได้ยศพันตำรวจตรี ได้ย้ายมาลงที่อำเภอเมืองร้อยเอ็ด เดือนที่แล้ว ภรรยาก็ได้ย้ายมาลงที่ตำบลบ้านเกิดเพราะมีครูเกษียณ แฮปปี้เอ็นดิ้ง สามีอยู่บ้านพักตำรวจ กลับบ้านหาลูกเมียห่างกันแค่ห้าสิบกิโลเมตร หลานสาวคนนี้ก็ได้อยู่กับแม่และลูกชายสองคน พ่อเสียชีวิตแล้ว อายุหลานแค่สามสิบกว่าค่ะ ที่นามรดกยังอยู่ครบ เป็นชาวนาอย่างเดียวอาจล้มละลายหมดตัวได้เพราะอากาศฝนฟ้าไม่ตกตามฤดูกาล บางปีน้ำท่วม ถ้าขาดการศึกษา พากันไปทำงานตามสถานเริงรมย์ ไม่น่าสนับสนุน อยากให้รัฐมีตำแหน่งราชการเปิดรับมากกว่านี้ เพราะจบปริญญามาตกงานมากมาย ไม่มีงานทำ กลับบ้านไปทำนา เป็นแค่ในฝันค่ะ ดอกเบี้ยธกส. ที่พ่อแม่กู้มายังรออยู่ เห็นใจคนที่เข้ามาสร้างตนในเมืองหลวงทุกคน การประกันราคาข้าวก็มีทุกรัฐบาล แต่คนที่รวยคือนายทุนเจ้าของโรงสี
อนงค์นางซื้อข้าวหอมมะลิจากไทยกิน ยี่ห้อเดียวกันบางถุงไม่ใช่ข้าวมะลิแท้ เป็นข้าวพันธุ์อื่นปนมาด้วย ฝรั่งคงแยกไม่ออกว่าแบบไหนปลอมหรือจริง นี่คืออีกหนึ่งปัญหาค่ะ
18 กรกฎาคม 2555 18:25 น.
อนงค์...นาง
พ่อพาแม่ลูกไปตามใจสาม
บวชชีพราหมณ์ด้วยกันวันพักผ่อน
พ่อทำงานต่อไปใจอาทร
สามบังอรสุขใจในพระธรรม
สำคัญที่ฝึกใจให้สงบ
แม่ลูกพบร่วมใจไม่ตกต่ำ
ทดแทนคุณพ่อแม่แผ่บุญนำ
ปฏิบัติธรรมด้วยใจใสร่มเย็น
เห็นลูกกราบตักแม่แท้อบอุ่น
ไม่ลืมคุณมารดาพาให้เห็น
เรียนได้ดีสุขใจไม่ลำเค็ญ
หน้าที่เป็นอภิชาติบุตรสุดยินดี
มีศีลธรรมจรรยาไม่พาเศร้า
กลับเรือนเหย้าหาพ่อหนอสุขศรี
พ่อเตรียมอาหารไว้ให้ฤดี
สี่คนมีความสุขไม่ทุกข์ใจ
ได้โทรหาย่ายายไม่คลายรัก
ลูกหลานจักทำดีที่ผ่องใส
แม้ไกลบ้านใกล้ธรรมนำทางไป
ไม่หลงใหลอบายมุขสุขทุกวัน
เราสามคนแม่ลูกกลับบ้านแล้วค่ะ
หลวงพ่อเจ้าอาวาสท่านสอนให้สวดมนต์
รับศีล ปฏิบัติธรรม นั่งสมาธิวิปัสสนา เดินจงกรม
ได้ตักบาตร กรวดน้ำแผ่เมตตา ระลึกถึงคุณบิดรมารดาผู้ให่้กำเนิด
ก่อนกลับท่านบอกให้ลูกๆกราบตัก แม่ปลื้มใจที่สุดค่ะ ทรัพย์สินเงินทองไม่สำคัญเท่ามีลูกดีกตัญญูรู้คุณพ่อแม่
ได้ฟังเทศน์ด้วยกัน เป็นกิจกรรมที่สุขสบายใจ ไม่ต้องมีผู้ชายไปด้วย
พ่อพาแม่ลูกไปทำบุญในวันอาทิตย์ที่วัดพร้อมกันสี่ชีวิต
วันจันทร์ อังคารพ่อไปทำงาน เราเข้าวัดกันสามคนแม่ลูก
พ่อยังไมได้หยุดพักร้อน ลูกคนโตได้หยุดสัปดาห์นี้ไม่ตรงกับพ่อ
แม่ได้ลาพักร้อนให้ตรงกับทั้งพ่อและลูก
พรุ่งนี้เราจะพากันไปเที่ยวในเมืองนิวยอร์คค่ะ ไปชมเทพีสันติภาพ
มาอยู่ที่นี่่ีปีที่ 17 ยังไม่เคยไปเลยค่ะ
ต้นเดือนหน้าพ่อได้พักร้อนจะพากันไปหาหมอฟัน
เหลือเราสามคน นอกจากไปทำบุญตักบาตรที่วัด
ก็ตามใจพ่อบ้านว่าอยากไปไหน เราไม่เคยลืมที่จะโทรหาย่ายาย ญาติพี่น้องที่เมืองไทย
อยู่ที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่าแผ่นดินไทย แต่ละคนต่างมีทางชีวิตที่แตกต่าง ธรรมะจะนำทางเราไปได้ทุกที่บนโลกใบนี้ค่ะ
14 กรกฎาคม 2555 12:40 น.
อนงค์...นาง
สิบสี่กรกฎาเวียนมาถึง
แสนตราตรึงคนดีที่ห่วงหา
ขอบคุณที่ดูแลแม้ชรา
ป่วยรักษาเคียงข้างไม่ห่างกัน
วันนี้ขอสามีจงมีสุข
ไร้ความทุกข์ปลอดภัยใจสุขสันต์
ลูกเมียพร้อมเอาใจใส่ผูกพัน
เพราะทุกวันพ่อดีมีพระคุณ
บุญคุณมีต่อกันฝันร่วมสร้าง
สุขทุกข์บ้างเข้าใจให้อบอุ่น
ทำงานเลี้ยงลูกช่วยด้วยการุณย์
หมั่นสร้างบุญด้วยกันนิรันดร
พรอันใดในหล้าเทวาโปรด
ให้รุ่งโรจน์สุขโขสโมสร
เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรไม่คลายคลอน
กราบขอพรอายุยืนถึงหมื่นปี
หน้าส่วนตัว
1002
