เหมันต์

อนันต์

เมื่อยามเช้า  ยามเข้า  ช่วงเหมันต์
ได้ลมหนาว  ปลุกจากฝัน  อันแสนหวาน
เสียงกระดิ่ง  แว่วยิน  ก้องกังวาน
แสงลอดผ่าน  บานเกร็ด  เล็ดเข้ามา

      ออกรับลม  ชมฟ้า  ฤดูหนาว
หมู่เมฆขาว  ริ้วยาว  นกบินหลา
กระจิบ  กระจอกเจ้า  ก็บินมา
ร่อนผ่านฟ้า  สีฟ้า  เป็นขบวน

      ทิวทุ่งหญ้า  อาบน้ำตา  หยดน้ำค้าง
เกาะใบบาง  ลิ้วล้อ  ต่อลมหวน
ระบำหญ้า  อาบน้ำค้าง  ให้เชิญชวน
ถูกตรึงตรวน  ไม่อาจละ  สายตาเชย

      ม่านหมอกขาว  ยาวสยาย  ปกทิวเขา
ลอยละล่อง  บางเบา  เงาเปิดเผย
เห็นเป็นลูก  ทับซ้อน  เชิงซ้อนเกย
ม่านมิเคย  ซีดเก่า แต่เยาว์มา

       ยืนเดียวดาย  ใต้ชายคา  หน้าระเบียง
หยุดฟังเสียง  แว่วดัง  เหล่าปักษา
กระดิ่งลม  แว่วยิน  แต่ไกลมา
เกิดรอยยิ้ม  บนใบหน้า  ด้วยสุขใจ