28 ตุลาคม 2545 23:06 น.
อังโกะ จัง
มนตราแห่งเหมันต์
สะกดฉันให้สั่นไหว
กับสายลมหนาวจับใจ
ที่มีใครได้ฝากมา
ลมแห่งความคึดถึง
กล่อมให้ซึ้งและฝันหา
เหมันต์ผ่านเข้ามา
เป็นเวลาแห่งสองเรา
กล่อมใจให้เยือกเย็น
ไม่ให้เป็นเหมือนวันเก่า
มีแต่คืนเหงาเหงา
ที่เปลี่ยวเปล่าไร้เพื่อนใจ
+++++++++++++++++
25 ตุลาคม 2545 21:13 น.
อังโกะ จัง
เธอเป็นใครมาจากไหน ฉันไม่รู้
ใยมาอยู่ตรงกลางหว่างใจฉัน
สถิตเสถียรอยู่ในใจนิรันดร์
คอยกล่อมขวัญพันผูกปลูกต้นรัก
เธอปลุกฉัน พลันตื่น ฟื้นจากเหงา
ล้างความเศร้าโศกใจ ให้คึกคัก
เธอสอนให้ใจดวงนี้ได้รู้จัก
คำว่ารัก ถักทอ ต่อสายใจ
เธอดุจดั่งไฟผ่องส่องสว่าง
ช่วยนำทางรกร้างให้กระจ่างใส
เธอเปรียบดั่งฝั่งฝันอันวิไล
เปรียบแก้วตา ดวงใจ ให้เบิกบาน
จะขอเป็นลมหายใจของกันและกัน
ปลุกชีวันให้สุขสรรค์และแสนหวาน
ขอรักเราคงมั่นนิรันดร์กาล
นานเท่านานหากเธอนั้นมั่นฤทัย
24 ตุลาคม 2545 20:43 น.
อังโกะ จัง
หากดวงดาวพราวพร่างสว่างฟ้า
มวลดาราล้อมจันทร์สัมพันธ์สวรรค์
กระพริบวิบวาวราวเย้ากัน
เปรียบเธอฉันนั้นหยอกเล่นเช่นดาวเดือน
หากราตรียังไม่ไร้แสงดารา
ท้องนภาเวหานั้นเปรียบเสมือน
สัมพันธ์มั่นผูกพันและย้ำเตือน
ความเป็นเพื่อน เป็นคนพิเศษของหัวใจ
ดาวทอแสงเรียงรายเป็นสายรุ้ง
งามจรุงฟุ้งสว่างกระจ่างใส
เปรียบความรักฉันและเธอเสมอใจ
หลอมอยู่ใน ใจเดียว เกี่ยวสัมพันธ์
หากเธอนั้นเป็นฟ้าที่อบอุ่น
หอมละมุนด้วยรักประจักษ์มั่น
แม้สิ่งใดผ่านเข้ามาในชีวัน
จะช่วยกันไม่หวั่นไหวหวาดกลัว
24 ตุลาคม 2545 15:25 น.
อังโกะ จัง
แด่......สาวน้อยผู้อ่อนหวาน
เรน.......คนดี ที่พี่อัง ได้รู้จัก
เธอน่ารัก นักหนา คราอยู่ใกล้
เธอเปี่ยมล้น เมตตา และ น้ำใจ
คอยห่วงใย พี่สาว เสมอมา
เป็นต้นข้าว สกาว ทุ่งนาฝัน
เธอรำพัน....กำลังใจที่สูงค่า
เธอไม่เคย ทิ้งที่อัง เสมอมา
เธอเปี่ยมคุณค่า ในหัวใจ ของพี่
อยากบอกน้องคนดีที่พี่รัก
ว่ามีจักไม่รำคาญหรือหลีกหนี
พร้อมเป็นร่มเงาพักใจให้คนดี
จะเป็นพี่สาวที่ดีให้น้อง......เรนจัง
เก็บดาวมาร้อยเป็นมาลัย
เก็บดอกไม้ถักทอให้น้องเรนนั่ง
เก็บคำหวานกานท์ไพเราะเป็นพลัง
ให้เรนฟังเรนอ่านยามเหงาใจ
12 ตุลาคม 2545 19:25 น.
อังโกะ จัง
กลัวหวานเกิน จนน้องเป็น โรคเบาหวาน
กลัวน้ำตาล พาลขม ระทมไหม้
กลัวรักลวง บ่วงเล่ห์ เสน่ห์ใจ
กลัวพี่ไม่ ใส่ใจ ในวาจา
กลัวคำรัก ที่ประจักษ์ ไม่สัตย์ซื่อ
กลัวพี่คือ พรานเล่ห์ เสน่หา
กลัวหลงลม ปมแห่งรัก หนักอุรา
กลัวพี่ยา มาเปลี่ยนใจ ไม่เหมือนเคย
กลัวทุกสิ่ง ไม่จริง ดังคำหวาน
กลัวทรมาน ซานซม ตรมอกเอ๋ย
กลัวความรัก จักไม่เป็น เหมือนเช่นเคย
กลัวระเหย จางไป ไม่ยืนยง
หน้าส่วนตัว
789
