29 มีนาคม 2555 22:03 น.
อัศวัตถามา
เมื่อก่อนบ้านของเธออยู่โคราช
ชีวิตคู่ที่พลั้งพลาดเธอสับสน
เสียพนันจากมั่งมีเป็นยากจน
แฟนสุดทนขอเลิกราลาจากไป
เธอจึงกลับขอนแก่นแดนบ้านเกิด
หาพ่อแม่ที่ตะเพิดเคยผลักไส
หางานทำจนตำแหน่งล้ำหน้าใคร
แต่ไม่ทิ้งนิสัยแบบเดิมเดิม
เธอเจ็บปวดทรมานจากความทุกข์
ล้มไม่ลุกและมีเหล้าคอยส่งเสริม
ใช้สุราเป็นเครื่องคอยซ้ำเติม
จนเงินทองไม่เคยเพิ่มเพราะเมรัย
เด็กถามยายดึกแล้วแม่ไม่กลับ
ยายบอกว่าความลับยิ่งสงสัย
พอโตมารู้เรื่องราวว่าอย่างไร
ทั้งเศร้าใจทั้งน้อยใจในแม่ตัว
29 มีนาคม 2555 00:48 น.
อัศวัตถามา
เริ่มลืมตาตื่นขึ้นมาฉันก็เหงา
คุยกับเงาจนเที่ยงวันเงามันหาย
อัสดงนกกลับรังเบื่อแทบตาย
ดาวพร่างพรายยิ่งดึกได้ยิ่งเหงาดี
คิดถึงวันชื่นมื่นคืนเก่าเก่า
คิดถึงวันที่ความเหงาเดินหายหนี
คิดถึงวันเคยมีเพื่อนพ้องน้องพี่
คิดถึงวันดีดีที่มีเรา
ได้ยินว่าความเหงาตัวเท่าบ้าน
อีกตั้งนานกว่าจะผ่านห้วงความเหงา
ไม่อยากเบื่อนั่งคุยแต่กับเงา
อยากมีเราเพื่อนเราเหมือนเก่าเอย
20 มีนาคม 2555 21:06 น.
อัศวัตถามา
หวนคิดถึงคนซึ่งตราตรึงจิต
อยู่เป็นนิตย์ยามชีวิตเริ่มท้อถอย
เฝ้าเจอหน้าเฝ้ายินเสียงเฝ้ารอคอย
วันที่ร้อยวันที่พันล้วนผันตาม
ไม่มีแม้รูปถ่ายคู่ให้ชูชื่น
มีสิบร้อยพันหมื่นจะไถ่ถาม
มีคำพูดว่าคิดถึงทุกโมงยาม
ส่งไปตามความห่างไกลให้เธอฟัง
14 มีนาคม 2555 00:21 น.
อัศวัตถามา
วันจันทร์นี้ที่มาเช้าเพราะว่าเธอ
ขอแค่เจอเธอในแถวสุขแล้วฉัน
วันอังคารเธอเดินผ่านยิ้มให้กัน
เรียนทั้งวันยิ้มทั้งวันฉันสุขใจ
เที่ยงวันพุธทักกันหน้าโรงอาหาร
เดินนานนานหน่อยเวลาอย่าไปไหน
พฤหัสพอฉันรู้เธอชอบใคร
เอ๊ะน้ำตามันไหลจากไหนกัน
เช้าวันศุกร์ทุกสิ่งยิ่งเลวร้าย
เธอบอกฉันเป็นพี่ชายได้ไหมฉัน
ฉันรักเธอมาหลายปีมาหลายวัน
แต่แค่นั้นแค่พี่ชายก็ได้เธอ
หน้าส่วนตัว
1933
