29 พฤศจิกายน 2549 19:24 น.
อัสสุ
ใจดวงหนึ่งภายในใครคนหนึ่ง
ยากรู้ซึ้งถึงจิตข้างในได้
หน้าตาดีใช่ดีถึงภายใน
อาจจิตใจดำคล้ำแท้ต่ำทราม
เห็นพูดจาหลักการณ์ฟังหวานหู
แต่คบดูนานไปไม่อยากถาม
ดีแต่พูดทำจริงไม่ได้ความ
เอาแต่ทำตามใจในตัวเอง
ลองทำตัวอ่อนน้อมถ่อมไม่รู้
อยากจะดูบทบาทฉลาดเก่ง
ยิ่งไม่พูดยิ่งข่มอวดบรรเลง
คิดว่าเก่งเกินใครหนอใจคน
บอกกล่าวสอนคนอื่นให้เชื่อถือ
แต่ตัวเองดึงดื้อหื่อไม่สน
อย่างนี้แหละทิฏฐิมานะคน
ไม่หลุดพ้นวนเวียนเกิดแล้วตาย
เหนื่อยใจนักมนุษย์พวกชุดนี้
ไม่รู้มีความคิดชนิดไหน
คิดแบบนี้คนเหยียดเกลียดมากมาย
มันคงสายเกินไปแก้ไขคืน
คงต้องปล่อยไปตามยถากรรม
รอเวลาบำบัดทำให้ตื่น
อาจจะเจออะไรให้เปลี่ยนฟื้น
กลับมาคืนปกติคิดดีดี
. .
27 พฤศจิกายน 2549 17:34 น.
อัสสุ
ฉันเป็นดั่งผืนฟ้านภากาศ
ไร้ขนาดจับต้องเหลียวมองเห็น
อยู่ทุกที่ทิศทางไม่ว่างเว้น
กระจายเป็นฟูมฟองละอองไอ
เธอเป็นดั่งสายลมพรมโชยพัด อยากหยุดลมเช่นเธอไม่ให้ไหว
ความหวั่นไหวครั้งใหญ่จึงเกิดขึ้น
อยากจะลัดเลี้ยวเลาะก็เหาะเหิร จับหัวใจเธอไว้ไม่ให้พล่าม
มันมืดมึนทั่วล้าฟากฟ้าได้
จะเที่ยวไปที่ไหนไม่ยากเกิน อยู่กับเธอทุกถิ่นจนสิ้นนาม
เพราะเธอคือแรงลมให้อ่อนใจ
เพียงแค่เพลินอุราพัดพาไป คอยติดตามตัวเธอไม่เผลอเลอ
อากาศไอเช่นฉันจึงไหวตาม
มาพลิ้วพัดบางทีแล้วหนีจาก
ทำอกอยากหัวใจให้วาบหวาม
สายลมเล่ห์ลมกลลมลามปาม
พัดโชยข้ามอยากไปไม่เคยแคร์
25 พฤศจิกายน 2549 19:59 น.
อัสสุ
แรงลมโชยโบยโบกโชกพลิ้วพลัด
ฟ้าสะบัดหวัดเหวี่ยงเบี่ยงลมคลื่น
เดือนสิบเอ็ดเหน็บหนาวพราวค่ำคืน
อกเราขื่นชื้นหมอนนอนหนาวกาย
ลมเดือนหนาวยาวย่ำพร่ำมาเยือน
พ.ย.เดือนเลื่อนมาครานัดหมาย
ลมปลายปีวี่เว้าเล้าโลมกาย
ฟัดสาดส่ายหมายหนาวร้านถึงทรวง
หนาวลมพัดกัดฟันยันทนได้
แต่หนาวใจใยจนทนแรงหน่วง
หนาวกายหนอพอมีที่คุ้มควง
แต่หนาวทรวงห่วงตัวกลัวเปลี่ยวใจ
ห่มผ้านวมท่วมตัวทั่วกายร่าง
หวังเบาบางส่างยามความหนาวได้
แต่ห่มคลุมกุมก่อหนอทำไม
ใยจึงไม่หายหนาวร้าวรานเลย
ความหนาวพอตกอดกุมรุมเร้าจิต
โอชีวิตคิดมากอยากเปิดเผย
ขอสักคนดลเห็นเป็นคู่เชย
ไว้กอดเกยเชยชิดพิษหนาวมา
ใครหนอเห็นเป็นใจให้ชิดบ้าง
ยามหนาวร่างวางใจได้รักษา
ยามหนาวในใคร่ขอช่ออุรา
เป็นยูกยามาดามยามหนาวใจ
............................
22 พฤศจิกายน 2549 18:29 น.
อัสสุ
ผู้มาเยือน...............
เธอเข้ามาใกล้ฉันระยะชิด
หวังสนิทแนบเนื้อชิดเชื้อใกล้
ฉันสะดุ้งพุ่งหลบอย่างตกใจ
มันอะไรกันนี่ที่เธอทำ
เธอมองฉันแล้วพลันแสยะยิ้ม
คล้ายเอิบอิ่มในใจสุขถลำ
ฉันยังงงบื้อเบลอสิ่งเธอทำ
ไม่รู้เหตุชี้นำคืออะไร
เผชิญหน้า...............
แล้วสายตาจึงหันพลันบรรจบ
ศึกสงบจ้องตาไม่ส่ายไหว
เธอจ้องมาฉันมองจ้องคืนไป
ดวงตาในใสซื่อเราสื่อกัน
เราหัวเราะทั้งที่ไม่ได้พูด
แค่สะดุดสายตาที่ผกผัน
พลังสายตาพลังใจตรงกัน
เท่านี้นั้นก็ทำให้รู้ใจ
สิ่งที่หายไป...............
ฉันก้าวเดินเข้าไปหวังใกล้ชิด
แต่เธอปิดกั้นไม่รู้หายไปไหน
และรู้สึกแผ่วร้อนแสงแดดไอ
สาดส่องมากระทบใบหน้าตน
รู้สึกตัวนอนคู้อยู่คนเดียว
แดดก็เที่ยวสาดส่องต้องหลายหน
สิ่งที่เกิดที่แท้จริงแค่จิตดล
ความคิดตนที่เพ้อฝันกลางวัน
19 พฤศจิกายน 2549 19:01 น.
อัสสุ
ไม่มีคำอื่นใดแทนใจจริง
ไม่มีสิ่งใดให้ทดแทนฝัน
ไม่มีเวลาไหนเช่นนี้วัน
จะเปิดเผยในใจฉันมีเธอ
แอบมอง
แอบเพ้อ
แอบเธอ
แอบมองเธออยู่
จะรู้บ้างไหม
อยากเดินเข้าไปใกล้ใกล้
บอกความในใจกับเธอ
แอบมอง
แอบเพ้อ
แอบเธอ
แอบเพ้อเธออยู่
จะรู้บ้างไหม
อยากเดินเข้าไปใกล้ใกล้
บอกความในใจกับเธอ
แอบมอง
แอบเพ้อ
แอบเธอ
แอบเพ้อเธออยู่
จะรู้บ้างไหม
อยากเดินเข้าไปใกล้ใกล้
บอกความในใจกับเธอ
แอบมอง
แอบเพ้อ
แอบเธอ
ความรู้สึกหัวใจคงไปถึง
บอกให้เธอลึกซึ้งถึงความหมาย
ไม่ได้เอ่ยบอกตรงตรงแต่คงคลาย
รู้ง่ายง่ายว่ามีใจให้เธอ
หน้าส่วนตัว
1124
