11 มิถุนายน 2549 08:37 น.
อัสสุ
คึดฮอดคำโบราณเพิ่นจารจาคำสอนสั่ง
ปลูกฝังให้หลานเหลนหล่อนเว้าสอนอย่าลืมโต
อย่าโอคำหลายเว้าใหญ่แมนใผกะตามซาง
บัดได้บริวารนำข้างเขาสิห่างดอกทางหนี
อย่าพาโลคึดว่าโตเป็นคนมีเฮ้ดหยังดีเหบิดสูอย่าง
หากแมนม้างมาแล้วหน้าเจ้าสิอายเขา
ถึงมีทรัพย์แต่อัปไร้ปัญญานำ
เงินทองแก้วคำบ่ทำให้ประเสริฐได้
โบราณเพิ่นว่าเว้าคนเฮาอย่างลืมครอง
ฮีตสิบสองครองสิบสี่ให้จือจำไว้นำบ้าง
เรือนสามน้ำสี่บายศรีผูกเสี่ยว
อย่าลืมเหลี่ยวสิ่งนี้ประพฤติทำ
ละแมนมีเงินมีคำแต่ลืมของสิ่งนี้
เถิงมีเงินเป็นหลายแสนคงสิแปนจักมื้อหนึ่ง
คำโบราณเว้าลึกซึ้งสิบ่ห่างดอกใจเลือน
สิหมั่นเตือนชาตาว่าอย่าลืมโตเองดอกเด้อ
8 มิถุนายน 2549 08:32 น.
อัสสุ
ฉันชอบที่คิดและขีดเขียน
แม้มันเพี้ยนไม่ถูกหลักการนัก
ที่ขีดเขียนเพ้อใฝ่มีใจรัก
ไม่เป็นทีรู้จักไม่หนักใจ
มีหลายหนเผลอหลับกับปากกา
และหลายคราไร้แรงจะแต่งได้
แต่ยังดันทุรังวาดหวังไป
จดเอาไว้ในใจหลายบทกลอน
มันสนุกเหมือนใจได้เล่นเกม
เรียงต่อให้เต็มตามหลักอักษร
แต่ละบทผ่านได้การเป็นกลอน
ดูหวานอ่อนแล้วแต่ความชำนาญการ
ฉันต่อคำไม่เก่งเซ็งเหมือนกัน
กว่าจะพันบางคำทำประสาน
ฉันต้องนั่งเพ่งจิตคิดตั้งนาน
หนักเอาการจะจบสักบทหนึ่ง
ไม่ได้หวังสูงชันมันจะดี
แต่อุดมการณ์ที่มีชั่งลึกซึ้ง
แค่ได้เขียนอย่างใฝ่ใจคะนึง
รู้สึกซึ้งสุขกายคลายกังวล
พอไปทำอย่างอื่นเหมือนฝืนจิต
ขี้เกียจคิดเบื่อไปไม่อยากสน
แต่พอได้ขีดเขียนเพียรชอบกล
รักการฝึกฝนสนใจกลอนจริงจริง
7 มิถุนายน 2549 08:44 น.
อัสสุ
มาเรามาร่วมปั่นช่วยกันถีบ
มาเรามาคีบก้นนั่งจักรยาน
ปั่นลัดเลาะเที่ยวมองตามต้องการ
นั่งจักรยานไม่เปลืองเรื่องน้ำมัน
ไปด้วยกันหรือป่าวอยากกล่าวชวน
ซ้อนท้ายด่วนถ้าใฝ่ไปกับฉัน
เดี๋ยวอาสาเป็นคนขยันปั่น
เที่ยวทั้งวันด้วยปั่นจักยาน
หรือจะให้ปั่นไปส่งไว้ไหน
ใกล้หรือไกลก็ยอมพร้อมประสาน
ไปโรงเรียนหรือไปที่ทำงาน
นั่งจักรยานแล้วจะดิ่งพาซิ้งไป
ไม่ต้องกลัวว่าจะทำให้ช้ำเจ็บ
มีระบบเซฟตี้อย่างดีไว้
เอามือเกาะเอวคือระบบนิรภัย
ไม่ต้องตกใจถ้าหากอยากไปกัน
จะไปส่งให้ได้ถึงที่หมาย
ไม่อันตรายปลอดภัยไว้ใจฉัน
จักรยานก้นคีบแม้รีบปั่น
ไม่ต้องหวั่นกลัวมันอันตราย
ไปหรือป่าวไปกันไปหรือป่าว
ที่นั่งยาวใครจะหวังนั่งซ้อนท้าย
ร้องเรียกได้ทักทายไม่ต้องอาย
เชิญตามสบายนั่งท้ายจักรยาน
5 มิถุนายน 2549 21:58 น.
อัสสุ
ถามฉันหน่อยทักทายให้หายเหงา
พูดหยอกเย้าฉันหน่อยอยากย้อยยิ้ม
มองฉันหน่อยให้คลายใจสนิม
ใจที่ไม่อาบอิ่มต้องการแล
ฉันหงอยเหงาหดหู่เธอรู้ไหม
ไม่มีใครเห็นใจคอยแยแส
ฉันโดดเดี่ยวเปี่ยวใจไร้คนแคร์
ความอ่อนแอคอยเยือนเป็นเพื่อนฉัน
เธอไร้ฉันคนเดียวไม่เป็นไร
แต่ว่าฉันไร้เธอชั่งเพ้อศัลย์
เจอใครใครหัวใจไม่สำคัญ
เท่าเธอนั้นที่ฉันหวั่นไหวตาม
ฉันไม่เคยหวั่นไหวให้ใครมาก
พอเจอเธอฉันยากถากไถ่ถาม
อยากให้เธอสนใจในครายาม
เมื่อใจมีความเหงาย่างเข้ามา
ปลอบฉันหน่อยอยากให้เอาใจบ้าง
อย่าทำห่างวางหยิ่งให้ยิ่งล้า
โกหกฉันก็ได้ฉันไม่ว่า
ถ้าอุราข้างในไม่มีใจ
ลำบากใจมากไหมที่ขอนี้
หากรู้สึกไม่ดีไม่ก็ได้
ฉันจะยอมเสียใจไม่เป็นไร
แค่รู้ไว้อยากวอนให้เห็นใจกัน
4 มิถุนายน 2549 22:46 น.
อัสสุ
ลมเริ่มต้นและหยุดที่จุดไหน
มีอะไรหลากหลายภายในหนึ่ง
อยู่เพียงใกล้แต่ว่าคว้าไม่ถึง
ไม่รำพึงแต่อยากแค่รู้จัก
ฉันเริ่มต้นชีวิตคิดไม่ถูก
จะปั้นปลูกแต่งเติมเพิ่มตวงตัก
ฉันไม่รู้ทำยังไงให้คนรัก
อุปสรรคน้อยใหญ่ใครสร้างมา
ทำไมหนอคนเราเอาแต่ใจ
จะมีใครไม่เคยเมื่อยเหนื่อยล้า
ลมหายใจทุกชีวิตมีเวลา
ใครกำหนดชะตาให้ฝ่าฟัน
ฉันคิดต่างไม่คล้ายผู้ให้เกิด
ใครจะเลิศทำเป็นสำเร็จพลัน
โลกเกิดมาใครหรือปั้นสร้างสรรค์
ปัจจุบันมันมีถึงเท่าไหร่
เธอช่วยตอบฉันหน่อยจะคอยฟัง
อยู่คนเดียวรำพังชั่งหวั่นไหว
แค่ลมพัดอยากจะรู้พัดทำไม
ฟ้ากว้างใหญ่ตรงไหนคือแก่นแกน
ความคิดคนซ้ำกันมันบ้างไหม
อยากเข้าใจรู้ไว้ให้แน่นแฟ้น
คนเราแยกฟ้าต่างแผ่นดินแดน
รู้หมื่นแสนแต่ไม่รู้ใจตัวเอง
หน้าส่วนตัว
9984
