22 กุมภาพันธ์ 2548 16:25 น.
อาบูไซยาบ
ฉันเป็นคนรักที่ดี บ้างหรือป่าว
ฉันก้าวร้าวมากมายจริงๆหรือ
ฉันกะหล่อน ฉันสำส่อน นั่นข่าวลือ
น่าเชื่อถือหรือไม่ก็คิดกัน
ฉันเป็นคนเจ้าเล่ห์มากใช่ไหม
เธอจึงไม่เคยไว้ใจในตัวฉัน
ไม่ดื่มเหล้า ไม่เข้าวงพนัน
ขนาดนั้นยังไม่พอเหรอคนดี
ฉันไม่เคยโกหกและโป้ปด
ไม่คิดคด ทรยศเธอคนนี้
คิดนอกใจหนะเหรอ...โอ้ย...ไม่มี
เรื่องขี้หลีฉันไม่มีแค่...นิดเดียว
เชื่อฉันเถอะฉันยึดถือศีล ห้า
ลองจ้องตาฉันดูสักประเดี๋ยว
ยังยืนยันรักแต่เธอแน่แท้เชียว
แต่เรื่องอื่นฉันไม่เกี่ยว...ไม่มั่นใจ
21 กุมภาพันธ์ 2548 13:43 น.
อาบูไซยาบ
บอกตัวเอองมาตลอดว่าจะคอย
จะไม่ถอยถึงแม้เธอจะไม่สน
บอกตัวเองมาตลอดต้องอดทน
คนทั้งคนได้ง่ายง่ายคงไม่ดี
ใครจะว่างมงายก็ชั่งเถอะ
เวลาเยอะเอามากองไว้เต็มที่
จะตื้อเธอจนกว่าเธอจะใยดี
ณ ตรงนี้ก็ขอย้ำว่าจะ คอย
21 กุมภาพันธ์ 2548 13:33 น.
อาบูไซยาบ
เพราะคิดถึงฉันเองจึงห่วงหา
เพราะอ่อนล้าฉันเองจึงอ่อนไหว
เพราะรักเธอมากเกินจนอ่อนใจ
จึงห่วงใยเพียงเธอจนอ่อนแอ
รอเธอนะฉันกำลังรอเธออยู่
อยากให้รู้ว่าตอนนี้เริ่มท้อแท้
หัวใจขี้เหงารอคนคอยดูแล
แค่เธอแคร์คนอ่อนแอที่รักเธอ
21 กุมภาพันธ์ 2548 13:26 น.
อาบูไซยาบ
ก็แค่อยากนั้งรับลมเย็นๆ
ไม่ได้เป็นอะไรมากหนักหนา
ไม่ต้องห่วงกลัวฉันหลั่งน้ำตา
ฉันขอยืนยันว่า...ไม่เป็นไร
ก็แค่ลมที่นี่มันแรงนัก
ตาฉันมักทนลมแรงไม่ค่อยไหว
น้ำใสๆในตาไหลออกไป
แต่ในใจไม่ได้คิดอะไรเลย
เธออย่ามาสนใจใส่สาระ
ลมปะทะเข้าตาฉันเฉยๆ
เดี๋ยวอีก แป๊บ!...ก็คงเป็นเหมือนเคย
โถ่!...เธอเอ๊ย!...แค่เนี๊ย...ทำเป็นตกใจ
7 กุมภาพันธ์ 2548 19:29 น.
อาบูไซยาบ
ว่ากันว่ารักแท้แพ้...ใกล้ชิด
ตัวไม่ติดแตกต่างสถานที่
ทำอะไรไม่รู้หรอกคนดี
ฉันอยู่นี่แสนไกล...ไกลจากเธอ
แล้วที่ว่ารักแท้แพ้...ระยะทาง
ตัวมันห่างใจไม่ห่างได้...จริงเหรอ ?
คนอยู่ไกลใจระแวงจน...ละเมอ
กลัวคนใกล้ใจเผลอไป...แสนไกล
ปากต่างคนต่างบอก...ยังซื่อสัตย์
จะชี้วัดอะไรได้...ที่ไหน
โทรคุยกัน โอ้ย! คิดถึง ซึ้ง ห่วงใย
จะรู้ไหม ? คำใครพูดที่...สัตย์จริง
หน้าส่วนตัว
831
