21 พฤศจิกายน 2548 22:37 น.
อายดิน
ปลายฝนต้นหนาว..
ยังเก็บงำเรื่องราว..ความหวั่นไหว
ฝนพรำ - ลมโชย..อารมณ์โบกโบยแสนไกล
ตะเกียกตะกายคว้าหัวใจ.. ที่ลับหายไปพร้อมลมฤดู
ปลายฝนต้นหนาว..
คืน-วันอันแสนยาว..ไม่อาจล่วงรู้
ใต้ผ้าห่มผืนเก่า..คนเศร้าคนนึง ยังไร้คนเหลียวดู
และไม่อาจพยุงกายขึ้นสู้..ความหนาวเหน็บ ที่ผ่านมา
ปลายฝนต้นหนาว..
คนดี..จะรู้บ้างหรือเปล่า -ว่าฉันก็อ่อนล้า
ทุกครั้งที่หลับ..ฝันร้ายยินยับ จะย่างกรายเข้ามา
วอนเพียงใต้ผืนฟ้า...มีใจเธอส่งมา... ห่มนอน.. ...
17 พฤศจิกายน 2548 22:10 น.
อายดิน
ในเมื่อเธอตัดสินใจ ..
เลือกคนเคียงใกล้เป็นเขาคนนั้น
คนที่ถูกทิ้งโดยตั้งตัวไม่ทัน
ก็คือฉันที่เธอบอกผูกพันทั้งหัวใจ
มาบอกเสียใจทั้งน้ำตา ...
อย่าเลยนะฉันไม่อยากเห็นเธอร้องไห้
ทั้งที่ความเป็นจริงฉันเจ็บมากกว่าใคร
ฉันยังกล้ำกลืนไว้ไม่ร้องไห้ออกมา
ดูแลตัวเองให้ดี
นับจากนาทีนี้ฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะห่วงหา
เส้นทางที่เธอเลือกขนานกับเส้นทางฉันสุดตา
พรุ่งนี้เราจะเป็นเพียงคน..แปลกหน้า..เท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
1035
