17 กรกฎาคม 2548 22:31 น.
อายดิน
ท้องฟ้ายังกว้างกว่ากว้าง
เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น
ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน
ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น...ที่หัวใจ
...ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา
ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
"เราผูกพันกันจริง"หรือว่า...
...เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า...ไม่แน่ใจ
14 กรกฎาคม 2548 00:12 น.
อายดิน
ฝากดวงดาวทั้งฟ้า..ในคืนเหงา
กระซิบเธอเบาเบา..ก่อนหลับไหล
ถ้อยความคิดถึง...คิดถึงสุดใจ
ได้ยินเสียงนั้นไหม..ที่ฝากไปทุกคืน
ฝากสายลมโอบกอดเธอเอาไว้
ยามหนาวใจกลัวเธอ..น้ำตารื้น
ว่าห่วงหาทุกเวลาทุกคราคืน
อยากให้เธอสดชื่นอยู่ทุกครา
จากคนไกลที่อยู่..อีกฝั่งฝัน
บอกผ่านโค้งฟ้าทุกวันว่าห่วงหา
ความคิดถึง..ข้ามผ่านกาลเวลา
คิดถึง..ห่วงหา..ตลอดมา..และตลอดไป
9 กรกฎาคม 2548 21:20 น.
อายดิน
อย่าหวั่น..กับวันเวลา
อยากให้รู้เสมอว่า..ยังคงมั่น
ฉันใกล้เธอตลอดมาในความผูกพัน
ถึงแม้เราจะห่างกัน..สุดตา
เป็นทุกสิ่งที่เธอมองเห็น
เป็นสายลมเย็นพัดไล่ความอ่อนล้า
เป็นเสียงดนตรีขับกล่อมยามนิทรา
เป็นดาวทุกดวงบนฟ้า..ส่องแสงมาที่เธอ
อย่าหวั่นกับ..แค่ความไกล
ระยะทางห่างแค่ไหน..ใจไม่เผลอ
ยืนยันคำเดิมว่ารักเธอ
และจะเป็นอย่างนั้นเสมอ..ตราบนานเท่านาน
7 กรกฎาคม 2548 22:04 น.
อายดิน
อารมณ์อ่อนไหวจากใคร..คนหนึ่ง
ซ่อนความคิดถึง คนที่ห่วงหา
คนที่ห่วงใย เขาห่างใจ ไกลตา
คืนเหว่ว้า ให้รอนล้าในหัวใจ
อารมณ์อ่อนไหวจากหัวใจฉัน
ว่างเปล่าเงียบงัน ความฝันหวั่นไหว
วันคืนเก่า-เก่า ไม่เหลือเงา ไม่เหลือใคร
รอบข้าง เปล่าไร้หัวใจ..ร้าวชา
อารมณ์อ่อนไหว จากใจร้าวรัก
ขาดที่พิงพัก ขาดคนห่วงหา
น้ำตารินไหล เพราะหัวใจร้าวชา
รอวันเวลา ช่วยรักษาแผลใจ
5 กรกฎาคม 2548 17:51 น.
อายดิน
คิดถึงเธออีกแล้ว
ความเจ็บปวดก่อแนวจนอ่อนล้า
ได้ยินเพียงเสียงของน้ำตา
บาดลึกเข้ามาในหัวใจ
ถ้าเธอยังอยู่ข้างๆ
ความอ้างว้างคงไม่ทำให้หวั่นไหว
อยากให้เธอรู้เหลือเกินคนไกล
ว่ามันทรมานแค่ไหนในความจริง
อยากให้เธอกลับมา
ลบรอยน้ำตาที่เธอเคยทอดทิ้ง
กลับมาฟังคนหนึ่งคนของความจริง
ที่ยังสารภาพกับทุกสิ่งว่ารักเธอ
หน้าส่วนตัว
1310
