ช่อโป๊ยเซียน แห่งโชค มีแปดดอก เลขที่ออกเป็นสิบหก สองช่อใหญ่ แต่ออกมาเป็นช่อ รูปหัวใจ ไม่ว่าใคร ต่างแวะเวียนมาดู ดอกไม้มงคลส่งผลโชค ถูกโฉลก คนปลูก กระมังหนอ รูปแสดงนี้ของจริง ใช่หลอกล้อ ออกเป็นช่อ สิบแปดดอก รูปหัวใจ

วันนี้ ฉัน คนไกลบ้าน ที่สานฝัน เขียนรำพันกวีกลอน มาบ้านท่าน อยากขอบคุณ ในน้ำใจ ที่ให้กัน เพราะทุกวันฉันส่งกลอน ด้วยสุขใจ ขอขอบคุณเจ้าของเว็บกวีนี้ และน้องพี่ เหล่านักกลอน ล้วนใจใส ร่วมทักทาย มาตอบกลอน ให้อุ่นใจ สว่างสไว ด้วยศัทรา แห่งไมตรี ยังไม่รู้ ว่าใคร เป็นใครบ้าง ฉันอ้างว้าง เพราะอยู่ไกล หลายหมื่นลี้ จากบ้านเกิด เมืองนอน หลายสิบปี ฉันคนนี้ ยังรัก ความเป็นไทย ขอคุณครูทั้งหลาย รับเป็นเพื่อน ฉันจะเยือน ด้วยบทกลอน อันอ่อนหวาน แต่งกลอนร่วม กับคุณครู วิชาการ ก็ชื่นบาน แสนสุขใจ กับพวกคุณ ....................................................... อยากขอบคุณ เจ้าของเว็บ และเพื่อนๆพี่น้องกวีทุกคน ในไมตรีที่อบอุ่น เพิ่งเข้ามาเล่น ยังไม่รู้จักใคร อาจทักทาย ไม่ถูกต้อง ต้องขออภัยด้วย

กรีดเกล็ดหยดอังสุชลระคนหมอง เอื้อนทำนอง ของลาจาก ไปภพใหม่ ร่ำโหยหา ชีวาวาตแทบขาดใจ ทำฉันใด จึงจะได้ เธอกลับมา การลาจาก ครั้งนี้ แสนโหดร้าย สิ้นสูญหายเลือนลับ ไม่หวนหา ยังมิได้ อันใด แม้สั่งลา ก็ด่วนมาจากกัน นั่นหรือจริง แหวนวงน้อยฉันยังสวม ประดับก้อย พลอยแพรวพร้อยแววระยับ ในอกหญิง เธอเคยจูบลูบแหวนแล้วแอบอิง แล้วทุกสิ่งที่เธอทำ กลับไม่มี โอ้อกเอ๋ย ใจจะขาด แล้วรู้ไหม แห่งหนใหน ทุกๆที่มีเราสอง แต่นี้ไป จะมีใคร มาเกี่ยวคล้อง เป็นเราสอง ของห้องใจ ฉันกับเธอ