17 มิถุนายน 2547 17:26 น.
อิงฟ้า
วันนี้ทำไมช่างเงียบเหงา
เมื่อสองเราไม่เข้าใจในความหมาย
วันที่ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงไป
วันที่ไม่มีอะไรให้เหมือนเดิม
ฉันทำผิดพลาดพลั้งเมื่อครั้งไหน
ทำไมไม่บอกอะไรกับฉันบ้าง
อย่าให้ฉันว่างเปล่าและอ้างว้าง
บอกสักครั้งบอกฉันผิดตรงไหน
บอกมาหน่อยจได้รู้ว่าฉันผิด
จะได้คิดตรึกตรองและแก้ไข
สิ่งที่ฉันได้ทำผิดพลาดพลั้งไป
อยากขอโทษเธออีกสักหน
อภัยให้คนคนนี้จะได้ไหม
ถึงแม้จะทำผิดอะไรไป
ยังไงก็รักเธอไม่เปลี่ยนแปลง..........ถึงแม้เธอจะไม่รักแล้วก็ตาม
15 มิถุนายน 2547 18:59 น.
อิงฟ้า
ลมเอ๋ย..ลมหนาว
เจ้าพัดมาทางไหน
เจ้าจะรีบไปใย
พัดมาใกล้ ๆได้ไหม ....ลมหนาวเอย....
ใบไม้ที่ร่วงหล่น
เสียงเพลงที่ขับขาน
นกน้อยที่ร้องก้องกังวาล
หัวใจคงชื่นบาน...สมฤทัย
13 มิถุนายน 2547 12:01 น.
อิงฟ้า
ดวงดาวน้อยเจ้าใยหงอยเหงานัก
คงเพราะรักดวงตะวันที่เฝ้าฝัน
แต่ว่าเจ้าคงไม่เคยได้พบกัน
ตัวเจ้านั้นต่างกันที่วันคืน
ดวงตะวันฉาดฉายยามรุ่งเช้า
แต่ตัวเจ้าพร่างพรายในค่ำคืน
ไม่มีวันได้พบกันสุดจะฝืน
เพราะวันคืนไม่เคยพบกันได้
พอตะวันลาลับจากฟากฟ้า
มันก็ถึงเวลาเจ้าเฉิดฉาย
เปลี่ยนสลับอย่างนี้ทุกเมื่อไป
โธ่ฟ้าใยไม่ให้เขาได้พบกัน
มันเป็นสิ่งที่ทุกอย่างได้กำหนด
มาเป็นกฎเป็นเกณฑ์คอยขวางกั้น
ถึงแม้ไม่เคยเจอเลยสักวัน
ดวงดาวนั้นจะคงรักดวงตะวัน.....ไม่ผันแปร
26 พฤษภาคม 2547 13:33 น.
อิงฟ้า
คนคนนี้จะยังรอเธอเสมอ
คนคนนี้จะรอเจอเธอในฝัน
คนคนนี้จะเรอเธอทุกทุกวัน
คนคนนี้ก็คือฉันที่รักเธอ
ฉันคนนี้ก็ยังคงเป็นฉัน
ฉันคนนี้ไม่มีวันทิ้งเธอได้
ฉันคนนี้จะรักเธอตลอดไป
ฉันคนนี้ยังคงเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
25 พฤษภาคม 2547 15:20 น.
อิงฟ้า
เหมือนความรักเกี่ยวดองคล้องสองใจ
ผูกกันไว้ด้วยสายใยให้แน่นหนา
เราจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
ด้วยพันธนาการรักสองเรา
หน้าส่วนตัว
1170
