สุดจะกล่าวพรรณนาคำว่า...แม่

เกียรติ กรัชกาย

	         อันพระคุณอุ่นอกที่เคยแอบ
ได้ชิดแนบอบอุ่นหนุนตักนุ่ม
เป็นเกราะป้องผองภัยที่ร้ายรุม
ดุจโพธิ์คุ้มแดดฝนจนใหญ่โต
	         ร่มโพธิ์ไทรใบหนาว่าคุณมาก
แต่ร่มรักของแม่แผ่อักโข
แม้ร่มไม้ใหญ่เย็นเช่นร่มโพธิ์
ยังไม่โตร่มเย็นเช่นแม่เรา
	         หยาดน้ำฝนหล่นฟ้ามาสู่พื้น
ยังได้ชื่นคลายแดดที่แผดเผา
แต่น้ำนมจากอุรามารดาเรา
ชื่นหลายเท่ากว่าฝนบนฟ้าคราม
	         เคี้ยวคำข้าวป้อนเราคราวเป็นเด็ก
เมื่อยังเล็กแม่เราเฝ้าไต่ถาม
ดุจสายใจพันผูกทุกโมงยาม
ก็เพราะความหวังได้เห็นเป็นคนดี
	         โอละเห่ เปลไกวได้กวัดแกว่ง
ไม่เคยแห้งเหือดใจห่างไกลหนี
ถึงกายใจผ่ายผอมแม่ยอมพลี
เพื่อลูกนี้ทนได้ตายช่างมัน
	         พระคุณแม่ล้ำค่าหาใดเปรียบ
มิอาจเรียบเรียงกลอนสุนทรฉันท์
แม้นจะเทียบดินฟ้าสารพัน
สุดจะสรร พรรณนามาบรรยาย
	         ความรักอื่นหมื่นแสนในแดนโลก
มีทั้งโศกอกหักรักสลาย
จบชีวิตคิดชั่วจนตัวตาย
เพราะรักคลายไม่มั่นคงตรงต่อกัน
	         แต่รักแม่แน่นอนไม่ง่อนแง่น
รักแน่นแฟ้นเที่ยงแท้มิแปรผัน
ถึงลูกชั่วอย่างไรใจผูกพัน
แม่ยังมั่นรักเราเท่าชีวี
	         ลูกทั้งหลายเติบกายไปภายหน้า
ระลึกถึงคุณมารดาเป็นราศี
บำเพ็ญตนพ้นชั่วทำตัวดี
ให้สมที่แม่เราเฝ้าเลี้ยงมา
	         เมื่อท่านแก่ชราหาที่พึ่ง
แม่เพียงหนึ่งพึงรักให้หนักหนา
เลี้ยงดูท่านพันผูกทุกเวลา
อย่าถือว่าแก่เฒ่าเขาลืมเลือน
	         เป็นพระพรหมบ่มเพาะมาจวนลาโลก
เมื่อเราโศกเหงาหงอยคอยเป็นเพื่อน
หวานน้ำนมขมน้ำตามาคอยเตือน
เป็นเสมือนอนุสรณ์อาภรณ์ใจ
	         เมื่อแม่เรายังอยู่ให้ดูหน้า
รู้คุณค่าเลี้ยงดูแม้อยู่ไหน
หากวันหน้าเวลาพรากแม่จากไป
จะร่ำไห้คราญหามารดาตน ...