30 เมษายน 2547 21:00 น.
เกียรติ กรัชกาย
แรงกระแทกเคลื่อนคล้อยลอยกระทบ
น้ำตากลบอาบนองทั้งสองแก้ม
ความเศร้าโศกอาลัยใจซ่อมแซม
ให้สองแก้มรองน้ำตาลาน้ำคำ
ก่อนว่ารักจากใจใครหนอบอก
กลับลวงหลอกอกหักรักชอกช้ำ
ชีวิตฉันจืดชืดโลกมืดดำ
เพราะน้ำคำไม่ควรค่าเวลาคอย
ไปเถอะ...ถ้าเธอจะเปลี่ยนใจไปหาเขา
แม้ฉันเศร้าหมองหม่นจะทนหงอย
ปล่อยน้ำฝนปนน้ำตาล้างลารอย
ให้หัวใจดวงน้อยรับรอยกรรม
จะทนอยู่ดูโลกแม้โศกเศร้า
จะเป็นเพื่อนกับความเหงาให้เขาขำ
จะเก็บเธอเอาไว้ในรอยจำ
จะเก็บช้ำเอาไว้ในรอยใจ
ทุกหัวใจมีความหมายในความรัก
หากรู้จักยอมรับปรับกันได้
มองให้ซึ้งรู้เห็นความเป็นไป
คงจักได้รักแท้...แม้ต้องรอ.
30 เมษายน 2547 20:56 น.
เกียรติ กรัชกาย
แรงกระแทกเคลื่อนคล้อยลอยกระทบ
น้ำตากลบอาบนองทั้งสองแก้ม
ความเศร้าโศกอาลัยใจซ่อมแซม
ให้สองแก้มรองน้ำตาลาน้ำคำ
ก่อนว่ารักจากใจใครหนอบอก
กลับลวงหลอกอกหักรักชอกช้ำ
ชีวิตฉันจืดชืดโลกมืดดำ
เพราะน้ำคำไม่ควรค่าเวลาคอย
ไปเถอะ...ถ้าเธอจะเปลี่ยนใจไปหาเขา
แม้ฉันเศร้าหมองหม่นจะทนหงอย
ปล่อยน้ำฝนปนน้ำตาล้างลารอย
ให้หัวใจดวงน้อยรับรอยกรรม
จะทนอยู่ดูโลกแม้โศกเศร้า
จะเป็นเพื่อนกับความเหงาให้เขาขำ
จะเก็บเธอเอาไว้ในรอยจำ
จะเก็บช้ำเอาไว้ในรอยใจ
ทุกหัวใจมีความหมายในความรัก
หากรู้จักยอมรับปรับกันได้
มองให้ซึ้งรู้เห็นความเป็นไป
คงจักได้รักแท้...แม้ต้องรอ.
30 เมษายน 2547 01:24 น.
เกียรติ กรัชกาย
เรียวรุ้งที่สดสวย
กับทั้งด้วยตะวันฉาย
ดวงจันทร์อันพริ้งพราย
มวลดอกไม้ที่รายเรียง
หมู่ดาวสกาวส่อง
สายลมล่องสะบัดเสียง
โปรดนำคำสำเนียง
ถึงเพื่อนรักผู้จากไกล
จากใจเพื่อนถึงเพื่อน
กระตุ้นเตือนไมตรีให้
คิดถึงจึงฝากไป
ด้วยใจเพื่อนไม่เลือนลืม
เคยสุขสนุกเศร้า
เคยเงียบเหงาและดูดดื่ม
แม้ไกลใจยังปลื้ม
จะไม่ลืมไม่เลือนลาง
ขอมอบกำลังใจ
ส่งฝากไปไว้เคียงข้าง
ในวันที่บอบบาง
เพื่อนอยู่ข้างคอยปลอบใจ
จากใจเพื่อนถึงเพื่อน
กระตุ้นเตือนไมตรีให้
ฝากรักจากดวงใจ
ขอให้เพื่อนอย่าเลือนลืม.
28 เมษายน 2547 20:13 น.
เกียรติ กรัชกาย
อนิจจาโลกา ณ ครานี้
จะถึงทีแตกร้าวฤาไฉน
ธรรมะที่เรืองรองผ่องอำไพ
หรือถึงคราวปราชัยให้อธรรม
พาลาชนขนพองครองอำนาจ
เดียรดาษอลัชชีมีเช้าค่ำ
กิเลสชั่วมัวเมาเข้าครอบงำ
แผ่ม่านดำโอบอุ้มคลุมโลกา
กฎแห่งกรรมจะเป็นเพียงคำบอกเล่า
ดีชั่วเขาว่ากันในวันหน้า
แต่ลาภยศสรรเสริญและเงินตรา
จะต้องรีบแสวงหามาครอบครอง
จะพินาศเสียหายไหนก็ช่าง
ใครจะพังใครจะพ่ายใคร่สนอง
อย่าได้คิดอย่าได้ถามตามครรลอง
ว่าถูกต้องแล้วหรือที่มือทำ...
28 เมษายน 2547 16:04 น.
เกียรติ กรัชกาย
ริ้วรอยฝอยฟองละอองคลื่น
ราบรื่นโลดลิ่วปลิวไสว
สาดซัดพัดผ่านวันวารวัย
หัวใจแตกร้าวเหมือนเงาลวง
สายลมโหมพัดสะบัดพลิ้ว
เฉื่อยฉิวผิวกายคล้ายเมืองสรวง
เย็บวูบลูบผ่านวันดับดวง
ทั้งปวงล่วงลับดับเหมือนกัน
สำนึกตรึกตรองของดวงจิต
ผ่านชีวิตคิดอ่านของวันฝัน
ไขว่คว้าเคว้งคว้างสารพัน
แล้วฝันก็ขมขื่นเมื่อตื่นนอน
หวังใดในโลกที่โศกเศร้า
จะเอาสิ่งไหนมาไถ่ถอน
ทับถมเถ้าฝุ่นหนุนกองฟอน
ดุจอาวรณ์อาลัยในมายา
ภายนอกหลอกลวงดั่งห้วงเหว
ถ้าภายในแหลกเหลวก็ไร้ค่า
ภายนอกไม่จริงจังดังผ่านมา
เหลือเวลาสร้างค่าในหัวใจตน.
หน้าส่วนตัว
849
