15 เมษายน 2551 11:22 น.
				
												
				
								เก็จถะหวา
		
					
				
 ใจจดจำคำอ้อนตอนวสันต์
ถึงเหมันต์ฤกษ์ดีพี่มาหา
พร้อมผู้ใหญ่จะยกขันหมากมา
จนเมษาคิมหันต์นั้นไร้เงา
แม้สงกรานต์ปีนี้พี่หายลับ
มิย้อนกลับมาหาเหมือนปีเก่า
หรือสัญญารักมั่นนั้นสองเรา
เพียงว่าเปล่าปล่อยวางจืดจางไป
คืนอ้อมแขนอบอุ่นหนุนต่างหมอน
คืนเว้าวอนอ่อนหวานจนวาบไหว
คืนสองเราหยอกเย้าเฝ้าเอาใจ
คืนที่ใจสองดวงเป็นหนึ่งเดียว
เพียงวันนี้พี่หายมิได้ข่าว
เพียงปวดร้าวหัวใจไม่เหลือเสี้ยว
เพียงความหวังพังทลายคล้ายรวงเรียว
เพียงสูญเรี่ยวสิ้นแรงกับรักเรา
จะลาจากลำบากใจหรือไรพี่
หรือหลบลี้สัญญาไปหาเขา
ช่วยบอกน้องสักคำเพียงเบาเบา
ว่าสองเราเลิกกันจบสัญญา
สิ้นสงกรานต์รักเราก็เลิกร้าง
แยกสองทางหัวใจหยุดไขว่คว้า
เพียงจบลงตรงน้องนองน้ำตา
หยุดเหว่ว้าหยุดเศร้าหยุดร้าวราน....
 ใจจดจำคำอ้อนตอนวสันต์
ถึงเหมันต์ฤกษ์ดีพี่มาหา
พร้อมผู้ใหญ่จะยกขันหมากมา
จนเมษาคิมหันต์นั้นไร้เงา
แม้สงกรานต์ปีนี้พี่หายลับ
มิย้อนกลับมาหาเหมือนปีเก่า
หรือสัญญารักมั่นนั้นสองเรา
เพียงว่าเปล่าปล่อยวางจืดจางไป
คืนอ้อมแขนอบอุ่นหนุนต่างหมอน
คืนเว้าวอนอ่อนหวานจนวาบไหว
คืนสองเราหยอกเย้าเฝ้าเอาใจ
คืนที่ใจสองดวงเป็นหนึ่งเดียว
เพียงวันนี้พี่หายมิได้ข่าว
เพียงปวดร้าวหัวใจไม่เหลือเสี้ยว
เพียงความหวังพังทลายคล้ายรวงเรียว
เพียงสูญเรี่ยวสิ้นแรงกับรักเรา
จะลาจากลำบากใจหรือไรพี่
หรือหลบลี้สัญญาไปหาเขา
ช่วยบอกน้องสักคำเพียงเบาเบา
ว่าสองเราเลิกกันจบสัญญา
สิ้นสงกรานต์รักเราก็เลิกร้าง
แยกสองทางหัวใจหยุดไขว่คว้า
เพียงจบลงตรงน้องนองน้ำตา
หยุดเหว่ว้าหยุดเศร้าหยุดร้าวราน....
         				
			 
			
				26 พฤศจิกายน 2550 08:30 น.
				
												
				
								เก็จถะหวา
		
					
				
 
โลกของเราเราครองต้องรักษา
เราได้มาอยู่โลกที่สวยสม
อาศัยมาเนิ่นนานควรชื่นชม
ร่วมนิยมให้โชคโลกใบงาม
รู้อภัยหวังดีมีเมตตา
สรรพสัตว์นานาอย่าเหยียบหยาม
รู้ขอบคุณชีวิตทุกโมงยาม
คงก้าวข้ามทุกข์โศกและโรคภัย
อย่าหลงจมอารมณ์ที่ขมขื่น
จงรู้ตื่นเบิกบานเป็นนิสัย
ไม่ติดยึดเหนี่ยวรั้งหลงอาลัย
เป็นความนัยพุทธะอย่าละเลย
ประทับใจในตนและคนอื่น
ต่างหยิบยื่นไมตรีมีเปิดเผย
วาจาจริงน้ำใจดีมีคุ้นเคย
มนุษย์เอ๋ยโลกเราใช่เศร้าตรม.....
    				
			 
			
				18 พฤศจิกายน 2550 19:43 น.
				
												
				
								เก็จถะหวา
		
					
				
   
จำใจลาจากกันในวันนี้
รู้สึกดีไม่อยากจากลาหนอ
ภาระงานหน้าที่ที่ยังรอ
จึงต้องขอตัวจากจำพรากลา
อยากจะบอกอีกคราว่าคิดถึง
สุดซาบซึ้งในใจอาลัยหา
ห่างเพียงกายใจชิดแนบนิทรา
ในสายตาบอกความยามจากกัน
จึงจารจดอักขรามาฝากถ้อย
จำฝังรอยฝากใจได้สุขสันต์
จะร้อนหนาวห่วงใยสารพัน
มิลืมวันหวานยิ่งอิงอุ่นไอ
ภาพแห่งฝันสวยงามยามนึกฝัน
ผ่านคืนวันมิรู้เป็นไฉน
รอถึงวันพบกันฝันวิไล
โปรดซึ้งในความรักจากใจจริง...........
   				
			 
			
				17 พฤศจิกายน 2550 21:17 น.
				
												
				
								เก็จถะหวา
		
					
				
ชีวิตหนึ่งเกิดมาท้าขันแข่ง
บ้างวิ่งแซงบ้างล้มคว่ำฟกช้ำเขียว
บ้างเพื่อนมากบ้างขาดคู่อยู่ผู้เดียว
บ้างซีดเซียวบ้างฟู่ฟ่ายิ้มหน้าบาน
ก่อนลงเล่นกติกาอย่าลืมหลง
ใจมั่นคงฝึกฝนจนกล้าหาญ
ใช้สติพร้อมปัญญาตรองเหตุการณ์
ให้พ้นผ่านโพยภัยในชีวี
บนเวทีโลกีย์สนามใหญ่
การเล่นไซร้ประมาทอาจหมองศรี
หากคิดได้ประกอบกิจคิดแต่ดี
พร้อมยอมพลีกายใจใฝ่อดทน
แพ้ชนะเกมนี้มีความหมาย
เกิดแก่ตายตามติดกรรมมีผล
ทำแต่ดีดีตอบมอบกมล
จะรวยจนทำความดีมีสุขเอย
				
			 
			
				16 พฤศจิกายน 2550 15:48 น.
				
												
				
								เก็จถะหวา
		
					
				
คิดจะรักอาจหลงในทางรก
ก้าวไปตกหลุมไฟเสน่หา
ที่คิดว่ารักแท้อาจลวงตา
เพียงเอกาคือเหงาและเปล่าดาย
กลัวจะช้ำซ้ำหนักรักแกมหลง
กลัวพะวงติดยึดคว้าลมหาย
กลัวแต่ฝันฝันกลับลับมลาย
กลัวเบื่อหน่ายชิงชังนั่งอาลัย
คิดถึงอยู่เกินใจจักไขว่คว้า
เก็บรักมาชมชิดพิสมัย
รักจะร่วงหน่วงหนักในหทัย
ป้องปัดภัยเลิกหลงก็คงดี
หากคาดหวังกับรักมักผิดคาด
หากประมาทเพลินหลงคงหมองศรี
รักอาจแปรช้ำใจในชีวี
ที่ใดมีใจรักมักทุกข์ตาม
คำสัญญาเมื่อรักมักว่าแน่
ว่ารักแท้มั่นใจในคำถาม
มีคำตอบยืนยันในนิยาม
รักงดงามเมื่อเข้าใจในรักพอ
คิดจะรักแบ่งใจกันไว้บ้าง
รักจืดจางห่างไปให้เติมต่อ
ด้วยห่วงใยใส่ใจไม่รีรอ
สร้างเสริมก่อรักมั่นนิรันดร.....