12 ธันวาคม 2549 14:17 น.
เจน_จัดให้
ณ ห้องนี้เคยมีความหลัง
ณ เก้าอี้ตัวนี้ยังมีความหมาย
ณ หมอนนุ่นเธอเคยหนุนนอน...เคียงกาย
ณ เตียงไม้เกิดเรื่องราวมากมายให้จดจำ
.....................
ณ หน้าต่างไม่เคยร้างเราเคียงคู่
ณ โซฟาที่เราเคยนั่งดูหนังทุกเช้าค่ำ
ณ โต๊ะอาหารเธอเคยป้อนอ้อนอิ่มคำ
ณ วันนั้นเคยตรากตรำร่วมกันมา
.....................
ณ วันนี้แม้เธอจากไปไม่หวนกลับ
ณ ที่ซึ่งไม่อาจสดับรับรู้ความห่วงหา
ณ ใจนี้แม้ไร้เธอคนดีให้พึ่งพา
ณ วันนี้ใจยังมั่นว่ารักเธอตลอดไป
.....................
แค่ได้คิดถึงกันก็สุขใจ กลิ่นของความรัก กลิ่นของความรัก ไม่เคยจะจางหายไป ไม่ว่าวันเวลามันจะนานสักเท่าไร ก็มีเธอไม่รักใคร กลิ่นของความรัก กลิ่นของความรัก มันยังตรึงอยู่ในหัวใจ หอมยิ่งกว่าน้ำหอมของใครคนไหน ไม่มีใครแทนที่เธอ (Aroma : Crescendo)
........................ก้อเพลงมันเพราะอ่ะเลยได้ไอเดียกลอนนี้จ้า.........................
10 ธันวาคม 2549 14:30 น.
เจน_จัดให้
ไกลเพียงระยะทาง.
แต่เธอไม่เคยอยู่ห่างในความรู้สึกฉัน
ยังสัมผัสได้ถึงความห่วงใยผูกพัน
ความรู้สึกที่สื่อถึงกันตลอดเวลา
วันนี้เราอยู่ห่างไกล
แต่อีกไม่นานคงได้พบหน้า
พบความดีใจในสายตา
ทดแทนเวลาที่ห่างกัน
ยังรอวันเวลาดีดี
วันที่ได้มีเธอเคียงคู่...สุขสันต์
วันที่มีเธอมาแต่งเติมคืนและวัน
ฉันยังรอวันนั้น...รอเธอมาร่วมฝัน..ข้างข้างกาย
"แม้ทะเลจะไร้คลื่นที่ซัดสาด
สัตว์ประหลาดสาบสูญการ์ตูนหาย
อุลตร้าแมนถูกมดเอ็กซ์รุมกัดตาย
ก็ไม่วายหัวใจคิดถึงเธอ"
....................................
........ด้วยความอนุเคราะห์จากหนูน้อยชิ้นปิ้งทำให้เกิดกลอนบทนี้ได้ ขอฝากหนูน้อยชิ้นปิ้งไว้ในอ้อมใจด้วยนะจ๊ะ.....
9 ธันวาคม 2549 12:32 น.
เจน_จัดให้
นั่งคิดไปในใจ....ลอยล่อง
นั่งคิดไปในใจ....ฟูฟ่องเหลือล้น
นั่งคิดไปในใจ....ยากเหลือทน
กับการนั่งคิดถึงใครบางคนที่ไกลกัน
...................
นอนคิด....คำว่ารักยังติดในสมอง
นอนคิด....สองมือเคยประคอง...สุขสันต์
นอนคิด.....อ้อมกอดเคยออดอ้อนนั้น
สุดใจฝัน...สุดเอื้อมถึงมัน...วันวาน
...................
สองเท้า....เคยก้าวเคียงข้าง
สองมือ.....เคยเกาะกุมประสาน
สองตา.....มองแต่เธอ....มายาวนาน
หนึ่งใจไม่เคยเปลี่ยนแม้กาลเวลาผ่านไป
...................
ขอเพียงหนึ่ง...โอกาสพยายาม
ขอเพียงหนึ่ง...โอกาสทำตามหัวใจ
ขอเพียงหนึ่ง...โอกาสได้ชิดใกล้
ขอเพียงหนึ่ง...โอกาสได้ไหม ฟังสิ...ฟังเสียงหัวใจ...รักเธอ รักเธอ
...................
......내 손을 잡아줘 함께 또 영원히 이렇게 내게와 준 그대와
내사랑은 Just give me a little try.....
7 ธันวาคม 2549 17:25 น.
เจน_จัดให้
อันกลอนกานท์งานศิลป์อันวิจิตร
เป็นส่วนหนึ่งในห้วงความคิดชีวิตฉัน
อาจเหงาบางเศร้าบางในบางวัน
อาจช่างฝันแต่มันก็ออกมาจากใจ
....................
มีตอบกลอนป้อนคำหวาน...เป็นบางครั้ง
อาจมีพลั้งให้คิดกันไปไหนไหน
แต่ที่ตอบยอมรับว่าไม่มีเจตนาใด
ไม่ตั้งใจทำให้คิดผิดครรลอง
....................
อาจใช้คำไม่เหมาะไม่เพราะหู
แต่อยากให้ตรองดูอย่าขุ่นข้อง
ที่แต่งเช่นนั้นใช่ใจอยากลอง
แต่เป็นเพราะท่วงทำนองมันพาไป
.....................
หากท่านใดไม่พอใจในคำเอ่ย
โปรดเฉลยให้ได้รู้จะได้ไหม
โปรดติเถิด...ชมเถิด...จงเปิดใจ
ยอมรับข้าน้อยนี้ไว้ในอ้อมใจสักคน
......................
.....................อิอิ ไปตอบกลอนคุณอินทรีน้อยเลยได้ไอเดียมา แต่อยากแต่งแบบนี้มานานแล้วหล่ะ ความในใจงัย.................
7 ธันวาคม 2549 15:12 น.
เจน_จัดให้
เริ่มหวั่นไหว
เริ่มมีใครในหัวใจ....ของฉัน
เริ่มมีบางคนเข้ามาแต่งเติมคืนวัน
เริ่มมีบางความสัมพันธ์เกิดขึ้นมา
..................
เริ่มหวั่นไหว
เริ่มแรกใจ...ใฝ่หา
มันทั้งห่วงหวงเธอทุกเวลา
มันเพ้อหาว่าเธอ เธอ อยู่ทุกวัน
...................
เริ่มหวั่นไหว
นานเกินไปใช่ไหม...ความฝัน
ห่างเหินเหินห่างกันและกัน
รักจึงร้างลาวันอันชื่นบาน
...................
เกิดคำถามในใจ
ใช่หรือไม่ที่ว่ารักขับขาน
ใช่หรือไม่กับใครในวันวาน
หรือเพียงแค่คนผ่านทางเท่านั้น...ไม่นานก็ผ่านไป
...................
เริ่มเข้าใจในบางสิ่ง
เริ่มเข้าใจความจริงที่หวั่นไหว
มันเป็นเพียงอารมณ์หนึ่งในหัวใจ
ผ่านมาแล้วผ่านไปไม่จีรัง
....................
เพราะเปิดรับมากไป...ใจเอ๋ย
เพราะละเลยความจริงที่ถูกฝัง
เพราะเพียงตัดสินคนจากสิ่งที่ได้ฟัง
เพราะไม่ได้ใช้ความหลังมาเป็นบทเรียน
....................
เพราะอารมณ์พาไปเพียงเท่านั้น
ไม่ได้หมั่นดูแลใจที่เวียนเปลี่ยน
ความเลวร้ายจึงเข้ามาแวะเวียน
มาเบียดเบียนที่ของใจให้หมองหม่น
....................
ปิดประตู.....นั่งอยู่กับตัวเอง
แม้อาจดูวังเวงคว้างเคว้ง...เฝ้าทน
อีกไม่นานความมืนมนจะผ่านพ้น
ให้ใจได้เปิดค้นสิ่งดีดีเข้ามา
.....................หวั่นไหว.....จบ......................
...........................................................................................
(อันนี้แล้วแต่จะอ่านต่อนะจ๊ะ เป็นความสามารถส่วนบุคคล ให้เลือกเอานะหุหุ หวั่นไหวสงบสยบด้วยความหิว)
และแล้วสิ่งดีดีที่เฝ้ารอ
ที่ไม่ได้ร้องขอจากฟากฟ้า
โอ้โน โอโน พิซซ่า พิซซ่า
มาสายห้านาทีได้กินฟรี อิอิ
....................
..........ขอบคุณบทกลอนคุณแมงกุ๊ดจี่ที่เป็นแรงบันดาลใจจ้า.............
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟเจน_จัดให้
หน้าส่วนตัว
1087
