4 มกราคม 2551 20:38 น.
เจน_จัดให้
เพราะฉันมันก็แค่คนปากแข็ง
ทำเป็นแกร่งแต่หัวใจแห้งแล้ง...เธอรู้ไหม?
ทำเป็นเมิน...แต่คิดถึงเธอเหลือเกิน...จับใจ
ก่อนจะสาย...อยากบอกออกไป...i love u(อยู่ /คู่/สู้/
....................เพ้อๆๆ เก้อๆๆ หิวนะเออเลยกินสาคู.................
หลังจากตรากตรำทำงานจนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ตาเหลือบมองเห็นอะไรเป็นน่ากินไปโหม๊ดดดด........ไม่เว้นแม้กระทั่งสาคูไส้หมูที่เดินผ่านเกือบทุกวันแต่ไม่เคยคิดจะซื้อกิน........
แต่พระเจ้าช่วยกล้วยทอด......ใครจะคิดหล่ะว่าแค่สาคูไส้หมูไม่กี่คำจะทำให้เกิดเรื่องสั้นเรื่องนี้........
............................................................................................
ต้นสาย-ปลายเหตุ......
ในวันที่ชีวิตเราวุ่นวายหากมีใครสักคนช่วยแบ่งเบาได้ คุณจะคิดว่าเขาเป็นดั่งเจ้าชายขี่ม้าขาวเลยทีเดียว (หรือว่าไม่จริง หุหุ)
ยูสเซอร์ : สวัสดีค่ะ พอดีทางฝ่ายได้ปรับปรุงเวบไซด์ ขอความกรุณาช่วยอัพเดทให้ด้วยนะคะ........
ไอที : ได้ครับ......จะให้อัพไฟร์ไหนบ้างครับ
ยูสเซอร์ : พอดีทำใหม่ทั้งหมดนะค่ะ มีดาต้าเบส ด้วยรบกวนช่วยแก้ permission ด้วยนะคะ
ไอที : ได้ครับ...
ยูสเซอร์ : ขอด่วนเลยนะคะ แบบว่าหัวหน้ารออยู่นะค่ะ
ไอที : ได้ครับ...
..............................................................................................
.......................................
(แล้วบทสนทนาที่มีแต่ศัพท์เทคนิควุ่นๆก็ดำเนินต่อไป ควบคู่กับมุขหยอกที่ใช้แกล้มคลายเครียด)
.......................................
......................................
ได้ครับ ได้ครับ ได้ครับ แหมชอบคำนี้จัง.......มี service mind จริงๆนายคนนี้
เป็นครั้งแรกที่วางสายจากไอทีแล้วไม่ต้องมานั่งบ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่คนเดียว บางทีเหมือนไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เราเป็น-ทำอยู่ แต่เมื่อได้คุยกับใครสักคนที่สามารถแนะนำและแก้ปัญหาให้เราได้เนี่ย รู้สึกงานที่ทำมันสนุกขึ้นมางัยไม่รู้สิน่า......
.............................................................
จากนั้น-วันนี้........
อะไรอะไร ดูแปลกไปเมื่อความสัมพันธ์จากวันนั้น-ดำเนินมาถึงวันนี้ ความรู้สึกดีดีมีมากมาย.....ก็ไม่รู้หรอกว่าอะไรดำเนินไป แต่เหมือนมันได้ยินแต่เสียงหัวใจที่เต้นอยู่.....
............................................................
ในความคิดที่วนเวียน.....สาคูคำแล้วคำเล่าก็เข้าปาก.....แต่เอ......เค้าให้พริกขี้หนูมาด้วยทำไมนิ......ให้มาทำไม?
แต่ถ้าไม่มีประโยชน์อันใดเค้าจะให้มาด้วยทำไมหล่ะ......แต่เอ......เคยเห็นพ่อก็กิน แม่ก็กิน ใครๆเค้าก็กินแกล้มกันนี่น๊ะ......หรือว่ามันไม่เผ็ด
แต่นี่มันพริกจริงๆนะไม่ใช่ลูกชุบรูปพริก.......เผ็ดน่า......อย่าดีกว่า......กินไปเผ็ดตายเลย......เผ็ดตายเลยจริงเหรอ?.........
แค่เผ็ดไม่ตายหรอกน่า........"จะเถียงกันอีกนานมั๊ยเนี่ย" ..........คิดไม่ทันขาดตอนด้วยความอยากลอง พริกเม็ดนั้นพร้อมกับสาคูก็เข้าปากไปเรียบร้อยแล้ว
เคียวและเคียว......อ่อ.......มันเป็นอย่างนี้นี่เอง นี่หรือเปล่าน๊ะที่เค้าเรียกว่า
"เผ็ดแต่อร่อย" หุหุ
โอ้ยยมะไหวแล้ว กลิ่นส้มตำลอยเตะจมูก ขอตัวไปโซ๊ยยยก่อนน๊ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ผ่านมาอ่านความคิดในวันนี้......ไร้สาระไปหน่อย แต่อย่างน้อยอ่านมาจนถึงตรงนี้ บางท่านคงอยากลองกินสาคูไส้หมูกับพริกขี้หนูขึ้นมาบ้าง.....
ยังมีสิ่งที่รอการพิสูจน์อยู่อีกมากมายในโลกนี้....ต่างคนต่างเจอต่างประสบการณ์
6 ธันวาคม 2549 09:29 น.
เจน_จัดให้
จดหมายจาก พ่อ. . . ถึง ลูกชาย ที่รัก
ลูกรัก . . .
ในวันที่ลูกเห็นพ่อแก่ตัวลง และความเจ็บป่วยเริ่มย่างกายเข้ามาหา ได้โปรดเข้าใจสังขารของพ่อด้วยนะลูกรัก
ถ้าพ่อกินเลอะเทอะ หรือกินหก และไม่สามารถลุกขึ้นมาแต่งตัวเองได้เวลาป่วยไข้ ก็โปรดเข้าใจพ่อนะ . . . ถึงแม้เมื่อก่อนพ่อจะเป็นคนพล่ำสอนสิ่งเหล่านี้ให้กับลูกก็ตาม
จำได้ไหม...ลูกรัก เมื่อก่อนพ่อมักพูด ประโยคเดิม ๆ ซ้ำไปซ้ำมา แต่ลูกก็ไม่เคยพูดขัดคอพ่อ ลูกได้แต่นั่งฟังพ่อพูดตาแป๋ว . . . ตกค่ำพ่ออ่านนิทานกล่อมลูกเรื่องเดิม ๆ ให้ลูกฟังแล้วฟังอีก จนลูกของพ่อหลับสนิท
หากพ่อไม่ต้องการอาบน้ำ ก็อย่าคิดตำหนิพ่อเลยนะลูก ...จำได้ไหม ว่าพ่อต้องวิ่งไล่จับลูกกี่ครั้งกี่หนเพื่อตามตัวลูกมาอาบน้ำ พร้อมทั้งนั่งฟังขอแก้ตัวสารพัดในการไม่อาบน้ำ แต่! พ่อคนนี้ก็มีวิธีทำให้ลูกของพ่อต้องเดินไปอาบน้ำแต่โดยดี
ลูกรัก... หากลูกเห็นพ่อไม่เข้าใจเทคโนโลยีใหม่ ๆ ได้โปรดอย่ามองพ่อด้วยสายตา และรอยยิ้มที่ดูเยาะเย้ยพ่อคนนี้เลย . . . ขอเวลาให้พ่อได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ ในยุคของลูกบ้าง
พ่อสอนสิ่งต่าง ๆ มากมายให้ลูก ทั้งเรื่องการกินดีอยู่ดีและการมีชีวิตที่สุขสบาย
ในบางช่วงขณะที่พ่อต้องสูญเสียความทรงจำ หรือไม่สามารถปะติปะต่อเรื่องราวเวลาเราสนทนากันได้ ให้เวลาพ่อหน่อย . . . พ่อจำเป็นต้องใช้เวลาในการทบทวนความจำ และถ้าพ่อทำไม่ได้ก็ไม่ได้หมายความว่า พ่อเพ้อเจ้อ หรือมีปัญหาทางประสาท และที่สำคัญถึงพ่อไม่สามารถถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูดให้ลูกฟังได้ แต่พ่อก็เชื่อว่าลูกจะฟังในสิ่งที่พ่อพูดนะ
ถ้าพ่อยังไม่ต้องการกิน ลูกอย่าบังคับพ่อนะ พ่อรู้ว่าพ่อหิวและต้องกินเมื่อไหร่
เมื่อขาของพ่ออ่อนล้า อย่าปล่อยให้พ่อเดินลำพัง
ขอมือลูกจูงพ่อไป เหมือนเมื่อครั้งที่พ่อจูงมือลูกเดินก้าวแรกในชีวิตของลูก
ถ้าวันหนึ่ง พ่อบอกว่า พ่อต้องการตาย! ได้โปรดอย่าโกรธพ่อ เพราะไม่ได้หมายความว่า พ่อไม่ต้องการมีชีวิตอยู่ แต่....วันหนึ่งลูกจะเข้าใจสิ่งที่พ่อพูด เข้าใจพ่อนะ
เพราะพ่อก็พยายามเข้าใจว่า ไม่มีใครที่จะมีชีวิตอยู่ค้ำฟ้า ทุกคนต้องตาย
สักวันหนึ่ง ลูกจะเข้าใจพ่อ ทุก ๆ สิ่งที่พ่อทำ ทุกย่างก้าวที่ลูกเดิน พ่อพยายามเตรียมสิ่งดี ๆ ไว้รอลูกเสมอ
ลูกรัก...อย่ารู้สึกแย่ หรือโกรธพ่อ พ่อยังอยู่ข้าง ๆ ลูก ลูกก็ต้องอยู่ใกล้ ๆ พ่อ พยายามเข้าใจพ่อ และช่วยพ่อ เหมือนเมื่อครั้งที่พ่อช่วยหนูให้ยืนอยู่บนโลกใบนี้ได้
ช่วยพ่อเดิน ช่วยพ่อจนวินาทีสุดท้ายของเส้นทางเดินด้วยความรักและความอดทน พ่อจะจ่ายค่าตอบแทนให้ลูกเป็นรอยยิ้มและความรักที่ยิ่งใหญ่ พ่อจะอยู่กับลูกตลอดไป
พ่อรักลูก . . . จากพ่อ
*************เอามาจากเว็บกระปุกอีกเช่นเคยจ้า ซึ้งจริงๆ **********
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟเจน_จัดให้
2193
