4 ตุลาคม 2552 23:01 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
ฤๅรักฉันจะเป็นเพียงความฝัน ไม่มีวันนั้น...วันที่จันทร์เต็มดวง
๑. แสงนวลนวลเปล่งประกายบนปลายฟ้า
งามนักหนาน่าหลงใหลชวนใฝ่ฝัน
อยากเป็นดาวพราวพร่างเคียงข้างจันทร์
ทุกคืนวันคงสุขสมอารมณ์ปอง
๒. จันทร์ครึ่งเสี้ยวเปล่าเปลี่ยวเป็นยิ่งนัก
คงรอรักเติมเต็มใจสี่ห้อง
ยินเสียงเพลงบรรเลงท่วงทำนอง
ยิ่งร่ำร้องต้องการใครสักคน
๓. ภาพของเธอและฉันนั้นเคียงข้าง
กายไม่ห่างท่าทางรักมากล้น
เธอประคองมองจันทร์ท่ามกลางชน
ดวงกมลปลาบปลื้มเปรมฤดี
๔. จันทร์คือสื่อสัมพันธ์สัญญาไว้
สานสายใยรักยิ่งใหญ่จากใจพี่
ทุกชาติภพบรรจบคู่คนดี
ร่วมชีวีเคียงข้างไม่ห่างกาย
๕. ชีวิตของคนเราไม่ได้จบ
เพียงแค่พบ พลัดพราก หรือห่างหาย
หากว่าส่วนที่ขาดนั้นกลับกลาย
เป็นดั่งสายสัมพันธ์รักมั่นคง
๖. พี่จะเฝ้ามองจันทร์ทุกคืนค่ำ
และจดจำรักแท้ที่สูงส่ง
เชื่อมสายแนนแทนใจด้วยซื่อตรง
ขอเจ้าจงเชื่อในสายสัมพันธ์
๗. นั่งมองจันทร์วันเพ็ญเด่นบนฟ้า
คงถึงคราสิ้นสุดหยุดความฝัน
เมื่อคนรักปักจิตคิดเปลี่ยนพลัน
เขาคนนั้นมาพัวพันในหัวใจ
๘. ฉันมิใช่คนสำคัญเหมือนวันเก่า
ระหว่างเราเป็นแค่เพื่อนเตือนตนไว้
สายสัมพันธ์ความรักความห่วงใย
ขาดหายไปเมื่อมีใครมาทดแทน
๙. คำว่าดีเกินไปใช่ไหมเล่า
จึงเลือกเขาลืมรักเราเฝ้าหวงแหน
เคยสัญญาว่าผูกพันกันแน่นแฟ้น
รักคือแก่นตามหามาชั่วชีวี
๑๐. มิใช่คู่ครองกันนั้นเที่ยงแท้
ก็ควรแก่เวลาแหนงหน่ายหนี
คนที่เชื่อมสายแนนแทนใจนี้
เป็นคนดีมีศีลธรรมประจำใจ
๑๑. พระพุทธองค์ทรงตรัสเอาไว้ว่า
ทำบุญร่วมกันมาอย่างยิ่งใหญ่
หกร้อยชาติวาสนาเชื่อมสายใย
ส่งผลให้เป็นสามีภรรยากัน
๑๒. แม้ว่าเคยพ่ายแพ้แก่ความรัก
จนจมปลักกับความทุกข์ไม่สุขสันต์
เธอผู้เชื่อมสายแนนแทนใจนั้น
ปรากฏพลันฉุดฉันไว้ในทันที
๑๓. ก้าวผ่านรอยรวดร้าวคราวอดีต
เหมือนพรหมขีดเส้นไว้ให้เช่นนี้
ด้ายแดงเกี่ยวนิ้วก้อยร้อยฤดี
เชื่อมคนที่เป็นเนื้อคู่อยู่เคียงกาย
๑๔. เธอกับฉันนั้นเป็นเช่นดังว่า
วาสนาผูกพันกันมั่นหมาย
บุพเพสันนิวาสท่านท้าทาย
มิดูดายนำหนุนให้ได้พบกัน
๑๕. แม้เราต่างห่างไกลสุดหล้าฟ้า
พรหมนำพาความรักเธอกับฉัน
เพียงพบหน้าราวกับว่าเคยผูกพัน
เหมือนความฝันนั้นพลันเป็นความจริง
๑๖. พอพูดคุยกับเธอเผลอหวั่นไหว
ประทับใจในเรื่องราวทุกทุกสิ่ง
อยากเคียงข้างคอยดูแลคิดแอบอิง
ทำให้ยิ่งรักมากชักใฝ่ปอง
๑๗. จันทร์ครึ่งเสี้ยวเปล่าเปลี่ยวใจเป็นยิ่งนัก
คงรอรักเติมเต็มใจสี่ห้อง
ยินเสียงเพลงบรรเลงท่วงทำนอง
ยิ่งร่ำร้องต้องการรักผูกพัน
๑๘. คงมีวันที่จันทร์เจ้าจะเต็มใบ
แต่หัวใจฉันจะมีไหมวันนั้น
ฤๅรักเราเป็นแค่เพียงความฝัน
ไม่มีวันที่จันทร์นั้น...จะเต็มดวง
๑๙. เธอเอื้อนเอ่ยเมื่อมองจันทร์คืนวันนี้
บอกใจพี่มีรักที่แหนหวง
กลับมาตามสัญญาไถ่ถามทวง
ติดตามบ่วงหัวใจใครบางคน
๒๐. ภาพของเธอและฉันนั้นเคียงข้าง
กายไม่ห่างท่าทางรักมากล้น
จดจำได้ขึ้นใจในกมล
เธอคือคนสำคัญคู่ชีวี
๒๑. จันทร์คือสื่อสัมพันธ์สัญญาไว้
เป็นสายแนนแทนใจของน้องพี่
ทุกชาติภพบรรจบเคียงคนดี
ขอรักนี้มีฉันเธอไม่ห่างกาย
๒๒. ชีวิตของคนเราไม่ได้จบ
เพียงแค่พบ พลัดพราก หรือห่างหาย
หากว่าส่วนที่ขาดนั้นกลับกลาย
เป็นดั่งสายสัมพันธ์อันมั่นคง
๒๓. พี่จะเฝ้ามองจันทร์ทุกคืนค่ำ
และจดจำรักแท้ที่สูงส่ง
เชื่อมสายแนนแทนใจด้วยซื่อตรง
ขอเจ้าจงเชื่อในสายสัมพันธ์
๒๔. ทุกถ้อยคำจำได้ขึ้นใจนัก
คือความรักข้ามภพแสนสุขสันต์
เชื่อมสายแนนแทนใจชั่วนิรันดร์
หลอมใจฉันและเธอเป็นหนึ่งเดียว
๒๕. ค่ำคืนนี้จันทร์เต็มดวงงดงามนัก
เพราะความรักเติมล้นท้นจนแน่นเหนียว
เป็นสายแนนแทนใจเรากลมเกลียว
ช่วยเกาะเกี่ยวรักนิรันดร์...ฉันและเธอ...
๑ ตุลาคม ๒๕๕๒
22 กันยายน 2552 12:17 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
@ทุกสิ่งทุกอย่างที่โลกสรรค์สร้าง
เป็นเพียงทางให้ก้าวย่างอย่างมีหวัง
หากหลับตาแล้วพบว่าอยู่ลำพัง
เธอจะยังมีฉันอยู่ข้างกาย
@เพียงเธอมองทุกอย่างคือว่างเปล่า
ละความเศร้า เคล้าน้ำตา เรื่องเลวร้าย
จับมือฉันให้มั่นจะผ่อนคลาย
ปลอบประโลมให้หายในทันที
@พักที่ตักสักคราถ้าท้อแท้
จะใช้รักดูแลให้สุขี
เป็นสายลมที่ห่วงใยและหวังดี
ปกป้องเธออย่างนี้...นิรันดร...
19 สิงหาคม 2551 01:16 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
รัก...
@ยินเสียงสายฝนหลั่งในครั้งนี้
เหมือนกับพี่บอกว่ารักเป็นหนักหนา
สายลมโชยพัดผ่านซ่านอุรา
ราวกับว่าจะปกป้องคุ้มครองภัย
@ไออบอุ่นแห่งรักชักลุ่มหลง
เหมือนกับจงใจคิดจิตหวั่นไหว
ดอกราตรีผลิดอกออกคราใด
เหมือนความนัยเผยบอกตอกย้ำมา
@รักเอ๋ยรัก...รักมากจนล้นดวงจิต...
ทั้งชีวิตมอบให้ใฝ่เสน่หา
หลอมรวมรักหนักแน่นแผ่นพสุธา
พร้อมบูชาความผูกพันอันมั่นคง
@ปรารถนารักแท้ที่ยิ่งใหญ่
เพราะหัวใจเทิดทูนรักสูงส่ง
ขอเพียงจิตคิดสัตย์ซื่อถือเที่ยงตรง
มิลุ่มหลงในรักมากเกินไป
@สำหรับความจริงใจให้พี่นั้น
ยังคงมั่นนิรันดร์ไม่หวั่นไหว
ถึงเราต่างอยู่ห่างกันแสนไกล
แต่หัวใจใกล้กันมิผันแปร
@ฝากความรักความห่วงใยไปให้ถึง
คนคนหนึ่งซึ่งผูกพันอย่างแน่วแน่
ถ่ายทอดความใส่ใจจากดวงแด
ส่งรักแท้ฝากสายลมช่วยห่มกาย
24 ตุลาคม 2550 23:30 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
๑ เหมือนเป็นโชคชะตาฟ้าลิขิต
ให้ชีวิตบรรจบพบความหวัง
ฉันหลงอยู่ในห้วงแห่งภวังค์
เมื่อได้เจอเธออีกครั้งสมดังใจ
๒ แววตาที่เปล่งประกายคล้ายดาวฤกษ์
มิอาจเพิกเฉยได้ใคร่หลงใหล
ยามยิ้มแย้มแช่มชื่นรื่นฤทัย
เผลอหวั่นไหวเมื่อใกล้ในทันที
๓ คืนฝนพรำพร่ำเพ้อถึงเธอนัก
ถูกศรรักปักลงตรงใจนี้
หลับตาเผลอละเมอถึงคนดี
เหมือนว่ามีมนต์ดลจิตคิดผูกพัน
๔ ใจจะขาดรอนรอนร้อนรุ่มแล้ว
กลัวคลาดแคล้วเกินไขว่คว้าคิดเอื้อมฝัน
หาวิธีพิชิตใจในเร็ววัน
คือคำมั่นสัญญาท้าทายตน
๕ ค่ำคืนนี้ไม่มีดาวพราวบนฟ้า
เมฆครึ้มมามืดมนจนหมองหม่น
คิดถึงคนที่รักเกินจักทน
ขอให้ฝนดลบันดาลได้พบกัน
๖ เหมือนเป็นพรหมลิขิตขีดเส้นไว้
จึงทำให้เป็นไปดังใฝ่ฝัน
เธอวิ่งมาหลบฝนข้างข้างกัน
หัวใจฉันไหวหวั่นสั่นทันที
๗ ฉันยื่นร่มให้ด้วยใจเต้นตึ๊กตั๊ก
แล้วทายทักเธอด้วยยิ้มอย่างเต็มที่
ฉันห่วงใยเสมอนะคนดี
เอ่ยวาทีเดินรี่รีบออกไป
๘ ขอบคุณมากนะเจ้าคะคนน่ารัก
วันหลังจักตอบแทนบุญคุณให้
จะรีบร้อนไปไหนคนห่วงใย
เธอยิ้มให้ด้วยสายตาน่าเอ็นดู
๙ หลังได้ฟังวจีที่เอื้อนเอ่ย
โอ้อกเอ๋ยหัวใจไยหดหู่
คนที่รักจักกลับกลายเป็นศัตรู
เมื่อรับรู้เป็นประเทืองฉันเซื่องซึม
๑๐ เจ็บก็เจ็บปวดก็ปวดทนรวดร้าว
กับเรื่องราวที่เจอเผลอเงียบขรึม
บรรยากาศรอบกายก็อึมทึม
ฝนฟ้าครึ้มดื่มด่ำความช้ำใจ
๑๑ เพราะรักหรอกจึงหยอกเย้ากระเซ้าเล่น
ไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นจักเชื่อไหม?
เธอบอกฉันคืนฝนพรำวันถัดไป
เพราะจริงใจจึงแกล้งแถลงความ
๑๒ เธอรักฉันรักมากจึงอยากใกล้
ส่งหัวใจและสายตามาไถ่ถาม
ฉันไม่เคยรับรู้ความดีงาม
เธอกลับตามปกป้องคุ้มครองกัน
๑๓ จำได้ไหมบทกวีที่เคยแต่ง
เขียนแสดงความห่วงใยใครคนนั้น
ฝากความรักความจริงใจให้ถึงกัน
เธอกับฉันสัญญารักตลอดไป
๑๔ ฝากความรักในสายลมยามพรมพร่าง
ฝากไว้ในเส้นทางเมื่อร้างไร้
ฝากไว้ในรอยยิ้มพิมพ์หัวใจ
ฝากไว้ในดวงตาคู่อาทร
๑๕ ฝากไว้ในลุ่มน้ำลำธารใส
ฝากไว้ในหัวใจเป็นอนุสรณ์
ฝากไว้ในดอกไม้ช่อไหวอ่อน
ฝากไว้ในตะวันรอนก่อนราตรี
๑๖ เธอมาทวงสัญญาที่ว่าไว้
มอบหัวใจและวิญญาณเป็นสักขี
พร้อมเอื้อนเอ่ยขอแต่งงานด้วยวาที
ชีวิตนี้มอบให้ฉันนิรันดร์กาล
๑๗ ความปลาบปลื้มปิติมีเต็มอก
เหมือนกับยกภูเขาเศร้าพ้นผ่าน
มอบความรักศรัทธาและวิญญาณ
ร่วมผสานหัวใจให้เป็นหนึ่งเดียว
๑๘ คืนฝนพรำตอกย้ำความรู้สึก
ยังระลึกฝังใจไว้แน่นเหนียว
ช่วงชีวิตผันผ่านมานานเชียว
เหมือนประเดี๋ยวประด๋าวเท่านั้นเอง
๑๙ ภาพของหญิงชราน้ำตาหลั่ง
ความหลังยังฝังจิตคิดโหวงเหวง
อดีตติดตราตรึงซึ้งบทเพลง
ที่บรรเลงผ่านมาคราฝนพรำ
จากประสบการณ์ที่ประทับใจ
และบทเพลงแห่งความทรงจำ
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๐
12 กันยายน 2550 00:23 น.
เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
@อยากจะบอกเธอนั้นว่าฉันรัก
ห่วงใยนักจักเชื่อที่เอ่ยไหม?
แอบเก็บรักภักดีไว้ภายใน
เมื่อเธอไกลใจคิดถึงและผูกพัน
@บางครั้งอาจรู้สึกปวดรวดร้าว
ก็เมื่อคราวเธอจากไปเหมือนในฝัน
ในใจก็กลัวว่าจะลืมกัน
สำหรับฉันนั้นคงมั่นไม่เปลี่ยนไป
@เธอยังอยู่ในใจฉันเสมอ
อยากเจอะเจอเพ้อฝันจนหวั่นไหว
เฝ้ารอคอยใจละห้อยอยู่ร่ำไป
คิดชิดใกล้ใส่ใจทุกเวลา
@อาจเป็นเพียงคนที่ห่วงอยู่ห่างห่าง
แต่จะคอยเคียงข้างยามอ่อนล้า
ถึงท้อแท้แต่มีฉันแนบชีวา
ลบน้ำตาพาสุขสันต์ทุกวันคืน
@หลับเถิดหนาแก้วตาอย่าเศร้าสร้อย
มือน้อยน้อยคอยประคองอย่าขมขื่น
จะเป็นยามเฝ้าดูแลทุกค่ำคืน
เธอจะหลับหรือตื่นชื่นมื่นใจ
@เก็บดวงดาวบนฟ้ามาประดับ
ให้เธอกลับมาร่าเริงและสดใส
เก็บดวงจันทร์มาร้อยพวงมาลัย
อวยพรให้เธอมีสุขทุกข์คืนวัน
@อยากจะบอกเธอนั้นว่าฉันรัก
ร่วมทอถักสายใยเหมือนใจฝัน
เติมความหวานสานเป็นห่วงพ่วงผูกพัน
รวมเธอฉันนั้นหลอมเป็นเช่นหนึ่งเดียว
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
2310
