10 มิถุนายน 2547 15:22 น.
				
												
				
								เชษฐภัทร วิสัยจร
		
					
				
ผู้ก่อฟืนสุมไฟให้แจ่มหล้า 
เปรียบลำแสงอุษาเมื่อฟ้าใส 
ส่องชี้ทางแสงธรรมผ่องอำไพ 
เจียระไนชีวิตจิตวิญญาณ 
ผู้แต่งแต้มสรรพ์สีให้ชีวิต 
ร้อยข้อคิดคำคมผสมผสาน 
ปลุกความใฝ่ความฝันอันชื่นบาน 
เขียนตำนานเติมคนให้เต็มคน 
ก้มกราบเท้าบรมครูผู้ยิ่งใหญ่ 
ทุกหัวใจสำนึกจักฝึกฝน 
เพื่อชี้ชัดพัฒนามหาชน 
ให้เกิดผลสยามรัฐสวัสดี				
			 
			
				9 มิถุนายน 2547 21:39 น.
				
												
				
								เชษฐภัทร วิสัยจร
		
					
				
กราบแทบเท้าบรมครูผู้ยิ่งใหญ่ 
ผู้สุมฟืนก่อไฟให้โชนฝัน 
เจียระไนชีวีด้วยชีวัน 
เพื่อสร้างสรรค์สรรพสิทธิ์วิทยา 
สัจธรรมคำคมบ่มความคิด 
ให้นิสิตสำนึกเฝ้าศึกษา 
เพื่อประโยชน์สยามรัฐวัฒนา 
ซึ้งคุณค่าความรู้คู่ความดี				
			 
			
				2 มิถุนายน 2547 08:56 น.
				
												
				
								เชษฐภัทร วิสัยจร
		
					
				
ขวัญเอยขวัญหาย
อกแทบสลายละลายหลอม
เหมือนความทุกข์ถาโถมต้องตรมตรอม
ยังไม่พร้อมยอมรับกับโชคชะตา
จะอาลัยไยเล่ากับชีวิต
สวรรค์แกล้งถือสิทธิ์ริษยา
พรากลูกรักจนล่วงลับดับชีวา
แล้วใครเล่าจะบูชาค่าน้ำนม
..
ไปสบายเถอะลูกจ๋า
แม่จะท้าวันคืนอันขื่นขม
รับความจริงจากสวรรค์อันโสมม
เพื่อเพาะบ่มพุทธทัศน์สัจธรรม