5 กุมภาพันธ์ 2551 03:20 น.
				
												
				
								เชษฐภัทร วิสัยจร
		
					
				
ดูมหากระบือกบาลก็บาก
ตุปัดตุเป๋กระเฬวราก
กะตามคลาน
ด้วยเพราะเหี้ยสมุนสมัครสมาน
สิร่วมสนุกริรุกและราน
ริด่าคน
ควายก็คิดจะเลือกกระเสือกกระสน
ก็โอดและครวญมิทวนกมล
จะเลื้อยเนียน
เห็นมหากระบือฉวัดเฉวียน
จมูกถลอกสิลอกและเลียน
ละเล่นดู
แม้จะแปลงขนาด ณ หาง และหู
อเนจอนาถ ณ ทุกอณู
แนะแนวทาง
แต่ก็ฮึดก็ฮัดก็ขัดและขวาง
จะยึดจะมั่นมิหยุดมิวาง
จะไว้ส์เขาท์
โง่แสดงและดื้อกมลเพราะเมา
เพราะงวยเพราะงงเพราะงมเพราะเขลา
เขมือบใจ
ท่า "กระบือ" และ "เหี้ย" ละเหี่ยหทัย
ผสมผสานก็คลานก็ไถ
ทโมนจริง
ความทุเรศระยำกระหน่ำจะสิง
จะสู่จะสมระทมระวิง
ระวัง "ควาย"
"เหี้ย" ฤ เควี่ยจะบิดจะเบือนระบาย 
ระเบิดระห่ำระส่ำระสาย
สนองกลี
ไว้ส์สิด่าสิหยามประณามคดี
สะใจก็ไฟและบาปบ่หนี
เพราะเผาธรรม
คือมหากระบืออุบัติระยำ
จะเสือกจะส่อจะก่อระกำ
ก็ไว้ส์เขาท์
คลาน กระอักกระอ่วนกะแอบก็เอา
ก็ เควี่ย สิ ด่า สิ ดุ่ม สิ เดา
สิ ไถชน
ควรเถอะพี่และน้องนะตรองกมล
ระมัดระวังเถอะทุกขะผล
และพิษภัย
คำพระป้องและปรามเถอะทุกหทัย
เถอะพรหมวิหารผสานสมัย
สมานตรอง
อย่าริสอดริเสือกและด่าคะนอง
อุบัตติเหี้ยกระบือสยอง
สิมาเยือน!				
			 
			
				4 กุมภาพันธ์ 2551 23:24 น.
				
												
				
								เชษฐภัทร วิสัยจร
		
					
				
ซำบายดีโลกยามแลง 
ข้อยกะยังมีแฮงทนแล้งได้ 
อึดควมฮักจังใด๋ก็บ่อึดตาย 
ม่วนคักมักหลายบ่มีฮักกิน 
ข้อยโฮข้อยไห้อยู่ผู้เดียว 
ไผสิเหลียวเบิ่งหน้าคนบ้าบิ่น 
กระทืบตีนโดดหน่ำย่ำแปดิน 
แปแลดแปดสิ้นสุดควมฮัก 
จังแม่นเคียดฮัดฮึดงึดนำโลก 
ซะแตกควมโสโครกความโศกประจักษ์ 
ฮ้องไห้ฮูดังปึงน้ำตาทะลัก 
โอดโอยดิ้นชักบักห่าตำ 
จั๊กสิเคียดจั๊กสิม่วนชวนแค่นหลาย 
ตาอยากอายขี้ดังโหย่ยโหยดไหล่ต่ำ 
จวบมันแห้งจังปั้นเป็นคำ 
ตาอยากขำปั้นไก่ปั้นกา 
จังคึดปั้นเป็นหุ่นให้น้อง 
ขี้ดังของควมเป็นฮ้ายของอ้ายหนา 
จากควมเศร้าความโศกโลกโศกา 
นำความฮักบ่หัวซามาสร้างงาน 
ปั้นขี้ดังอยู่ทนจนเหมิดคืน 
ท่าน้องตื่นมาเบิ่งอยู่เทิงบ้าน 
อ้ายออนซอนไก่กาเฮ็ดหน้าบาน 
ฮูดังปึงเบิ่งปานถูกไผตี 
ซำบายดียามเซ่า 
ควมทุกข์เซาถืกสวมควมสุขี 
นำของเล่นจากความฮักบ่ฮักดี 
ปั้นงานศิลป์จากขี้ดังให้น้อง				
			 
			
				4 กุมภาพันธ์ 2551 22:56 น.
				
												
				
								เชษฐภัทร วิสัยจร
		
					
				
ฝนเอยฝนจะตก
ดับนรกที่ในใจ
คลายร้อนผ่อนเปลวไฟ
ล้างฟอนฟืนความฟั่นเฟือน
ปีศาจแย่งเจ้าสาว
ยังร้อนร้าวไม่ลืมเลือน
เผาไหม้จิตใจเหมือน
มอดรังรักมันรุกราน
น้ำตาไหลเป็นสาย
เซ่นไฟร้ายสำเริงร่าน
ต้มเลือดใจเดือดดาล
แรงดุด่าร้ายแดกดัน
เฝ้ารอให้ฝนตก
ล้างนรกในใจฉัน
ดับร้อนผ่อนทุกข์พลัน
เถิดฟ้าหนอข้าขอพร