5 พฤษภาคม 2548 13:53 น.
เด็กน่าlove
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ที่มีความคิดเปลี่ยนผันไปอย่างนี้
จากเพื่อน...กลายเป็นคนที่หัวใจรู้สึกดี
จากไม่เคยสนใจ...ตอนนี้กลับห่วงใย เหลือเกิน
ก้อคงทำได้เพียงแค่คิด
ฉันมีสิทธิ์...มันคงไม่ผิด...ใช่ไหม
ความคิดของฉันไม่เคยทำร้ายใคร
หรือว่าเธอกลัวใจของตัวเอง
ก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนี้ไว้
แอบดีใจเวลาที่เธอมาหา
แอบยิ้มเวลาที่เธอโทรมา
แอบหวังนิดๆว่าเธอจะคิดเหมือนกัน
แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก
เพราะมันมีอยู่สิ่งหนึ่งที่เคยบอกเธอเอาไว้
ว่าฉันเกลียดจริงๆเพื่อนที่มีความรู้สึกแปลกไป
แล้วเป็นไงตัวฉันเองรับไปเต็มๆ
เธอบอกว่าฉัน.....ไม่เหมือนใครเขา
อยากจะรู้...เธอเอาอะไรมาวัดตรงนี้
ความรู้สึกมันบ่งบอกหรือคนดี
ว่าฉันคนนี้...แตกต่าง...กับคนอื่นเหลือเกิน
มันผิดตั้งแต่รู้จักกันแล้วแหล่ะเธอ
หยิ่งเมื่อเจอ...เลยอยากชนะใจเธอให้ได้
เธอเป็นของมีค่า...ที่ฉันหามาด้วยหัวใจ
ถ้าตอนนี้เธอหายไป ฉันคงร้องไห้...แน่เลย
5 พฤษภาคม 2548 13:01 น.
เด็กน่าlove
....มันลืมง่ายนักเหรอ..
สมองเธอเบลอๆ ไปรึเป่า
หัวใจที่โดนทิ้งนะ...มันบางเบา
ใช้เวลาหลายพันเท่า กว่าจะลืมมัน
จะให้ลืมลืมได้อย่างไรเล่า
ในเมื่อเราต่างก็ซึ้งคิดถึงนี่
แม้เธอตัดเยื่อใยและไมตรี
แต่ใจดวงนี้ก็ยังลืมเธอไม่ลง
เมื่อยามรัก ยากประจักษ์ความเสียใจ
เมื่อยามห่างไกล ยากหาใครมาดูแล
แม้ต้องผลัดพราก แต่ใช่จากในหัวใจ
แม้จะต้องห่างไกล แต่ความจริงใจยังคงเดิม
ยังรักเธอเหมือนเดิมนะคนดี
ถึงแม้ความผูกพันที่มีไม่เหมือนเก่า
เยื่อใยในวันนี้อาจบางเบา
เรื่องราวระหว่างเราจบไป
แต่ไม่เคยลืมเวลา
เพราะว่าไม่มีใครแทนเธอได้
ก็ความผูกพันของหัวใจ
ไม่อาจลบเลือนไปแค่จบกัน
เหลือไว้แต่ความเศร้า
ข้างกายเรายังพบแต่ความเหว่ว้า..
เพียงฉันใช่ไหม..ที่อยู่กับความทรงจำที่ผ่านมา
เธอกลับมองมันเปนเพียงสิ่งที่ไร้ค่า..ปล่อยให้ใจที่อ่อนล้า..เปล่าตาย
5 พฤษภาคม 2548 01:20 น.
เด็กน่าlove
เศร้าใช่ไหม?..ใจดวงนี้..ที่ร่ำร้อง...
เมื่อทั้งสอง..ได้ลองเล่น..เค้นตัวฉัน..
ให้หล่นไหล..ในตานี้..ดีเหมือนกัน..
เพราะทุกวัน ได้แบ่งปัน ความเหงาใจ
จากหยดน้ำ ถามหัวใจไยคิดถึง..
หลงลึกซึ้ง กลึงจิตใจ ใฝ่เพ้อฝัน...
ฉันจะบอก ออกจากใจ ให้รู้ทัน..
รักเธอนั้น ไม่มีวัน หันกลับมา...
นั่งร้องไห้ ให้คนรัก ที่ปักใจ..
แล้วทำไม เธอไม่เห็น คุณค่าฉัน
เมื่อหล่นไหล ใครต่อใคร ไยดึงดัน?..
ร้องเรียกวัน ให้มันคืน ฝืนตัวเอง..
ร้องทำไม ในเมื่อใจ ไม่ต้องการ...
หากสงสาร นานๆที มีสักหน..
จงเข้าใจ ในความรัก มักยอมทน..
หยุดเรียกคน บนฟ้าไกล ให้กลับมา..
คำของฉัน ฝังจิตใจ ให้คะนึง..
เพียงสิ่งหนึ่ง ดึงเธอไว้ ในวันเหงา..
ถ้าตัวเขา ไม่เห็นใจ ในสองเรา..
อย่านึกเอา เสียงตัวเขา เข้าเกี่ยวใจ..
5 พฤษภาคม 2548 01:11 น.
เด็กน่าlove
หากความฝันของเธอคือตะวันบนฟากฟ้า
ฉันคงไม่อาจหยิบมาใส่มือให้
หากเป็นเดือนคงยิ่งห่างไกล
หากคือดาวพราวใส ความเป็นไปยิ่งไม่มี
เพราะความฝันของเธอนั้นเลิศเลอ
ฉันจึงเป็นได้เพียงคนเพ้อเจ้ออย่างนี้
เป็นเพียงสะพานให้เธอข้ามผ่านไปทุกที
เป็นไม่ได้มากกว่านี้... แม้ใจที่มีอยากจะเป็น
เพราะความฝันของเธออยู่บนฟากฟ้า
จะให้ฉันอื้อมมือคว้ามาให้คงยากยิ่ง
เพราะเธอต้องการดวงดาวไว้พักพิง
หากแต่สิ่งนั้นฉันไม่อาจหามาให้เธอ
ให้เธอได้เพียงแค่หัวใจดวงหนึ่ง
ดวงที่ซึ่งบรรจุความรักอย่างล้นเอ่อ
ดวงที่ติดตามเธอไปทุกที่ไม่ว่ายามนอนหรือยามละเมอ
มีเพียงสิ่งนี้ที่ฉันจะให้เธอ.. แค่นี้จริงๆ
....เธอบอกว่าฉันเป็นได้แค่นี้
แค่เพื่อนกันก็ยังดีที่แบ่งปัน
ของขอบคุณที่ไม่ตัวสายสัมพันธ์
เธอกับฉันยังไงก็เป็นได้แค่นี้...
5 พฤษภาคม 2548 01:07 น.
เด็กน่าlove
...เมื่อรักใคร..ก็หวังไว้..ได้รักตอบ
หวังชิดชอบ..เผยความใน..ใจหวั่นไหว
แต่ที่เห็น..ไม่ได้เป็น..เช่นดั่งใจ
ต้องกลับกลาย..เป็นคนเศร้า..หนาวน้ำตา
...เปรียบความรัก..เป็นดอกไม้..ที่ใสสด
ดูงามงด..ตราตรึงใจ..ใฝ่ฝันหา
ไม่กี่วัน..กลีบดอกนั้น..พลันโรยรา
เจ็บจนล้า..หมดค่ารัก..ต้องหักใจ
...แต่จะห้าม..ได้อย่างไร..ใจคนเศร้า
ทนปวดร้าว..เพราะรักแท้..ยากแก้ไข
ไม่อาจห้าม..ความรู้สึก..ลึกข้างใน
จึงเก็บไว้..ในฤดี..ที่มั่นคง
ต้องทนทุกข์..ทรมาน..ผ่านเวลา
เพื่อได้มา..ซึ่งความรัก..จักประสงค์
แม้วันนี้..ไม่เหมือนที่..เจตจำนง
ก็ยังคง..รักต่อไป..ตามใจเรา
ไม่มีใคร..ห้ามรักได้..อย่างที่คิด
หากชีวิต..ไม่มีรัก..คงหักเฉา
แม้เจ็บบ้าง..เพราะรักร้าง..ไม่เหลือเงา
ดีกว่าเรา..ต้องนั่งเหงา..เฝ้าดายเดียว
หน้าส่วนตัว
905
