30 มิถุนายน 2551 11:46 น.
เถ้าธุลี
ฉันลอยละล่อง
เหม่อมองความจริงในโลกแห่งภาพฝัน
มนุษย์มากมายแหงนหน้ามองแล้วเบนตาพลัน
เพราะโลกแห่งภาพฝันช้าเชื่องเกินรอคอย
ฉันปลิดปลิว
ตกในห้วงความโหยหิวและเหงาหงอย
หิวชีวิตที่หายไปไร้ร่องรอย
ด้วยมือนับร้อยคอยฉุดดึงให้ดิ่งลง
ฉันก้มหน้ามองพสุธาอันไกลห่าง
มนุษย์งุดหน้าก้าวย่างอย่างใหลหลง
เขาเหลือบตามองฉันอย่างปลดปลง
ไอ้ตัวประหลาดนั่นยังคงละลิ่วไม่ปักฐาน
ฉันดูดดื่มความว่างเปล่า
ลิ้มรสความหวานเศร้าของเวลาที่ร้าวราน
ท่ามกลางความยิ่งใหญ่ของเข็มนาฬิกาที่คืบคลาน
กดกบาลวิญญาณจนเหลือเพียงกายกระด้าง กักขฬะ น่าหวาดกลัว
23 มิถุนายน 2551 10:28 น.
เถ้าธุลี
ทัก หัวใจให้สะดุดหยุดอยู่นิ่ง
ทัก ความรักให้แอบอิงอีกสักหน
ทัก หัวใจกระด้างหลอมดั่งไฟลน
ทัก ให้คนแข็งขืนฝืนไม่ไหว
ทัก สัมผัสความอบอุ่นให้แผ่ซ่าน
ทัก ความหวานสร้างรอยยิ้มให้สดใส
ทัก ให้รู้ทักให้คิดยามชิดใกล้
ทัก ให้ใจเบิกบานทุกคืนวัน
แต่กลับมาทักให้ใจสะอึก
ทัก ให้นึกให้ตรองตรึกจนใจสั่น
ทัก ความเศร้าให้กลับมาคอยหยามหยัน
ทัก ให้รู้ว่าเรานั้นแค่...คนรอง
หน้าส่วนตัว
2005
