25 ตุลาคม 2549 00:47 น.
เทพดารา
อนาคต คือสิ่ง สลัวพร่า
ไม่อร่าม สว่างจ้า เหมือนตาเห็น
อดีตนั้น นิ่งนอน ก่อนเก่าเป็น
พึงว่างเว้น วุ่นวาย อย่าหมายมอง
ปัจจุบัน นั้นแล แท้เที่ยงธรรม
จะก่อกรรม ทำชั่ว ตัวหม่นหมอง
หรือทำดี มีใจ ให้ธรรมครอง
สวรรค์จอง จุติ วิมานฟ้า
อดีตนั้น สรรสร้าง ทางวันนี้
อนาคต จะดีได้ ใช่หนักหนา
ปัจจุบัน สำคัญยิ่ง ยอดชีวา
ทุกนาที มีคุณค่า กว่าเงินทอง
สาธุ....จ้า
31 สิงหาคม 2549 12:11 น.
เทพดารา
เรือนไม้เก่า เราเคยเรียน เขียนอักษร
เมื่อครั้งตอน เริ่มเข้าขั้น ชั้นประถม
เก้าอี้เก่า เราเคยนั่ง ฟังอบรม
ครูนิยม ไข่ขาน ให้อ่านตาม
พื้นหญ้าเขียว เหลียวมองเห็น เช่นผืนผ้า
เราเคยท้า วิ่งแข่งขอบ รอบสนาม
ต้นไม้รื่น ยืนโดดเด่น เช่นป่างาม
เราเคยตาม ปีนป่าย คล้ายกับลิง
หน้าเสาธง ตรงนี้ ที่เคยยืน
ยิ้มระรื่น ร้องเสียงดัง ทั้งชายหญิง
เพลงชาติไทย ได้เพลงแรก แปลกแต่จริง
ก่อนหยุดนิ่ง ทิ้งท้าย ไหว้พระกัน
หลายปีแล้ว ที่จากไป ไม่ได้หวน
เหตุการณ์ทวน ให้ฉันทราบ เหมือนภาพฝัน
เพื่อนพวกพ้อง น้องพี่ ลี้จากกัน
ตามหาฝัน อันวาดไว้ เมื่อใหญ่โต.
31 สิงหาคม 2549 12:02 น.
เทพดารา
วันนี้ เธอดูเหงา
หน้าเศร้า และหม่อนหมอง
ทักทาย ไม่หันมอง
เหมือนร้อง อยู่ในใจ
วันนี้ ไม่มีเธอ
มาเสนอ และยิ้มให้
แกล้งกลอก หยอกหัวใจ
ผ่านไป เหมือนทุกวัน
วันนี้ โลกจืดจาง
อ้างว้าง และร้างฝัน
ไร้รส หมดชีวัน
เธอนั้น ไม่เหมือนเดิม
ทำไม....
......ทำไมนะ.......
ใครกัน ช่างใจร้าย
ทำลาย คนฮึกเหิม
คืนมา เธอคนเดิม
มาเติม โลกสวยงาม
ใครกัน ทำให้เศร้า
ปวดร้าว เฝ้าไถ่ถาม
เอ่ยปาก ฝากข้อความ
จะตาม ไปล้างตา
ขอเถิด....
......ขอเถิดนะ......
วันนี้ อย่าเปลี่ยนไป
โปรดได้ กลับมาหา
อย่าทำ หน้าเฉยชา
หันมา ยิ้มให้กัน
วันนี้ พี่ยังอยู่
เฝ้าดู เห็นไหมนั่น
เศร้าใจ ทำไมกัน
คืนวัน เดี๋ยวผ่านเลย.
31 สิงหาคม 2549 11:49 น.
เทพดารา
แว่วสำเนียง เสียงเพลงหวาน ผ่านความถี่
ในฤดี มีสะท้อน ย้อนความหลัง
เพลงหวานนี้ ที่วันเก่า เราเคยฟัง
เติมความหวัง ครั้งหวานชื่น รื่นอุรา
ฟังเพลงนี้ เมื่อไหร่ ใจก็ซึ้ง
หวนคิดถึง คนงามงอน อยากย้อนหา
เธอคนนั้น อดีตรัก ที่ร้างลา
ไร้เดียงสา เพราะว่าเรา ยังเยาว์วัย
แว่วเพลงหวาน ขันขานเนื้อ เพื่อกล่อมโลก
ใจฉันโศก เคล้าเสียง สำเนียงใส
อดีตผ่าน ตำนานพ้น คนเปลี่ยนไป
เหลือเพียงไว้ ให้จดจำ คำว่า "รัก".
31 สิงหาคม 2549 11:41 น.
เทพดารา
รถเมล์ คันที่หนึ่ง
ตะบึง มาจากไหน
ฉันมอง ลอดลงไป
ไม่เห็น หน้าแก้วตา
รถเมล์ คันที่สอง
ฉันมอง สอดส่องหา
ทำไม ยังไม่มา
หรือว่า มัวติดฝน
รถเมล์ คันที่สาม
คนงาม ยังล่องหน
ในใจ เริ่งกังวล
ร้อนรน แทบร้าวราน
รถเมล์ คันที่สี่
ใจพี่ นี้หักหาญ
ยืนรอ เธอตั้งนาน
วิ่งผ่าน ไร้วี่แวว
ระเมล์ คันที่ห้า
ถึงครา พี่ลาแล้ว
คนเดียว เหลียวมองแนว
ใจแป้ว ไม่เห็นเธอ.
หน้าส่วนตัว
2122
