9 พฤษภาคม 2549 12:15 น.
เทพธิดาแห่งรัตติกาล
จากความมืดที่ครอบงำเพราะช้ำใจ
เปลี่ยนแปลงไปสว่างไสวไร้ราตรี
จากความเหงาความเหน็บหนาวสุมฤดี
มาเปรมปรีกับความรักช่วยพักใจ
จากวันวานที่ผ่านร้าวรานจิต
เมื่อหวนคิดเพียงสักนิดเจ็บเกินไหน
แต่เมื่อเธอเข้ามาฟ้าเปลี่ยนไป
เธอทำให้คำสาปร้ายหายไปพลัน
จากอดีตที่เงียบเหงาเศร้ารันทด
ต้องสะกดมนต์ร้ายทำลายฉัน
กลับกลายเป็นต้องมนต์เธอในฉับพลัน
ใจของฉันมันเรียกร้องให้รักเธอ
จากวันนี้ต่อจากนี้จะรักเธอ
แม้ต้องเจอความเจ็บปวดสักแค่ไหน
จะขอเป็นผู้ต้องมนต์รักต่อไป
นานแค่ไหนสักเท่าไหร่ใจฉันยอม
2 พฤษภาคม 2549 13:05 น.
เทพธิดาแห่งรัตติกาล
อันรักแท้แม้ขุนเขามิอาจกั้น
อันแรกแท้ผ่านคืนวันไม่ผันเปลี่ยน
อันรักแท้แม้บัณฑิตย์ยังต้องเรียน
อันรักแท้ไม่อาจเขียนเป็นถ้อยคำ
อันรักแท้เทียบขอบฟ้าฟ้ายังสั้น
อันรักแท้แน่กว่าจันทร์ไม่หลับไหล
อันรักแท้แม้อยู่ห่างไม่หวั่นใจ
อันรักแท้ทุกข์เพียงใดไม่จากลา
อันรักแท้เปรียบดั่งลมคอยโอบกอด
อันรักแท้ไม่เคยมอดดั่งไฟเผา
อันรักแท้ติดตามตัวเปรียบเหมือนเงา
อันรักแท้แม้จะเมารักไม่ลืม
อันรักแท้อาจไม่พบได้ง่ายดาย
อันรักแท้ไม่เสื่อมคลายเหมือนสิ่งของ
อันรักแท้อยากพบมันเธอต้องลอง
อันรักแท้ต้องปองดองด้วยหัวใจ
หน้าส่วนตัว
916
